Ćwiczenia z widzenia. Wystawa Pracowni podstaw malarstwa oraz Pracowni malarstwa sztalugowego dr. Wojciecha Domagalskiego (Instytut Sztuk Wizualnych Wydziału Sztuki UJK). Wystawa towarzysząca Dorocznej Wystawie Osób Studenckich Instytutu Sztuk Wizualnych Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach.

Osoby uczestniczące: Abramova Anastasiia, Buicli Irina, Czarnecka Karolina, Gola Zuzanna, Halushchak Vladyslava, Jakubczyk Jarosław, Jarczyńska Julia, Kaleta Anna, Kaleta Izabela, Kłak Marcin, Kotaś Maja, Kozieł Malwina, Kozłowska Martyna, Krytska Valeriia, Kucharzak Maja, Kulczycka Karolina, Kwiatkowska Natalia, Kwiecień Natalia, Łońska Agnieszka, Marasek Marta, Morawska Wiktoria, Nowocień Zuzanna, Olczyk Klaudia, Orman Arkadiusz, Pałgan Agnieszka, Parkita Wiktoria, Pawelec Klaudia, Piróg Natalia, Podlasiewicz Michał, Purtak Paulina, Rutkowska Amelia, Rybak Paulina, Sadrak Adam, Shandruk Mykhailo, Sieńko Ewelina, Sieradzka Patrycja, Siwiec Kornelia, Skuza Wawrzyniec, Strząbała Agnieszka, Strzępka Małgorzata, Styczeń Arkadiusz, Suchenia Karolina, Sun Huizhi, Tingsihan Tingsihan, Tokarczyk Ewa, Vasileska Ilina, Waluk Magdalena, Wieczorek Klaudia, Xuqian Fu

Darek Nycz – urodzony w 1957 roku. W latach 1978-1983 studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom w pracowni malarstwa prof. Stanisława Borysowskiego. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, fotografią, assemblage’em i digital art, a także muzyką elektroniczną.

„Obrazy prezentowane na wystawie są efektem pracy, którą rozpocząłem jesienią ubiegłego roku. Powstawały one w oparciu o gromadzone i przygotowywane w ciągu wielu lat własne materiały fotograficzne, a także towarzyszący temu kontekst literacki i filozoficzny. Wśród wielu inspiracji jakie miały ogromny wpływ na mnie przed powstaniem tych obrazów była postać wybitnego pisarza węgierskiego XX w. Sándora Máraia. To w jego dziełach literackich, a przede wszystkim w pisanym w latach 1943-1989 „Dzienniku” odkrywałem wnikliwe zapiski o świecie, społeczeństwie, polityce, krajach w których żył i które zwiedzał, o swoich lekturach i o procesach zachodzących w kulturze na obu półkulach. Na wystawie prezentowane będzie 20 obrazów.

Waldek Kozub – urodzony w Kielcach w 1956 roku. W latach 1978-1983 studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom w pracowni malarstwa prof. Stanisława Borysowskiego. Od 1986 roku wykładowca akademicki kieleckich uczelni. Obecnie profesor na Politechnice Świętokrzyskiej. Tworzy w zakresie malarstwa, rysunku, grafiki i fotografiki. Na wystawie prezentuje wybrane prace malarskie, powstałe w tradycyjnych technikach oraz wykonane w technice cyfrowej, łącznie 20 prac.

„Moje wyobrażone obrazy odnoszą się w sposób intuicyjny i emocjonalny do realnej przestrzeni natury, którą kontemplowałem, w której powstał materiał wyjściowy do ich wykonania. Tworząc obrazy, koncentruję się na pogłębionej ekspresji wybranych form plastycznych, form zredukowanych do prostych elementów, ekwiwalentów wizualno-emocjonalnych natury. Tworzenie obrazów jest dla mnie ciągłym dążeniem do unaoczniania emocji, ale jest również refleksją płynącą z intuicyjnego badania przestrzeni natury”.

Jarosław Jończyk urodził się w Kielcach. Ukończył Wydział Architektury Krajobrazu na warszawskim SGGW. Jest absolwentem studiów podyplomowych na łódzkiej ASP kierunek Malarstwo i Grafika. Od ponad dwudziestu lat zajmuje się malarstwem, rysunkiem, projektowaniem i wzornictwem. Mieszka i pracuje w Warszawie. Kocha podróże, dzięki którym poznaje świat. Odwiedzane miejsca są stałą inspiracją i weną dla nowych pomysłów. Kocha żeglarstwo i muzykę. W sztuce lubi prowokacje i kontrasty, jednak w swoich działaniach artystycznych często skrywa liryzm.

W wystawie biorą udział uczennice kieleckiego PLASTYKA:

Oliwia Błazińska – ucz. kl 4a, specjalizacja ceramika artystyczna, rysunek i malarstwo pod kierunkiem Iwony Stachury.

Sylwia Tomczyk – ucz. kl 4b, specjalizacja tradycyjne techniki malarskie i pozłotnicze, rysunek i malarstwo pod kierunkiem Magdaleny Kubackiej.

Julia Szejpało – ucz. kl 4b, specjalizacja tradycyjne techniki malarskie i pozłotnicze, rysunek i malarstwo pod kierunkiem Magdaleny Kubackiej.

Maja Rostocka – ucz. kl 4b, specjalizacja techniki rzeźbiarskie, rysunek i malarstwo pod kierunkiem Magdaleny Kubackiej, techniki rzeźbiarskie pod kierunkiem Pawła Witkowskiego.

Julia Stępień – ucz. kl 4b, specjalizacja techniki druku artystycznego, rysunek i malarstwo pod kierunkiem Magdaleny Kubackiej, techniki rzeźbiarskie pod kierunkiem Pawła Witkowskiego.

Uczennice brały udział w Ogólnopolskim konkursie plastycznym z rysunku, malarstwa i rzeźby. Konkurs adresowany był do uczniów klas czwartych liceów sztuk plastycznych.

SENNIK
wystawa rysunku

Moje rysunki to skojarzenia przypadkowych form, myśli, odczucia – twory plastyczne powołane do życia bez konkretnych intencji, ilustrujące nie tylko przelotne refleksje, ale również treści kryjące się w podświadomości.

Bardzo istotną rolę w procesie twórczym pełni etap koncepcji, którego ważnym elementem jest tworzenie szkiców – artystycznych notatek. Dla mnie szkice nie zawsze są tylko wstępem do większej realizacji. Same w sobie stanowią gotowe i niepowtarzalne dzieła. Przekonuje mnie ich spontaniczny charakter. Każda sytuacja, słowo, emocja odebrane z otoczenia w chwili tworzenia, ma swoje odzwierciedlenie w tych pierwotnych i szczerych wytworach. Powracające w rysunkach motywy są zupełnie jak sny, wizje podświadomości mówiące o mnie niekiedy o wiele więcej niż sama chciałabym wiedzieć.

Jednym z celów wystawy jest zwrócenie uwagi odbiorców na indywidualność jednostki. Nie tylko twórca realizuje swoje dzieła we własny, indywidualny sposób, również odbiorca interpretuje artystyczną realizację na podstawie przeżyć, własnych doświadczeń, cech osobowości, jak również kontekstu miejsca, czasu i przestrzeni. Pielęgnując twory wynikające z podświadomości, dając im oprawę i kontekst, daję odbiorcom pretekst do przyjrzenia się temu co niewidzialne, terytorium naszej psychiki, jego jasnej i ciemnej stronie.

ALICJA WIECZOREK
Artystka malarka, rysowniczka i ilustratorka. Absolwentka Malarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, dyplom z wyróżnieniem z zakresu malarstwa sztalugowego otrzymała w 2012 roku. Na tym samym wydziale ukończyła studia licencjackie z Edukacji Artystycznej z zakresu mediów rysunkowych w 2014 oraz obroniła doktorat z zakresu sztuk pięknych w 2019 roku. Należy do ZPAP w Okręgu Toruńskim. Dwukrotna stypendystka Miasta Torunia w dziedzinie kultury. Stypendystka Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Laureatka nagród i wyróżnień w kategoriach komiks, ilustracja i rysunek. Autorka 27 wystaw indywidualnych i uczestniczka 150 wystaw zbiorowych o zasięgu ogólnopolskim i międzynarodowym. Swoje prace pokazywała m.in. w Niemczech, Francji, Hiszpanii, Brazylii, Turcji, Chorwacji, Rumunii, Szkocji, USA, Japonii, Iranie, Serbii, Iraku, Egipcie, Indonezji i Portugalii. Od 2016 roku pełni funkcję wiceprezesa w zarządzie Fundacji Pinata, współorganizuje wydarzenia kulturalne promujące sztukę współczesną. Od 2020 roku pracuje jako adiunkt w Instytucie Sztuk Wizualnych na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach.

Końskie było zwykłą wsią. Bez gór, morza, jezior, krętych rzek, malowniczych wzgórz. Nikt tu nie chciał mieszkać. Ziemia Odrowążów, a później Małachowskich, niczym się nie wyróżniała. Dopiero Jan Małachowski pochylił się nad tą ziemią i obiecał wolność tym, którzy zdecydują się tu zamieszkać. I właśnie ci ludzie, na przekór naturze, urządzili sobie tę ziemię. Ujarzmili rzeki, wybudowali fabryki, kuźnie, odlewnie, ceramiki. Płynne żelazo koneckich odlewni poznawane było w najodleglejszych częściach kraju. Najpierw w powozach, karetach, potem pistoletach, żeliwnych balustradach i włazach. Ci ludzie, jeśli chcieli otaczać się pięknem, to budowali mosty na rzece, zrobili zalew, który dziś znany jest jako Sielpia. Ta ludzka przekora twórców tych ziem, przyciąga postaci kreatywne, cieszące się twórczą wolnością.

