Ada ma kota, Kicia ma kota i Dezydery też ma kota. Przestańmy się oszukiwać, wszyscy mamy kota. Warto wziąć go na kolana, spojrzeć głęboko w oczy i szczerze z nim pogadać. Twórcy spektaklu zabierają widzów do zakładu zamkniętego, odnajdujemy tam trzy kobiety i szafę, w której coś jest, choć personel obstaje, że nie ma. Sprawę komplikuje wizyta z ministerstwa.

- Wiadomo, coś się musi wydarzyć i "coś" z tej szafy musi wyjść – opowiada reżyser i autor scenariusza Łukasz Krawczyński.

• Scenariusz i reżyseria: Łukasz Krawczyński.
• Choreografia: Zuzanna Zazulin.
• Obsada: Kinga Błażejewicz, Daria Byczko, Aleksandra Piskorska, Zofia Paczek, Bartłomiej Różycki, Anna Urbańczyk, Michał Zieliński.

„Nic nowego pod słońcem” to spektakl złożony z tekstów najwybitniejszych polskich twórców dwudziestolecia międzywojennego: Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, Mariana Hemara, Jerzego Jurandota, Bolesława Leśmiana, Antoniego Słonimskiego czy Juliana Tuwima. Ich spostrzeżenia okazują się dziś wyjątkowo aktualne, zaś Sławomir Holland spontanicznie i brawurowo dzieli się z widzami przemyśleniami na temat motywu przewodniego spektaklu: nic nowego pod słońcem…

Sławomir Holland to aktor filmowy, telewizyjny i teatralny. W 1984 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną we Wrocławiu, a dyplom obronił w 1988. Ma w dorobku wiele ról teatralnych. Był aktorem. m.in.: Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, Teatr Popularnego w Warszawie, czy Teatru Polskiego w Bydgoszczy, a od 2007 roku jest związany z warszawskim Teatrem Ateneum. Wystąpił także w kilkudziesięciu filmach i serialach.

Monodram w wykonaniu Anety Todorczuk „Matka Polka Terrorystka”.

• Scenariusz: Katarzyna Wasilewska
• Reżyseria: Marcin Hycnar
• Scenografia: Katarzyna Pielużek
• Opracowanie muzyczne: Anna Malarowska
• Choreografia: Sylwia Adamowicz

Młoda kobieta zabiera nas w podróż do samego jądra wielkomiejskiego piekła. Razem z nią odkrywamy nowy wymiar rzeczywistości, pełnej pułapek i przeszkód. Po drodze przeżywamy poród w piwnicy podczas Powstania Warszawskiego, śledzimy z niepokojem losy kaczek i gołębi nafaszerowanych ładunkami wybuchowymi, obserwujemy dziecko podróżujące po mieście w wózku do zadań specjalnych i – paradoksalnie – śmiejemy się do łez.

Sztuka opowiada, w pełen ironii i humoru sposób, o wykluczeniu: o tym co się dzieje z człowiekiem, który wypadł poza nawias. Jednocześnie zostajemy zmuszeni do konfrontacji ze swoją niechęcią, brakiem empatii, z własną słabością i tym, co każe nam sądzić, że honor jest ważniejszy od zupy pomidorowej. Kobieta ujawnia przed nami kolejne szczegóły kryminalnej zagadki, której bohaterką stała się zupełnie niechcący. Jej opowieść nie jest jednak tylko historią młodej matki – to głos wszystkich, którzy czują się niewidzialni, niepotrzebni, niewysłuchani. I tylko krok dzieli ich od bardziej radykalnych rozwiązań. Bo czy tak wiele trzeba, aby wysadzić w powietrze miasto? Może to nie jest wcale takie trudne… jeśli dysponuje się dobrze wyposażoną kuchnią i odrobiną wiedzy pirotechnicznej…

„A Państwo, co by chcieli wysadzić? No, plebiscyt, koncert życzeń! Ja jestem tolerancyjna, mogę wysadzić wszystko! Urząd skarbowy? Centralę NFZ? Proszę bardzo! A może sejm? Za nonszalancję prorodzinną, zamykanie oczek, umywanie rączek! Ja jestem za! Matka-Polka z siatami wypchanymi materiałami wybuchowymi. Nie zrobiłam sobie sesji zdjęciowej i nie mam manifestu na fejsbuku, jestem szalona bezinteresownie i anonimowo! Idę i nikt mnie nie zatrzyma!”

Spektakl grany był na scenie Teatru Polonia w Warszawie. To prawdziwa mieszanka wybuchowa: komizm sytuacyjny przeplata się tu z mrożącymi krew w żyłach zwrotami akcji. Wzruszające chwile szczerości kontrastują z błyskotliwymi, pełnymi humoru monologami. Absurdy otaczającej nas rzeczywistości zostają zdemaskowane, a nieoczekiwanym zmianom przestrzeni towarzyszy oryginalna playlista. Wszystko to, by poznać tajemnicę kobiety…

IMPREZA ODWOŁANA!

Reżyseria Adam Biernacki.

Pułapka to studium psychologiczne bohaterów, których połączyło jedno wydarzenie: zaginięcie pewnej kobiety. Czy cel może uświęcić najgorsze środki działania? Motywy, rozwój wydarzeń, a przede wszystkim finał zagadki obnażą najciemniejsze ludzkie emocje, intencje i pragnienia. Do położonego na uboczu domu wprowadza się małżeństwo tuż po ślubie. Małżonkowie początkowo przeżywają cudowne chwile, jednak z czasem między nimi coraz częściej dochodzi do kłótni. Wreszcie któregoś dnia kobieta znika... Mąż najpierw bagatelizuje wyjazd żony, potem zaczyna się niepokoić. Prosi policję o pomoc w odnalezieniu kobiety. Wkrótce w jego domu zjawiają się tajemniczy ludzie, a wraz z nimi zaskakujące sytuacje... Spektakl kryminalny z zaskakującym zakończeniem. Reżyseria Maciej Dzięciołowski.

Z pewnością wiele osób zastanawiało się przez moment, co kryje się pod tym tajemniczym tytułem. Po prostu! „One i My”! One, czyli Wy, drogie nieocenione kobiety i My, czyli my, niedocenieni mężczyźni. A teraz: ad rem! Sama konstelacja obecności obok siebie kobiet i mężczyzn to za mało. Ten banalny fakt jest nasycony niezwykle bogatą treścią. Punktem wyjścia do dogłębnej analizy tej treści jest dość oczywista obserwacja: zasadnicza różnica płci, która jest powodem całej antologii przyjemności, satysfakcji, nieporozumień, sprzeczności czy konfliktów, na czarnej rozpaczy kończąc. Zabiegani, przytłoczeni codziennością ludzie zazwyczaj nie mają czasu zastanowić się nad tym, co się dzieje z ich wzajemną relacją, skąd się bierze ta cała wymieniona powyżej „antologia”, czy można coś z tym dictum zrobić, czy też są to sprawy, na które i tak nie mamy wpływu, bo matka natura itd. itd...

Czytaj więcej...