Gorąco zachęcam wszystkich – zarówno Kielczan jak i gości z kraju i zagranicy odwiedzających, lub choćby tylko przejeżdżających przez Kielce – do wizyty w Pałacyku Tomasza Zielińskiego, czyli XIX-wiecznej miejskiej rezydencji o charakterze romantycznym.

Od 1985 roku Pałacyk jest siedzibą Domu Środowisk Twórczych (Samorządowej Instytucji Kultury Miasta Kielce) i przez cały rok tętni życiem. Co miesiąc prezentujemy nowe ekspozycje malarskie, plastyczne bądź fotograficzne. Promujemy nowych twórców w regionie, zapraszamy uznanych artystów oraz znane z pierwszych stron gazet postacie ze świata kultury, nauki publicystyki itp. Muzyka „na żywo” króluje w naszym ogrodzie w każdy niedzielny wieczór od maja do października. Od 30 maja 2005 r. jesteśmy gospodarzem Galerii Współczesnej Sztuki Sakralnej „Dom Praczki”, powstałej z inicjatywy Leszka Mądzika – jedynej tego typu placówki w Polsce, a może nawet na świecie.

Poza programem merytorycznym oferujemy Państwu klimatyczną kawiarnię, świetną kuchnię, pokoje gościnne, piękny ogród z Basztą Plotkarką położony w środku najstarszego w Polsce Parku miejskiego.

Życzę Państwu miłych i niezapomnianych wrażeń z pobytu w Pałacyku Tomasza Zielińskiego w Kielcach.

Ryszard Pomorski
p.o. Dyrektora Domu Środowisk Twórczych

Czytaj więcej...

Pałac Tomasza Zielińskiego położony jest w centrum Kielc, obok XVII-wiecznego Pałacu Biskupiego. Powstał na terenie dawnego folwarku biskupiego, gdzie w XVIII wieku istniały: dom pisarza prowentowego, pralnia biskupia i szkoła jazdy konnej, tzw. rajszula.

W 1847 roku Tomasz Zieliński, nowo mianowany naczelnik powiatu kieleckiego wydzierżawił budynki z terenu folwarku. Dzierżawca, jako kolekcjoner, miłośnik sztuki i mecenas artystów w ciągu kilku lat przekształcił dawny „dom pisarza” i „dom praczki” w romantyczne założenie pałacowo-ogrodowe, prezentujące tzw. malarski kierunek architektury XIX w., zakładający m.in. asymetrię kompozycji oraz duży udział elementów dekoracyjnych.

Czytaj więcej...

Tomasz Zieliński urodził się w Krakowie 28 marca 1802 roku. Był synem Jakuba i Jadwigi Zielińskich. Akta zaznaczają pochodzenie szlacheckie, a pośmiertny Inwentarz wymienia wśród różnych przedmiotów metalowych skromną „pieczątkę rżniętą na mosiądzu z herbem zmarłego”. W Krakowie ukończył 5 klas gimnazjum, po czym w 1819 roku znalazł się już w Warszawie.

Biografowie podkreślają, zgodnie z aktami, że Zieliński osierociał wcześnie. Sugerują też, że nie posiadając bliższej ani dalszej rodziny rekompensował brak ciepła domowego ogniska namiętnym zamiłowaniem do dzieł sztuki i starożytności, któremu pozostał wierny do końca życia. Zamiłowanie owo miało się rozbudzić pod wpływem kontaktów z opiekującą się nim w Krakowie Elżbietą Skotnicką, właścicielką bogatego zbioru obrazów. Sieroctwo Zielińskiego nie musiało zresztą być wówczas całkowite, bo do Warszawy przyjechał zapewne z matką, skoro wiemy, że zgodnie ze swym życzeniem został pochowany na Powązkach obok jej grobu. Nie był również jedynakiem: miał brata – Jana, z którym, jak się wydaje, nie utrzymywał bliższych stosunków. Na jedyny jego ślad natrafiamy dopiero w roku 1859, gdyż już po śmierci Tomasza usiłuje on zabiegać o prawa spadkowe, występując wówczas z tą motywacją o odpis „Stanu Służby” zmarłego brata. Istniała też dalsza rodzina, do której należał późniejszy spadkobierca zbiorów, Aleksander Bronikowski.

Czytaj więcej...