To już 34. plener „Świętokrzyskie Krajobrazy”, zorganizowany przez Polskie Stowarzyszenie Edukacji Plastycznej w Kielcach. Artyści na początku września spędzili 10 dni w ośrodku wypoczynkowym „Łucznik” w Sielpi. Większość prac w sposób artystyczny przetwarza krajobrazy popularnego kurortu po sezonie. Zobaczyć możemy spokojne lustro wody i kontrastujące z nią kłębowisko ciemnych, jesiennych chmur. Baśniowe, kolorowe kajaki przycumowane przy pustym pomoście. Woda przybiera raz kolory fluoroscencyjne, innymi razy jaskrawo-różowe, kiedy słońce zachodzi wyjątkowo późno. Jest wreszcie woda, która jest niebem i niebo, które jest wodą.

Sielpia odkrywana jest też na nowo, kiedy patrząc na ruchliwy most przy trasie wojewódzkiej widzimy Golden Gate Bridge. Nie zabrakło też dzikiej strony zalewu, z zielenią pochłaniającą Czarną rzekę. Z kolei muzeum w Sielpi staje się pogodną abstrakcją.

Artyści odbyli kilka wycieczek, podczas jednej z nich odwiedzili Końskie. Obserwujemy parkową kapliczkę, ale i mniej znane miejsca. Spod lewitującej drewnianej kuczki, czyli balkonu na którym Żydzi pod odchylanym dachem podziwiali rozgwieżdżone niebo, przyglądamy się katolickiej kolegiacie. Jednak uwagę tu zwraca głównie żarząca się na żółto ściana, oświetlająca sąsiednie kamienice. Patrzymy na nienachalną mistykę w zaułku. Neogotycki kościół powraca w wielu pracach i z każdym ujęciem jest całkiem inną budowlą: ciężkim murem, albo wręcz przeciwnie: lekką, kruchą konstrukcją.

Docieramy też do rynku, gdzie z ciemnych chmur wyłania się Tadeusz Kościuszko, jakby miał zaraz zeskoczyć z cokołu i cwałować przez granitowy plac.

Wreszcie artyści docierają do Pałacu Małachowskich, który wydaje się budowlą z innego świata, zamierzchłej przeszłości, z której archeologicznymi szczypcami wydobywany jest dawny blask klasycyzmu. Innym razem pałac rozwija przed nami w cieniu świętokrzyskie pasiaki.

Oprócz miasta malarskiego, fotogenicznego są też zauważone miejsca trudno dostępne, nieprzyjemne i niewygodne, które poznajemy przez odpadający tynk, fabryczne dymy.

Kolejną wycieczkę uczestnicy pleneru odbyli do dawnego klasztoru w Kazanowie. Dzięki nim docieramy do ukrytej w refleksach i cieniach ścian, schodów, okiennic i drzwi… tajemnicy.

Za umożliwienie nam – uczestnikom pleneru artystycznego – pobytu na tym niezwykłym dziś kawałku świata, szczególne podziękowania kierujemy do burmistrza Krzysztofa Obratańskiego, a także do Piotra Salaty, dyrektora Koneckiego Centrum Kultury – ambasadorów ziemi ludzi wolnych.

Magdalena Galas-Klusek

Uczestnicy: Magdalena Galas-Klusek, Vadym Abyzov, Alicja Bachurska, Marek Paweł Bachurski, Mirosław Benedyktowicz, Joanna Biskup-Brykczyńska, Beata Borek, Andrzej Borys, Oksana Czuieva, Magdalena Galas-Klusek, Grzegorz Kielesiński, Anna Kozub, Waldemar Kozub, Tamara Maj, Witold Popielski, Zbigniew Piotr Porębski, Bogdan Ptak, Aga Sabat, Grzegorz Sideł, Karolina Sideł-Kozieł, Justyna Soja-Sadowska, Wiesław Turno, Zofia Turno, Ewa Wiśniewska-Zduniak, Barbara Wnuk-Spirowska, Sławomir Zieliński, Katarzyna Ziołowicz, Waldemar Żuchnicki.

Piotr Bieniek – jędrzejowianin z pochodzenia, od czasów studenckich związany również z Krakowem; artysta fotografik, członek rzeczywisty ZPAF (Okręg Świętokrzyski) oraz Fotoklubu RP, posiada tytuł AFIAP. Nauczyciel fotografii, egzaminator OKE w zawodzie fototechnik. Jako pracownik naukowy Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie prowadzi m.in. dwa cykle wykładów ogólnouczelnianych o tematyce fotograficznej oraz zajęcia popularyzujące fotografię. Absolwent AGH, doktor nauk chemicznych.

Jak pisze: W fotografii interesuje mnie forma i sens obrazu niezależnie od tego, do jakiego gatunku on należy. Fotografuję to, co wydaje mi się interesujące tematycznie lub wizualnie. W konsekwencji tematyka moich fotografii jest zróżnicowana. Jednak szczególnie zaciekawiło mnie podobieństwo form i znaczeń w różnych skalach i kontekstach.

W podejmowanej tematyce niekiedy łączy pasję fotograficzną i chemiczną, tworząc prace z gatunku Art & Science. Najczęściej wykorzystuje do tego własny, indywidualnie dostosowany mikroskop polaryzacyjny, do którego podłącza aparat fotograficzny. W ten sposób powstają niektóre z jego wystaw indywidualnych: „Mikroświaty” (Fort 49 w Krakowie, 2008 r.), „Krajobrazy mikroskopowe” (BWA w Kielcach, 2017 r.) oraz obecnie wystawa „Milimetr”. Z kolei seria „Cola”, przedstawiająca abstrakcyjne obrazy mikroskopowe zagęszczonego napoju typu cola, uzyskała wyróżnienie w konkursie London International Creative Competition 2015.

Autor w sumie kilkunastu wystaw indywidualnych, współautor licznych wystaw zbiorowych. Wiele jego prac uczestniczyło w międzynarodowych salonach pod patronatem Międzynarodowej Federacji Sztuki Fotograficznej FIAP i Amerykańskiego Towarzystwa Fotograficznego PSA, zdobywał również nagrody i wyróżnienia w prestiżowych międzynarodowych konkursach Px3 (Prix de la Photographie, Paris), London International Creative Competition, International Photography Awards, Moscow International Foto Awards.

Szkoła Ikony „Ostium” skupia osoby różnych profesji, które malowaniem ikon zajmują się amatorsko od lutego 2018 roku. Dzięki uprzejmości proboszcza parafii ks. Andrzeja Drapały zajęcia odbywają się w gościnnych progach Domu Parafialnego kościoła pw. Św. Rozalii i Marcina w Zagnańsku.

Prezentowane prace są odzwierciedleniem naszych pięcioletnich poszukiwań, które rozpoczęła ikona Chrystusa Pantokratora z Synaju, poprzez ikony rosyjskie, miniatury ormiańskie z iluminowanych manuskryptów X - XIV w., późnogotyckie „Czarne Godzinki”, ikony karpackie oraz ikony inspirowane twórczością prof. Jerzego Nowosielskiego.

Wystawa ,,Więzi’’ jest zwieńczeniem trzyletniej działalności artystycznej w zakresie grafiki warsztatowej. Zaprezentowane prace są wykonane w rozmaitych technikach graficznych. Mocno kontrastowych linorytów oraz finezyjnych wklęsłodruków. Są to owoce pracy magisterskiej i pobytu na rezydencji artystycznej we Włoszech oraz najnowsze grafiki. Punktem wyjścia do stworzenia prac był zachwyt wdziękiem natury. Pragnę w nich ukazać moc przyrody, która jest pełna fascynujących procesów. Pejzaże, drzewa i gałęzie, które królują w przedstawieniach łączą się ze sobą nawzajem i otoczeniem tworząc nierozerwalną, niewidoczną na pierwszy rzut oka więź. Pokazuje to jak wszystko jest ze sobą powiązane i zależne od siebie nawzajem.

Kamila Kościańska (03.03.1997) ukończyła studia magisterskie w Instytucie Sztuk Wizualnych w Kielcach na kierunku Sztuki Plastyczne ze specjalizacją z grafiki warsztatowej w 2021.

Zajmuje się malarstwem oraz grafiką, szczególnie technikami takimi jak sucha igła, linoryt a także tradycyjne techniki trawione. W swojej twórczości czerpie inspiracje z natury, jej skomplikowanych procesów, kombinacji i niewidocznych korelacji.

Brała udział w wielu krajowych oraz międzynarodowych wystawach i konkursach. Ma także za sobą kilka kuratorskich i artystycznych projektów. Brała udział w międzynarodowych warsztatach z grafiki warsztatowej w House of Art w Scheersbergu (Niemcy), rezydencji artystycznej oraz stażu w Muzeum Książki Artystycznej w Łodzi, poznając sztukę tradycyjnego druku książek oraz introligatorstwa. Była rezydentką na praktykach z zakresu tradycyjnych technik grafiki warsztatowej w pracowni Stamperia del Tevere w Rzymie. We Włoszech prowadziła także międzynarodowe warsztaty z zakresu druku wklęsłego i wypukłego.

Za wybitne osiągnięcia artystyczne otrzymała dwukrotnie Stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Nagrodę Rektora Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach.

Należy do Związku Polskich Artystów Plastyków okręgu Kieleckiego, obecnie prowadzi warsztaty artystyczne i arteterapeutyczne w pracowni Przystań dla Sztuki w Kieleckim Centrum Kultury.

Absolwentka filologii polskiej i edytorstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego, mieszka i pracuje w Krakowie jako redaktorka i ilustratorka.

Jej inspiracją jest przyroda ożywiona: owady, gady, ale szczególnie ptaki. Duży wpływ na jej twórczość mają dawne, XVII i XVIII-wieczne ryciny z atlasów historii naturalnej. Większość stworzeń Agi Kutylak-Hapanowicz nie ma jednak odpowiednika w świecie realnym, istnieją tylko w wyobraźni i snach.

Używa akwareli, tuszu, akryli, farb własnoręcznie zrobionych, pigmentów mineralnych i roślinnych. Tworzy na papierze, na płótnie, powierzchniach stworzonych przez naturę, jak kamień czy drewno odzyskane.

Wystawy indywidualne:

• 2017 – „Ptasie sny”, Gliwice
• 2019 – „Ogród ptaków”, Kraków, Ogród Botaniczny UJ
• 2020 – „Ptaki”, Wysowa, Centrum Produktu Kulturowego Beskidu Niskiego
• 2021 – „Portrety niewidzialnych ptaków”, Gorlice, Galeria Dworu Karwacjanów
• 2021 – „Pieśni życia”, Kraków, Galeria New Era Art, Pałac Pod Baranami
• 2021 – „Rajskie ptaki” Kraków, Wojewódzka Biblioteka Publiczna
• 2022 – „Ogród światła” Nowy Sącz, Galeria BWA SOKÓŁ
• 2022 – „Sen wędrownego ptaka”, Olkusz, Galeria Miejskiego Ośrodka Kultury

Zapraszamy na monograficzną wystawę obiektów tekstylnych Jakuba Święcickiego prezentowanych pod wspólną nazwą [not]neutrals. Na ekspozycji zaprezentowane zostaną prace typu material based art zrealizowane technikami takimi jak faux chenille quilt czy tufting, a także dzieła o charakterze aktywistyczno-społecznym jako uniwersalny komentarz do codziennej rzeczywistości i sytuacji geopolitycznej.

JAKUB ŚWIĘCICKI
Projektant tekstyliów użytkowych i haftów komputerowych. Absolwent wzornictwa o specjalności projektowanie produktu (2018) oraz sztuk plastycznych w kierunku projektowania form użytkowych (2020) na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach, doktorant Szkoły Doktorskiej Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. W ramach studiów doktoranckich pracuje nad kolekcją obiektów tekstylnych dla osób niewidomych i niedowidzących. Wykładowca Wydziału Sztuki UJK w Kielcach. Aktualnie także stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz członek stowarzyszenia Nów Nowe Rzemiosło. Od wielu lat zawodowo związany z Instytutem Dizajnu w Kielcach, gdzie prowadzi Pracownię tkaniny. Zajmuje się działalnością warsztatową, edukacyjną oraz organizowaniem wystaw. Tworzy prace na pograniczu sztuki włókna, rzemiosła i dizajnu.

Kuratorka wystawy: Agnieszka Kucharska.

Tomasz Ptak, kielczanin, rocznik 1979, specjalista DTP, redaktor techniczny i grafik, jest absolwentem sztuki na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. Fotografuje od wielu lat. W jego obiektywie nawet czarno-białe kadry nabierają baśniowego charakteru. Zdjęcia makro pozwalają nam dostrzec niesamowite piękno przyrody i fotografowanych obiektów. Pejzaże wprowadzają w nostalgiczny i poetycki nastrój. Góry porażają swoim monumentalnym, nieskażonym pięknem. Większość zdjęć zrobiona jest analogowymi obiektywami lub różnymi samoróbkami, skonstruowanymi z np. starych projektorów. Fotografie prezentowane na wystawie są kwintesencją rowerowych podróży Tomasza Ptaka przez Góry Świętokrzyskie. Tomasz Ptak jest pasjonatem gór. Przemierza je w każdy dostępny sposób: trekingowo, rowerem, wspinając się oraz na splitboardzie. Jest miłośnikiem podróży z plecakiem, zafascynowanym Azją.

Prace, które tworze są wynikiem wewnętrznej potrzeby rozwijania się, ciągłego poszukiwania siebie, konfrontacji ze sobą i światem, a także sposobem radzenia sobie z trudnościami życia. Inspiracji dostarcza mi codzienność, ludzie jakich spotykam, obrazy, które wychwytuje gdzieś w przelocie. Równoczesne studiowanie na dwóch kierunkach nauczyło mnie określania priorytetów. Wreszcie dotarło do mnie, że czasami wręcz trzeba pewne rzeczy odpuścić by dokończyć coś innego na czas.

Urodziłam się w Kielcach i tu są moje korzenie. Jednak doświadczenie artystyczne zdobyłam na Uniwersytecie Zielonogórskim, gdzie ukończyłam studia magisterskie na dwóch kierunkach: Animacja Kultury (Wydział Pedagogiki) oraz Sztuki Wizualne (Wydział Artystyczny). Dyplom artystyczny (2016 r.) obroniłam w Pracowni Rysunku i Intermediów (ISW UZ) pod kierunkiem prof. Radosława Czarkowskiego. Następnie rozpoczęłam studia doktoranckie na Wydziale Humanistycznym, które porzuciłam po roku. Po czym wyjechałam do Anglii.

Młodzieńcze poszukiwania w obszarze fotografii analogowej, z których czasowo zrezygnowałam, nieustannie przebijają się w moich pracach. Można je dostrzec w kadrowaniu, w kontraście, poszukiwaniu czerni, faktury, gry świateł. Fotografia, sama w sobie, przestała mi wystarczać, jednak częstokroć staje się punktem wyjścia do dalszych działań. Z czasem stało się dla mnie jasne, że cechą charakterystyczną mojej twórczości jest proces, rozumiany nie jako powtarzający się temat artystycznych działań, ale jako nieodłączny sposób pracy.

W swojej sztuce wykorzystuję różne techniki i materiały. Fotografuję, rysuję, haftuję, wyplatam makramy, tworze szklane mandale ze szkła pozyskanego z drugiej ręki. Wszystko zależy od danego projektu, jego specyfiki lub po prostu mojej wewnętrznej potrzeby. Dlatego daleka jestem od klasyfikowania i skupiania się tylko na jednej dyscyplinie czy tworzywie. Ze względu na różnorodność stosowanych technik identyfikuję się bardziej z artystami interdyscyplinarnymi niż z jedną dyscypliną artystyczną. To jaka jestem, najlepiej wyczytać można z mojej twórczości. Jeśli się czegoś podejmuję, angażuję się w to całą sobą. Dlatego przy wielozadaniowości, rozwarstwiam się i rozkładam siły.

Julia Sotkiewicz

Patrycja Grudziecka-Szostek

Urodzona w 1998 r. w Kielcach artystka w swojej twórczości wykorzystuje różnorodne media, nie ograniczając się do konkretnych dyscyplin. Najbliższy jest jej jednak rysunek, performance i bezpośrednia praca z roślinami. Inspiruje się motywami roślinno-zwierzęcymi, drzeworytami japońskimi i estetyką Zen. W jej pracach rysunek współistnieje z warstwą malarską. Zaczyna proces twórczy od action painting, pewnego nieświadomego automatyzmu, który następnie stopniowo, pedantycznie porządkuje, wprowadzając precyzyjny rysunek. W performance oscyluje wokół zagadnień społeczno-psychologicznych, wyraźnie prezentując w tym własną filozofię życiową. W latach 2017-2020 studiowała na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie na kierunku malarstwo. Obroniła dyplom pt. „Kontemplacje natury” w 2020 roku w pracowni dr Małgorzaty Wielek-Mandreli. W 2021 roku rozpoczęła studia magisterskie na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Była wolontariuszką w Teatrze Barakah w Krakowie, gdzie zajmowała się aranżacją przestrzeni scenicznej, a także pomocą w tworzeniu kostiumów i scenografii. Skończyła również kurs florystyczny i stale gromadzi doświadczenie z tego zakresu.

Wystawy zbiorowe:
2022 – Przedwiośnie, BWA, Kielce REM, Galeria ZPAP O/KIELCE, Kielce Człowiek, natura – relacje, Wydział Pedagogiki i psychologii UJK, Kielce Pomiędzy obrazem /słowem/ dźwiękiem, Galeria Pentagon, Radom Introspekcja, Galeria ZPAP O/KIELCE, Kielce Młodzi artyści z Kielc. Generacja 1990-1998, Wojewódzki Dom Kultury, Kielce (kurator, uczestnik)
2019 – Wstrzymywał mnie niesmak do tej historii, potworkowatej jak płód niedonoszony, Teatr Barakah, Kraków Kosmos, Galeria Fosfor, Kraków Przebudzenie, Piwnica pod Baranami, Kraków Wystawa wybranych studentów Wydziału Sztuki, Studencki Klub Bakałarz, Kraków
2018 – Plantacje i zarośla, Krakowskie Forum Kultury, Kraków Obecność, Galeria Krypta u Pijarów, Kraków Portret, Galeria Wydziału Sztuki, Kraków 2017 – START, Galeria Plus, Kraków

Wystawy indywidualne:
2019 – Miejska Biblioteka Publiczna, Kielce

Wyróżnienia:
Nominacja do nagrody w konkursie „Przedwiośnie” organizowanym przez BWA w Kielcach (45 edycja)

Każdy czytelnik buduje w swojej głowie subiektywną wizję treści literackich. Tworząc ilustrację – plastyczną interpretację tekstu, artysta wykorzystuje własne skojarzenia, wrażliwość oraz umiejętności manualne. Kiedy tekstowi towarzyszy ilustracja, słowo pisane i obraz korespondują ze sobą, przenikają się i dopełniają. Budując nową wartość otwierają odbiorcę na kolejne ścieżki interpretacji. Wystawa „Anatomia słowa” ukazuje przegląd ilustracji do rozmaitych gatunków literackich w szerokiej palecie technik plastycznych. Wszystkie prace łączy jedno – punktem wyjścia dla nich jest słowo pisane, do którego uczestnicy wystawy konstruują zindywidualizowany przekaz wizualny.

Galeria Sztuki Współczesnej Oranżeria i Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. J. Szermentowskiego w Kielcach zapraszają na wernisaż wystawy prac pt. „Najlepsi z plastyka”.

Natalia Czekaj – urodzona 23 marca 2004 roku w Kielcach. W 2019 roku rozpoczęła swoją artystyczną przygodę w Liceum Sztuk Plastycznych im. Józefa Szermentowskiego w Kielcach. Uczy się na specjalizacji ceramika artystyczna. W 2023 roku reprezentowała szkołę w konkursie dla klas dla klas czwartych, w kategorii rysunek, a drugą dziedzinę jaką prezentowała było malarstwo. Przygotowana przez panią Magdalenę Kubacką.

Bezustannie szuka nowych rozwiązań, by doskonalić swój wyraz artystyczny w rysunku, skupiając się na eksperymentach z linią i plamą. Zajmuje się również ceramiką, głównie użytkową. W swoich ceramicznych pracach stara się łączyć wiele dziedzin m.in. grafikę warsztatową i rzeźbę. Twórczość rysunkową wykorzystuje także w projektowaniu wzorów tatuaży. Interesuje się również bodypiercingiem.

Kornelia Kubicka – 19-letnia uczennica liceum sztuk plastycznych im. Józefa Szermentowskiego w Kielcach. W 2023 roku reprezentowała swoją szkołę w konkursowym przeglądzie dla klas czwartych, w kategorii malarstwo. Drugą dziedziną, jaką pokazywała była rzeźba. Przygotowywana przez panią Magdalenę Kubacką i pana Pawła Witkowskiego.

Eksperymentująca z różnymi mediami i formami sztuki takimi jak malarstwo, rzeźba i ceramika. W swoich pracach zwraca uwagę na pojęcie portretu psychologicznego, problemów dnia codziennego oraz scen rodzajowych. Badając przeszłość rozwoju sztuki inspiruje się nią, w szczególności starożytnymi kulturami oraz mniejszościami etnicznymi.

Natalia Kierkuś – 18-letnia uczennica 4 klasy liceum sztuk plastycznych im. Józefa Szermentowkiego w Kielcach. W 2023 roku reprezentantka szkoły w kategorii malarskiej na konkursie przeglądowym dla klas czwartych. Druga prezentowana przez nią dziedziną był rysunek. Przygotowana przez panią Magdalenę Kubacką.

Na co dzień tworzy głównie mniejsze szkice rysunkowe oraz prace w programie graficznym. Kocha eksperymentować z kolorami oraz fakturą powstałą przy użyciu pędzla. Za pomocą tworzenia stara się znaleźć samą siebie i nie raz wyrazić swe emocje.

Kamila Tarapata – jest uczennicą 4 klasy liceum plastycznego w Kielcach. Specjalizuje się w technikach rzeźbiarskich. Zaprezentowane prace są wynikiem jej poszukiwań i ciągłych eksperymentów w dziedzinie sztuk plastycznych. Interesuje się muzyką, sztuką użytkową oraz ornamentyką.

Jest początkującym artystą z wielkimi ambicjami. Stale zdobywa nowe umiejętności, a także poszukuje możliwości rozwoju biorąc udział w różnego rodzaju wydarzeniach artystycznych i konkursach. Wynikiem tego jest udział w finalnym etapie Ogólnopolskiego Przeglądu Szkół Plastycznych w 2023r. osiągając jeden z trzech najwyższych wyników oraz najwyższy wynik z rzeźby w makroregionalnym etapie konkursu przeglądowego. Przygotowana przez panią Iwonę Stachurę i pana Piotra Suligę. W związku z kształceniem się na kierunku rzeźba wyjątkowo zainteresował ją temat studium anatomicznego człowieka. Przy tym rozwija się w malarstwie analizując głębię koloru i tego jak oddziałuje na ludzkie oko.

Agnieszka Surma – urodzona 3 września 2004 roku w Kielcach. Od zawsze pasjonuje się sztuką. W dzieciństwie większość wolnego czasu spędzała na rysowaniu oraz na tworzeniu komiksów. Aby móc skupić się na edukacji artystycznej, w 2019 roku rozpoczęła naukę w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych im. Józefa Szermentowskiego w Kielcach. Od tamtego czasu zgłębia tajniki tradycyjnych technik malarskich i pozłotniczych. W 2023 roku była jednym z reprezentantów swojej szkoły w konkursowym przeglądzie dla klas 4. Uczennicę przygotowała pani Iwona Stachura.

Interesuje się ilustracją, rysunkiem i malarstwem oraz projektowaniem graficznym. W wolnych chwilach zajmuje się konstruowaniem fabuł, wymyślaniem historii i pisaniem krótkich opowiadań w języku angielskim.

Artyści są jak otwarte książki, a ich dzieła – niczym teksty zapisane farbami”. Krótka subtelna, ale jakże trafna wypowiedź Valerii Moskvitiny dotycząca artysty i jego tworu (rozumianego jako wszelkie twórcze wybory artysty). Równocześnie pewnego związku pomiędzy artystą – dziełem – widzem, w którym dana sytuacja jest odbierana z dwóch odmiennych perspektyw: autora jako twórcy „obrazu” i konsumenta czyli odbiorcy danego tworu. Owe studium jest ewidentnie kierowane do czytelnika – odbiorcy, przy pomocy pragnienia szczęścia i tajemnicy, które uchwycił i schował w danym tworze artysta. Dzięki temu widz, jako czytelnik rzeczywistego obrazu, może doświadczyć emocji związanych z odrywaniem danego dzieła i ukrytych w nim znaczeń. Może oddać się cichej i intensywnej przyjemności – ekstazie, która iskrzy i rozpala w nim subiektywne odczucia uderzające w jego jestestwo raz ciepłym, a innym razem lodowatym strumieniem, gdy stoi sam na sam przed „płótnem” niczym tekstem zapisanym farbami...

Marcin Lubera

Artyści biorących udział w wystawie: Ania Kaleta, Beata Garanty, Bernadeta Ślęzak, Dominika Adamus Osman, Elena Panchischin, Elżbieta Szymańczuk, Ewa Majka, Ewa Wiśniewska-Zduniak, Edward Gałustow, Joanna Cislak, Peter Blindt, Wojciech Jachyra, Julita Kłosińska, Kamil Jurašek, Katarzyna Cesarz, Katarzyna Nawrocka, Katrina Sadrak, Henryk Sikora, Kinga Cesarz, Maksymilian Starzec, Janusz Skowron, Magdalena Szczykutowicz, Henryk Lasko, Marcin Lubera, Monika Michalczewska, Marcin Norbert Michalski, Marina Vorobyova, Maria Winiarek, Monika Nogieć, Nassrin Afnan, Olga Seretna, Przemysław Suliga Renata Bebło, Valeria Moskvitina, Wiktoria Gazda, Wojciech Trzyna.

Zapraszamy na podwójne otwarcie dwóch wystaw – Galerii Sztuki Współczesnej Oranżeria oraz Galerii Współczesnej Sztuki Sacrum „Dom Praczki”. Wystawa akwareli Ewy Kociuby – studentki Antoniego Nikla i Marka Olszyńskiego pt. „Moja Droga” będzie prezentowana w Galerii Sztuki Współczesnej Oranżeria. Otwarcie rozpocznie się w „Domu Praczki” wernisażem wystawy prac malarskich Antoniego Nikla, Tadeusza Gustawa Wiktora oraz malarstwem i grafiką Marka Olszyńskiego.

Ewa Kociuba: Urodziłam się w 1983 r. w Brzozowie. Pochodzę z Sanoka, gdzie przez połowę życia mieszkałam i studiowałam (w ramach studiów I stopnia) Edukację Artystyczną w Zakresie Sztuk Plastycznych na PWSZ, następnie, po przeprowadzce do Krakowa, rozpoczęłam i ukończyłam z wyróżnieniem Konserwację i Restaurację Dzieł Sztuki na ASP w Krakowie (studia II stopnia). Po studiach zostałam w Krakowie, tu mieszkam i tu pracuję. W Nowej Hucie prowadzę Pracownię Temper. W jej ramach zajmuję się malarstwem, konserwacją dzieł sztuki, pozłotnictwem, tworzeniem kopii dzieł sztuki, a także eksplorowaniem i badaniem unikatowych technik dawnych Mistrzów. Korzystam z dobrodziejstw dawnych technologii malarstwa i pozłotnictwa. Pomagają mi i podpowiadają jak znaleźć odpowiednie środki wyrazu artystycznego. Praca zawodowa stanowi dla mnie nieustanne źródło inspiracji. Co jeszcze mnie inspiruje? Opowieści, historie, legendy. To, co zasłyszane; to, co obejrzane; to, co przeżyte. Jestem matką. Ufam baśniom i legendom, podziwiam wielowiekową mądrość w nich zawartą. W procesie klarowania własnej natury dokonuję transformacji znanych motywów malarskich oraz symboli ikonograficznych na rzecz wzmacniania indywidualnej tożsamości. Poprzez malarstwo komentuję także rzeczywistość i zjawiska, które obserwuję w wydarzeniach bieżących. Ze względu na nabyte w czasie studiów i prac konserwatorskich myślenie „materiałoznawcze” oraz z uwagi na szacunek dla tworzyw naturalnych często także reutylizuję rzeczy i pozwalam im być częścią nowego, mojego dzieła.

Galeria Sztuki Współczesnej Oranżeria i Polskie Stowarzyszenie Edukacji Plastycznej Delegatura w Kielcach zapraszają na Wystawę poplenerową z cyklu Świętokrzyskie Krajobrazy – Architektura – Busko-Zdrój 2022.

„Ogarnijmy to razem- Grafika Warsztatowa” to cykl warsztatów graficznych jaki odbył się w pracowni Stowarzyszenia Przystań dla Sztuki. W warsztatach wzięli udział mieszkańcy Kielc, zarówno dzieci, młodzież, osoby dorosłe, niepełnosprawne, jak i podopieczni Kieleckich Środowiskowych domów samopomocy i innych organizacji pomagających ludziom ze specjalnymi potrzebami. Wiek, zdolności manualne i artystyczne nie miały tu znaczenia. Liczyło się spotkanie, integracja i kreatywna zabawa z grafiką. Spotkania pozwoliły uczestnikom nie tylko poznać grafikę warsztatową, jej techniki, narzędzia i możliwości, ale również spędzić czas w twórczy sposób. Oderwać myśli od codziennych spraw i poddać się arteterapeutycznym właściwościom sztuki, z dala od ekranów i bodźców cyfrowych. Zwieńczeniem projektu jest wystawa, na której zaprezentujemy Państwu autorskie kompozycje graficzne uczestników projektu, oparte na ich uczuciach, trudnościach, postrzeganiu siebie, swoich relacji i otaczającej przestrzeni.

Projekt współfinansowany jest ze środków Samorządu Województwa Świętokrzyskiego.

Zapraszamy na wernisaż Muzycznej Alei Sław autorstwa artysty rzeźbiarza Sławomira Micka. Przed Wejściem głównym do Pałacyku Zielińskiego od strony ul. Zamkowej będzie można podziwiać kilkanaście popiersi muzyków, aktorów, poetów. Wystawa będzie prezentowana przez cały grudzień.

Spotkanie 3 grudnia rozpoczniemy w Sali Koncertowej Pałacyku Zielińskiego krótkim show-happeningiem muzycznym. Potem udamy się przed budynek Pałacyku, aby wspólnie z Autorem otworzyć Muzyczną Aleję Sław.

Wstęp wolny.

Maria Anna Niciejewska – kielczanka od 22 lat mieszkająca w Zagnańsku. Ukończyła Liceum Sztuk Plastycznych w Kielcach oraz Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Pracowała w Wydziale Kultury Powiatowej Rady Narodowej w Kielcach oraz w Banku Gospodarki Żywnościowej w Kielcach. Od szkoły średniej poprzez okres pracy zawodowej swój czas poświęcała również pracy społecznej za którą odznaczona była m.in. odznaką „Za zasługi dla Kielecczyzny”, „Zasłużony Działacz Ruchu Spółdzielczego” oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi. Jej pasją jest malarstwo. Pisze również ikony. Praca nad ikoną jest dla niej wielkim wyzwaniem. W ramach warsztatów „Zagnańsk radosna jesień” prowadziła zajęcia z rękodzieła artystycznego. Pracuje również społecznie – jest członkiem Rady Lokalnej Grupy Działania „Dorzecze Bobrzy” oraz Kieleckiego Obszaru Funkcjonalnego realizującego program senioralny. Aktualnie swoje artystyczne umiejętności rozwija w Szkole Ikony „Ostium”.

Artystka o sobie:

Urodziłam się w 1976 roku w Przemyślu. Ukończyłam Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Katarzyny Kobro w Zduńskiej Woli dyplomem z wyróżnieniem w Pracowni Ceramiki artystycznej oraz Akademię Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi dyplomem z wyróżnieniem w Pracowni Rysunku i Malarstwa pod kierunkiem prof. Włodzimierza Stelmaszczyka, zrealizowałam również dyplom z rysunku. Na przestrzeni lat zajmowały mnie różne dziedziny sztuki od ceramiki artystycznej, misternych, delikatnych form po rzeźbę ceramiczną oraz grafikę warsztatową. Obecnie mój obszar poszukiwań dotyczy malarstwa i szeroko pojętego rysunku.

Prezentowana wystawa przedstawia cykl prac malarskich o wspólnym tytule „Horyzonty”. Obrazy są numerowane jak kolejne drzwi do moich światów. Wystawę otwiera „Horyzont 0”, praca dająca początek wszystkiemu czego szukam z czasem. Horyzont to dla mnie miejsce pełne magii, pozorne zetknięcie nieba z ziemią. Miejsce spotkania nierealnego z namacalnym. Szukam miejsca dla siebie, czegoś pomiędzy, czegoś bardzo ulotnego związanego z wielką tajemnicą ludzkiego życia i śmierci. Moje prace przedstawiają krainy nierealne, z pogranicza jawy i snu, bardzo odległe, niekiedy dostępne. Tu wszystko jest ulotne i niedopowiedziane. Punktem wyjścia moich poszukiwań jest natura, jej ogrom i piękno. W niej znajduję nieustające zapatrzenie, towarzyszące mi od zawsze. Nie da się pominąć faktu, że błądzę w mroku, który jest moją wielką fascynacją. Nie jest to jednak stan destrukcyjny a raczej niosący spokój. Ważne jest też poszukiwanie światła, które niesie ze sobą element wytchnienia i oddechu, chociaż często wyłania się jedynie z głębi obrazu.

Tytuł wystawy „I jaka cisza” nawiązuje do stanu, którego szukam w malarstwie. Za pomocą koloru, czyli emocji, staram się ukazać to, czego słowami wyrazić nie potrafię. Odnajduję to w szczególnym stanie jakim jest dla mnie cisza.

Antonio Russo Galante – artysta plastyk, pedagog, prezes stowarzyszenia Associazione Artistica Culturale Lacarvella.

Pseudonim artystyczny Antonio Russo Galante. Urodzony w 1981 w Mediolanie, mieszkający w Apulii w mieście Trani, zaczął malować już gimnazjum. Licencjonowany magister sztuki złotniczej i metalurgicznej – Dekoracja Malarska. Antonio Russo ukończył z wyróżnieniem Akademię Sztuk Pięknych w Bari w zakresie grafiki i dekoracji, ukończył też Akademii Sztuk Pięknych Brera w Mediolanie. Od zawsze pracowała w branży dekoracyjnej i graficznej. Swoje prace prezentował na wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą m.in.: w Australii, Bułgarii, Grecji, Włoszech, Polsce i Hiszpanii. Otrzymał liczne nagrody i stypendia. Obecnie uczy sztuki i wizerunku w gimnazjach. Założyciel w 2000 roku stowarzyszenia artystycznego Lacarvella.

Od 26 czerwca zapraszamy miłośników sztuki plastycznej na wystawę prac wybitnej niemieckiej artystki Bettiny Schünemann. Wystawa jest wydarzeniem towarzyszącym obchodom Jubileuszu 25-lecia partnerstwa Miast Kielce - Gotha (w niemieckiej Turyngii, z której pochodzi artystka) i będzie w naszej Galerii gościła niezwykle krótko, bo tylko do 3 lipca 2022.

Pełne aluzji asamblaże i wielkoformatowe obrazy Bettiny Schünemann poruszają się w zróżnicowanym obszarze napięć między zmysłowymi dotykowymi powierzchownymi zjawiskami, a obrazem ziemi, jaki sami sobie tworzymy. Połysk i matowość, piasek, drewno, lakier, pigmenty, metal, folia, szelak, grafit i wiele innych materiałów spotyka się z abstrakcyjnymi, jak i precyzyjnymi, z konkretnymi, jak i uniwersalnymi obrazami i znakami, topografiami i nakładkami. Wszystko to pokazuje własne obrazy świata, które otwierają artystyczny wszechświat i pozwalają go doświadczyć. Mamy niezwykłą przyjemność obcować z oryginalną wizją artystyczną, do czego Państwa gorąco zachęcamy.

Wystawie towarzyszy ekspozycja prac Thomasa Offhausa, współpracownika Artystki, który realizuje swoje koncepcje artystyczne (malarstwo, grafika, książka artystyczna, instalacja lub ekspresje muzyczno-performatywne), czerpiąc inspiracje zarówno ze swojej biografii, jak i z historii sztuki czy literatury, z mieszanki intuicyjnych i świadomie stosowanych alienacji/wyobcowania - zawsze umotywowane subiektywnie. Oboje artyści są uznanymi twórcami, wielokrotnie nagradzanymi. Ich dzieła prezentowane na całym świecie wzbudzają aplauz i gorące dyskusje.

Polecamy i zapraszamy do Galerii Oranżeria (DŚT, ul. Zamkowa 5, Kielce).

Grzegorz Dudała. Z wykształcenia historyk, archiwista i dokumentalista konserwatorski ochrony zabytków. Z zawodu instruktor w Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury i Sportu w Szczekocinach. Z zamiłowania wierszopisarz, malarz i wycinankarz, tworzący ażurowe kompozycje, zwykle w jednym kawałku papieru.

Wystawy wycinanek:

• VII 2015: Chmielnik (Ośrodek Edukacyjno-Muzealny „Świętokrzyski Sztetl”)
• VIII 2015: Lelów (XIII Święto Ciulimu-Czulentu)
• IV 2016: Szczekociny (Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu)
• IV-V 2016: Legnica (Herbaciarnia „Skrzydlate Myśli”)
• V 2016: Łazy (Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy)
• VIII-X 2016: Lelów (Gminny Ośrodek Kultury)
• III 2017: Szczekociny (Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu)
• VIII 2017: Lelów (XV Święto Ciulimu-Czulentu)
• III 2018: Szczekociny (Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu)
• VII-VIII 2018: Sędziszów (Samorządowe Centrum Kultury)
• VIII 2018: Lelów (XVI Święto Ciulimu-Czulentu)
• III 2019: Zawiercie (Filia Wojewódzkiej Biblioteki Pedagogicznej)
• V 2019: Szczekociny (Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu)
• V-VI 2019: Zawiercie (Galeria „ZAWartE”, Miejski Ośrodek Kultury)
• VIII 2019: Gostyń (Gostyński Ośrodek Kultury „Hutnik”)
• IX-X 2019: Rybnik (Zabytkowa Kopalnia „Ignacy”)
• XI 2019:Warszawa (Galeria „Korekta”)
• XI-XII 2019: Piotrków Trybunalski (Centrum Idei „Ku Demokracji”)

Janusz Kokot urodził się w Kaliszu w 1960 r. Studiował w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie w Instytucie Artystycznym. Uprawia malarstwo i rysunek. W latach 1988-2020 zrealizował 19 wystaw indywidualnych. Brał udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Jest laureatem 13 nagród i wyróżnień w konkursach ogólnopolskich.

Sztuka jest zadziwiającym zjawiskiem, żywym i dynamicznym. Na przestrzeni dziejów jej zasięg, rola i zadania nieustannie się zmieniają. Czasem sztuka służy wyłącznie wyrażaniu piękna natury, a czasem w zmyślny sposób używając tego piękna promuje teorie, poglądy i idee. Formuje się w style i kierunki. Wytycza trendy i kanony. Przymila się gustom mecenasów lub przeciwnie manifestuje swoją niezależność. I niezmiennie od wieków wychwala talent jej twórców. Artyści, którzy wytyczali jej drogi budzą mój podziw i szacunek, dlatego traktuję ich jak bohaterów.

Wystawa zawiera prace powstałe w latach 2013-2021. W okresie tym nastąpiły długie przerwy w mojej działalności artystycznej spowodowane kilkuletnią pracą na polu misyjnym w Afryce. Zawartość ekspozycji jest więc rezultatem prób poszukiwania artystycznej tożsamości po doświadczeniach życia w odmiennej kulturze, oraz formą dialogu z twórczością mistrzów sztuki współczesnej, rodzajem korespondencji z moimi idolami i bohaterami.

Cykl Listy do Rosalie są hołdem złożonym australijskiej artystce Rosalie Gascoine. Dłonie Ziemi to ukłon skierowany w stronę brytyjskiego twórcy Richarda Longa. Poliptyk HK powstał z inspiracji op-artowskimi obrazami Bridget Riley, a kompozycja Message jest w dużej mierze ,,portretem zbiorowym” twórców amerykańskich dwudziestego wieku. Frank Stella, Jackson Pollock, Kenneth Noland, Richard Serra, Franz Kline, to tylko niektórzy artyści, krórych indywidualny, niepowtarzalny styl widoczny jest w poszczególnych ,,literach” budujących poliptyk Message. To co łączy większość wyżej wymienionych osób, to podobne rozumienie idei dzieła sztuki. Cykle prac 12 linii, 5 linii czy poliptyk Bez tutułu stanowią dopełnienie tego dialogu i dowód na moje zamiłowanie do minimalizmu. Wystawę zatytułowałem POZA HORYZONT, jako wyraz tęsknoty za przekraczaniem granic i odkrywaniem nieznanego… w sobie samym.

Kartina Sadrak
Urodzona w 1978 r. Malarstwa uczyła się na pracowniach kieleckiego Plastyka, a następnie na Akademii Świętokrzyskiej, gdzie w 2003 roku ukończyła studia magisterskie z wyróżnieniem oraz uzyskała dyplom w pracowni rzeźby dr Henryka Sikory – również z wyróżnieniem. W 2021 roku ukończyła studia doktoranckie na wydziale sztuki UJK w Kielcach, uzyskując stopień doktora sztuki w dyscyplinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki. Jest członkiem prestiżowego Leeds Fine Artist oraz ZPAP O/Kielce. Artystka angażuje się w międzynarodową działalność upowszechniania twórczości innych artystów; była kuratorem i współorganizatorem wielu wystaw i projektów międzynarodowych przede wszystkim w Anglii, w Polsce i w Chinach. Od 2021 roku jako koordynator projektów artystycznych i kurator, odpowiada za ofertę artystyczną ogólnopolskiej sieci salonów sztuki firmy Goldenmark. Jako członek PTMA organizuje wystawy astrofotografii zwracając uwagę na korelację nauki i sztuki w tej dziedzinie. Uczestnik projektów naukowo-badawczych, konferencji naukowych; wielokrotnie reprezentowała Polskę i Anglię na międzynarodowych sympozjach malarskich i rzeźbiarskich, uczestniczyła w plenerach i koloniach malarskich na Bałkanach i w Armenii oraz rezydencjach artystycznych m.in. w Chinach. Zajmuje się głównie malarstwem olejnym. W swoim międzynarodowym dorobku artystycznym ma ponad 100 wystaw grupowych i indywidualnych, prace w przestrzeni publicznej, kolekcjach prywatnych i instytucjonalnych m.in.: w Hong Kongu, Chinach, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Macedonii, Serbii, Armenii, Montenegro i we Włoszech. W 2018 roku otrzymała Nagrodę Specjalną Muzeum Narodowego w Kielcach w konkursie Przedwiośnie 41, Nagrodę BWA Sandomierz w konkursie Przedwiośnie 42 oraz Nagrody Specjalne w 2018 i w 2021 w International Triennial of Graphic Art. Bitola, Macedonia.

To już historia, 32 plener z cyklu „Świętokrzyskie Krajobrazy" przebrzmiał jak krzyk bielika szybującego nad posiadłością Czartoryskich w Nagłowicach. To właśnie tu znajduje się Ośrodek Teatralno-Edukacyjny prowadzony przez Dorotę i Artura Anyżów. Dzięki ich zaproszeniu członkowie Polskiego Stowarzyszenia Edukacji Plastycznej Delegatura w Kielcach w dniach od 01 do 15 sierpnia przebywali w sąsiedztwie dworku Mikołaja Reja oraz w otoczeniu majestatycznych starych drzew. Spotkanie z piękną nagłowicką ziemią zaowocowało szeregiem interesujących prac. Malarskie impresje Beaty Borek o ciepłej tonacji przywołują czas letniego relaksu. Mirosław Benedyktowicz w obrazach malowanych akrylem dzieli swe zainteresowania pomiędzy pejzażem, a obiektami architektury sakralnej charakterystycznej dla tych okolic. Nie brak letniego nastroju i śmiałych rozwiązań kolorystycznych w kompozycjach Alicji Bachurskiej. Zdecydowanie odmienne podejście stosuje w malarstwie Marek Paweł Bachurski, który kreśli temat mocną plamą barwną, budując strukturę obrazu poprzez wzajemne przenikanie się spójnej gamy kolorów, dające w konsekwencji dekoratywne jakby witrażowe płaszczyzny płócien. Podobną witrażową dekoratywność posiadają akwarele Marka Sabata, który w obrazach wprowadza w przedstawione motywy element baśniowy. W odrębny swój świat prowadzi nas Barbara Wnuk-Spirowska. Jej monotypie poprzez fakturę, nasycony kolor budują klimatyczne przedstawienia nagłowickiego parku. W pracach Waldemara Kozuba charakterystycznych poprzez zagęszczenie kompozycji, odnajdujemy radość tworzenia w obcowaniu z naturą, podkreśloną oprócz warstwy malarskiej, warstwą werbalną odnoszącą się do tytułów prac, „Narwaniec Polny", „Nagłokwiat", „Serpentynnik". Ileż tu emocji z malowania i zabawy słowem. Przeciwwagą tych poszukiwań twórczych są nostalgiczne kompozycje Urszuli Wolskiej, która wykorzystując fragmenty roślin buduje zwiewne, pełne uroku i poetyki obrazy. Zdecydowanie innym językiem przemawia do nas Piotr Zbigniew Porębski. W jego zgeometryzowanych kompozycjach odnajdujemy zarówno przesłanie do przyrody jak i do historii literatury co szczególnie widać w oryginalnej pracy zatytułowanej „Polacy nie gęsi...". Witold Popielski różnicuje malarsko swoje kompozycje. W letnim pejzażu zauważamy charakterystyczne dla tego autora szeroko kładzione plamy barwne. Odmienna stylistycznie jest figuratywna opowieść z ukrytym przesłaniem. Interesujące połączenia grafiki i fotografii w swoich pracach zaproponował Adolf Tomasik. Syntetyczne zapisy Katarzyny Ziołowicz zatytułowane „Reminiscencje", z wdzierającym się klinem delikatnego błękitu w mocno nakreślony horyzont, dopełniają opowieść o czasie i miejscu w którym byliśmy. Równolegle z pracami malarskimi powstawały fotografie, które są nieodłącznym elementem każdego naszego pleneru. Świetny zestaw Andrzeja Borysa z pełną humoru i aluzji martwą naturą. Dyptyk Sławomira Zielińskiego zatytułowany „Przemijanie" z przejmującym motywem samotnego, uschniętego drzewa. Niezwykłe w swojej wymowie, wykonane techniką autorską kompozycje Tamary Maj. Fotografie Anny Kozub, która zatrzymała dla nas czas, rejestrując motywy naszych plenerowych szlaków. Justyna Soja-Sadowska, dla której kolor jest główną inspiracją, snuje nadal swoje poszukiwania. Odmiennie podchodzi do fotografowania Aga Sabat przedstawiając oszczędne, przez to bardzo sugestywne czarno-białe rejestracje. Graficzne motywy „Pasiaka Świętokrzyskiego" autorstwa Karoliny Sideł-Kozieł tym razem przeniesione zostały na popiersie Mikołaja Reja. Doskonałe, zatrzymane w kadrze, zróżnicowane tematycznie fotografie prezentuje Grzegorz Sideł. Obrazy w autorskiej technice łączącej fotografię, grafikę i malarstwo prezentuje Zofia Turno. Dyptyk Wiesława Turno to opowieść z anegdotą, takie swoiste odniesienie do wszechobecnych manekinów niemych strażników tego miejsca. Makro kompozycje Grzegorza Kielesińskiego, sprowadzające pejzaż do umownego symbolu. Różnorodność zapisu to nie tylko efekt zastosowanych mediów i technik. To wielorakość stylów i postaw twórczych. Odkrywaliśmy bogatą w historię kolejną enklawę ziemi świętokrzyskiej. Podziwialiśmy szerokie łany zbóż, niekończący się horyzont z leniwie przetaczającymi się nad nim chmurami, ukryte wśród zieleni wiejskie chałupy, które przytłoczone ciężarem czasu chyliły się ku ziemi. Zmęczeni wędrówkami po okolicy, wieczorem snuliśmy wspomnienia z poprzednich plenerów. Dorocie i Arturowi, gospodarzom nagłowickiego obiektu, jeszcze raz dziękujemy za zaproszenie i gościnę. Chcemy w przyszłości powrócić w to miejsce; tworzyć tam, pobyć razem, posłuchać szumu drzew i głosu ptaków... Marek Sabat

Projekt „Il Segno dei Canti”, inspirowany Boską komedią Dantego Alighieri z okazji 700-lecia śmierci poety. Cykl wystaw obejmuje galerie w Lodi, Rzymie i w Kielcach.

Artyści biorący udział:
FABIO MASSIMO CARUSO | ARKADIUSZ SĘDEK | KLAUDIA LUIZA WIECZOREK | AGNIESZKA BARTAK-LISIKIEWICZ | EWA BUJAK | AGATA CZEREMUSZKIN-CHRUT | MARIA KOWALCZYK | DARIO DE MARCO | DONG KEON LEE | GIUSEPPE PALERMO | MARCO BEGHI | TATIANA BLANQUÉ | FEDERICO SCARCHILLI | FRANCESCA PAPASODARO

• CONCEPT AND ARTISTIC DIRECTION: FABIO MASSIMO CARUSO
• SUPERVISION AND COORDINATION: STEFANO DONATI & ARKADIUSZ SĘDEK
• GRAPHIC AND COMMUNICATION PROJECT: CLAUDIA CARBONARO & FRANCESCA PAPASODARO
• SOCIAL MEDIA SPECIALIST: THUY DOTTI
• PANTHEON DESIGN & TECHNOLOGY INSTITUTE ORGANIZATION: ALICE CIRILLO | FEDERICA DEL PONTE | CHIARA PINCELLI
• PRESS OFFICE MANAGER: MICHELANGELO JOSSA

Projekt artystyczny stworzony i pod kuratelą Fabio Massimo Caruso, w kontekście Boskiej komedii (Divina Commedia). Wydarzenie z okazji obchodów 700-lecia śmierć Dantego Alighieri, stanowi pierwszy etap wędrówki, inspirowanej trzema pieśniami Boskiej Komedii. Słowa i formy obrazowe o silnym oddziaływaniu wizualnym i emocjonalnym mają zdolność wydobycia emocji, które wychwytują uwagę czytelnika i obserwatora. W I wieku p.n.e. łaciński poeta Horacy sformułował koncepcja „Ut pictura poesis” – malarstwo jest jak poezja. Ten związek między komunikacją wizualną a językiem werbalnym jest zawsze aktualna, tworzy w nas sugestywną moc pisania abstrakcyjnie, graficzne obrazy. Siła wyrazu dzieła malarstwa, rzeźby, fotografii, instalacji, malarstwa ściennego, obraz potrafi przekształcić się w komunikat poetycki. Takowe wypowiedzi artystyczne żyją w ciągłości wymiany symboli, wrażeń i pojęć, ale poezja wśród nich zawsze żyje. Pisanie i sztuka wizualna dają życie identyfikujące się z życiem wymyślonym przez autorów. Dante ze swoją ogromną siłą twórczą, ożywia i budzi artystów gesty chętne do interakcji z jego niezwykłej poezji. Dowolny artysta lub grupa artystów międzynarodowych biorący udział w wystawie zrealizują jego projekt inspirowany śladami największego Włoskiego Poety, wybierający Pieśń do których się odnosi. Celem projektu jest właśnie „przetłumaczenie” muzykalności Boskiej komedii (Cantiche della Divina) w swobodnych formach sztuki wizualnej, które pokazują związek poezji ze sztuką wizualną: są to „dzieła” napisane przez artystów, którzy nawiązują niezwykły dialog z Dantem. Ponadto powstały szkice, zeszyty w różnych technikach, każdy artysta mógł też „skomponować notatki z drogi twórczej” w trakcie przygotowania wystawy. Tak więc znak pieśni jest również codzienna historia tworzenia we własnym miejscu pracy i w oprawie przestrzeni wystawienniczej. Autor pomimo bycia z dala od miejsca, dostosowuje swój projekt artystyczny do jednego przestrzeni, odnosząca się do niej i tworząc połączenie pomiędzy obszarem architektonicznym a dziełami sztuki, które tam zostaną ustawione. Notatnik to nic innego jak przebieg pracy, mała opowieść, świadcząca o podróży z Dantem. Projekt wzbudził zainteresowanie czołowych instytucji kultury i nauki, wzmacniając hipotezę o proponowaniu w różnych lokalizacjach nawet poza granicami Włoch. Wystawa pozostaje go otwarta na możliwość dowolnych uzupełnień na każdym etapie przedstawienia.

Piotr Burda

Pod patronatem:

• Jego Magnificencji Rektora Uniwersytetu Jana Kochanowskiego prof. dr hab. Stanisława Głuszka

Patronaty:

• Włoski Instytut Kultury w Krakowie L'Istituto Italiano di Cultura di Cracovia
• Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach – Università Jan Kochanowski di Kielce
• Wydział Sztuki Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie – Facoltà delle Arti Università di Scienze Applicate di Tarnow
• Krakowska Szkoła Filmowa Imieniem Wojciecha Jerzego Hasa – SCUOLA DI CINEMA DI CRACOVIA IL NOME DI WOJCIECHA JERZEGO HASA
• Galeria Sztuki Współczesnej Oranżeria, Pałac Tomasza Zielińskiego w Kielcach – Galleria d'Arte Contemporanea Oranżeria, Palazzo Tomasz Zieliński a Kielce
• Istituto Pantheon Design & Technology di Roma
• Fondazione Banca Popolare di Lodi. Galleria Bipielle Arte

Marek Osman urodził się w 1960 roku w Chmielniku. Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Józefa Szermentowskiego w Kielcach w specjalności Rzeźba (dyplom w 1980 r.). W 1987 roku ukończył studia na Wydziale Form Przemysłowych Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. W 2014 obronił pracę doktorską na tym wydziale. W latach 2000-2002 redaktor graficzny kwartalnika „Polski cement”. Domeną jego działalności jest projektowanie wzornictwa i grafiki użytkowej: opakowań, elementów identyfikacji graficznej firm, wydawnictw, akcydensów, znaków firmowych i towarowych. Jako freelancer współpracował z wieloma firmami i agencjami reklamowymi. W latach 2001-2010 pracował w Wyższej Szkole Handlowej im. B. Markowskiego w Kielcach. Od 2010 roku pracuje na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Adiunkt w Instytucie Sztuk Wizualnych, gdzie obecnie pełni funkcję wicedyrektora ds. twórczości artystycznej. Najważniejszą formą wypowiedzi artystycznej jest dla Marka Osmana plakat – głównie społeczno-polityczny i kulturalny. Uczestnik wielu wystaw i biennale – krajowych i zagranicznych. Swoje prace prezentował m.in. we Włoszech, Niemczech, Hiszpanii, Ukrainie, Słowacji, Belgii. Za swoje realizacje plakatowe otrzymał wiele nagród i wyróżnień.

Wystawa fotografii Konrada Cedro „Gustaw Herling Grudziński TRZY SPOTKANIA W NEAPOLU” była prezentowana w ramach Ogólnopolskiego Festiwalu Literackiego „Pociąg do literatury. I Herling-Grudziński Festiwal”, który odbył się w dniach 3-5 września 2021 r.

Konrad Cedro
Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego imienia Stefana Żeromskiego w Kielcach. Wyjechał z Polski po maturze, w 1986 roku i trafił do Włoch, do Neapolu, gdzie nawiązał kontakt z Gustawem Herlingiem-Grudzińskim. Studiował filozofię, języki nowożytne i stosunki międzynarodowe we Włoszech, Niemczech i Kanadzie. Od 1988 roku współtworzy interdyscyplinarne projekty z dziedziny komunikacji międzykulturowej w Ameryce Północnej, Ameryce Południowej, Azji, Bliskim Wschodzie i Europie. W latach 2018-2020 reprezentował Urząd Marszałkowski w Biurze Regionalnym Województwa Świętokrzyskiego w Domu Polski Wschodniej w Brukseli. Obecnie pracuje jako wykładowca akademicki w Vincent Pol University oraz jest aktywnie zaangażowany w Fundację Rozwoju Regionu Świętokrzyskiego. Zapytany, jakim człowiekiem był Gustaw Herling-Grudziński, odpowiada: Miałem wrażenie, że bardzo serdecznym, otwartym, duch humanizmu zawsze dominował w jego stosunku do ludzi. Podczas spotkań Gustaw starał się poprowadzić mnie, jako młodszego kolegę z gimnazjum kieleckiego swoim neapolitańskim ścieżkami. Myślę, że otarłem się tym samym o jego miejskie wtajemniczenie…

Kurator wystawy: Agnieszka Kucharska
Koordynator: Magdalena Helis-Rzepka (Stowarzyszenie Absolwentów Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Kielcach Żeromszczacy)

Organizatorzy:

• Galeria Sztuki Współczesnej Oranzeria
• Dom Środowisk Twórczych Pałac T. Zielińskiego w Kielcach
• Miejska Biblioteka Publiczna w Kielcach
• Ośrodek Myśli Patriotycznej i Obywatelskiej w Kielcach
• Fundacja Rozwoju Regionu Świętokrzyskiego

Rafał Stankiewicz – urodzony w 1974 roku, mieszka i pracuje w Warszawie, od niedawna członek Związku Polskich Artystów Fotografików w Okręgu Warszawskim. Przygodę z fotografią rozpoczął we wczesnej młodości. Wierny fotografii czarno-białej i technice analogowej. Nigdy nie rozstaje się ze swoją Leicą. Skupia się na długoterminowych projektach fotograficznych. Od wielu lat działa w ruchu fotograficznym. Uczestnik i organizator twórczych plenerów fotograficznych. Pomimo bogatego archiwum, dopiero w ostatnich latach zdecydował się na udział w wystawach zbiorowych i indywidualnych, uważając, że osiągnął odpowiednią dojrzałość. W swojej twórczości początkowo intuicyjnie a obecnie świadomie nawiązuje do idei decentryzmu.

W Pałacyku można zobaczyć prace artystów takich jak: Bolesław Cetner, Sławomir Antoszewski, Roman Harajda, Czesław Waszko, Danuta Sobczak-Michałowska, Marek Wawro, Zbigniew Kurkowski, Henryk Papierniak, Antoni Fałat, Krzysztof Jackowski, Ewa Samulik i inni, a w Domu Praczki dzieła: Jerzego Kaliny, Marii Anto, Zbigniewa Kurkowskiego, Marka Sapetto czy Kiejstuta Bereźnickiego.

Spacer odbył się w grupach:

• Pałacyk Zielińskiego – spotykanie się pod neonem Muzeum Hammonda o godz. 18:00, 18:30 i 19:00.
• Dom Praczki – spotkanie się na dziedzińcu Domu Praczki o godz. 20:00.

Brała udział w ponad 200 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą, między innymi w: Lubaczowie, Łodzi, Kielcach, Krakowie, Sandomierzu, Częstochowie, Ostrowcu Świętokrzyskim, Busku-Zdroju, Warszawie, Radomiu, Zamościu, Pradze, Skopje, Melbourn, Victorii, Gornji Milanovacu, Sjini Vrhu, Scheersbergu, Ajdovscinie oraz wielu innych. Jest autorką wystaw indywidualnych w: Puławach, Sandomierzu, Kielcach, Krakowie, Busku-Zdroju, Tarnowie, Kamieńcu Podolskim oraz Winnicy i Równym na Ukrainie, Koszycach.

• Nagrodzona w ramach nagrody zbiorowej dla Narodowej Kolekcji Polskiej World Gallery of Art On Paper Drawings, Skopje Macedonia 2010.
• Laureatka II nagrody w 6Th International Drawing Biennale, Melbeurn Australia 2011.
• Nominowana do nagród i wyróżnień na VII Triennale Polskiego Rysunku Współczesnego w Lubaczowie w 2011 r.
• Finalistka konkursu Osten Biennial of Drawing 2018 Skopje, Macedonia.
• Finalistka konkursu Nano Art. Paryż, Francja 2019.
• Wyróżniona w 10th International Drawing Biennale, Melbeurn Australia 2019.
• Nagroda Domu Środowisk Twórczych w przeglądzie artystycznym – 43 Przedwiośnie, Kielce 2020.

ANI SEN, ANI JAWA

Czas i ruch w przestrzeni o zmiennym charakterze w postaci obrazów „niezwykłych”. Projekt prezentuje moje obecne działania twórcze, w których zapisuję zmienność natury spowodowaną upływem czasu w odniesieniu do miejsc i obiektów wytworzonych i pozostawionych przez człowieka w naturze. Przedmioty, rzeczy, obiekty unaoczniające destrukcję i zachłanność natury, tworzą swoistą „martwą naturę w naturze ożywionej”, która podlega działaniu czasu, ruchu, drganiom powietrza i wielu innym czynnikom. Powstają w ten sposób nowe „scenografie” oddziałujące w sposób subiektywny i tajemniczy na widownię przypadkową lub celową. W zestawie prezentuję pewnego rodzaju „dokument fotograficzny” posiadający subiektywne formy ingerencji w obraz, uzyskany przy udziale techniki cyfrowej oraz reżyserii wydarzeń. Powstały w ten sposób obraz fotograficzny oprócz dokumentu przedstawia osobisty komentarz do otaczającej nas natury i jej nieodwracalnej zmienności. Zapraszam do obejrzenia mojego autorskiego zestawu i być może uda się Państwu spojrzeć na swoje otoczenie oczami wspomnień i wyobraźni, własnej „bajki”.

Andrzej Borys

PS Nie zaprzeczę, iż wpływ na prezentowane prace miała sytuacja pandemiczno-społeczna roku 2020.

Autor zdaje się wchodzić w rolę anioła stróża. Prowadzi bohaterów po następujących po sobie pozornie błahych chwilach życia codziennego. W obrazie analizuje ich wybór kierunku drogi i trafność podjętych decyzji.

Plener w czasie zarazy

Kieleckie plenery mają bogatą tradycję, większość z nich odnosiła się nie tylko do samego miasta Kielce ale szerzej, do Kielecczyzny. Krajobraz Kielecczyzny, jak sięgamy do źródeł, już od XIX wieku znajdował się w centrum zainteresowania artystów. Współcześnie wspomnieć należy plenery organizowane w latach 70. 80. i 90. ubiegłego stulecia przez: Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Kielcach (TPSP), Związek Polskich Artystów Plastyków w Kielcach (ZPAP), Biuro Wystaw Artystycznych w Kielcach (BWA), Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Świętokrzyski (ZPAF), Stowarzyszenie Genius Loci Karczówka. Dokładnie dwadzieścia lat temu odbył się Plener „Kielce 2000” zorganizowany przez Polskie Stowarzyszenie Edukacji Plastycznej Delegatura w Kielcach (PSEP).

Janina Ita Hernik
Urodzona w 1989 roku, w Rybniku. W 2008 obroniła dyplom z wyróżnieniem w Liceum Plastycznym w Katowicach, specjalizacja jubilerstwo. W roku 2018 uzyskała tytuł magistra sztuki Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, Wydział Artystyczny, Pracownia Działań Interdyscyplinarnych prof. Lesława Tetli. Głównie pracuje w technice pasteli, malarstwa olejnego i technik własnych.

Zobacz wystawę online

Czarna Afryka jest niezwykłym źródłem inspiracji dla każdego europejskiego twórcy – jej różnorodność, mnogość motywów, egzotyczne piękno oraz niezwykła fuzja kultur, która występuje lokalnie jak i globalnie. Na ulicach widzimy osoby ubrane na sposób „afrykański” oraz takie, które przeniesione w realia polskie nie wyróżniałyby się swym ubiorem z tłumu. Nie ma już plemion, wszechobecna amerykanizacja i europeizacja wyparły tradycje, jedynie niektóre elementy folkloru przetrwały i są dostrzegalne w życiu przeciętnych ludzi. Jest to niezwykłe, takie przenikanie się nas z nimi. Widzę dziewczynę, młodą, piękną. Idąc ulicą rozmawia przez telefon, ubrana zupełnie normalnie, a na jej głowie worek. Rwanda obecnie jest krajem młodych ludzi, rzadko widuję osoby w wieku średnim, sporadycznie mijam osoby starsze. To skutek ludobójstwa, taki nieoczywisty ślad tamtych zdarzeń. Ogólnie, oprócz oficjalnych miejsc pamięci, trudno jest zauważyć cokolwiek, bezpośrednio nawiązującego do tamtej tragedii. Kraj tętni życiem na ulicach, oprócz eksplozji kolorów, eksplozja smaków zawartych w świeżo zerwanych owocach, sprzedawanych na ulicach. Zdecydowanie jest to kraina życia, zbudowana na kościach miliona ludzi. I ja zaczynam kochać to życie, takie świeże i barwne. W mojej pracy artystycznej nie potrafię już się odnieść bezpośrednio do ludobójstwa Rwanda to ci wszyscy ludzie spotykani na ulicach, to każde wypowiedziane „amakuru” z uśmiechem na twarzy. Jestem tutaj, doświadczam, wsiąkam w tę tkankę, w to życie. Już nawet tubylcy przestają mnie traktować, jak przeciętnego turystę. Jem z nimi, rozmawiam, jeżdżę tymi samymi autobusami, słucham tego samego radia, zacierają się pomiędzy nami granice. Nie szukam już twarzy Hutu, ich szerokich nosów, ani wysokich czół Tutsi, ani ich nad przeciętnego wzrostu. Jednak za każdym razem moją uwagę przykuwają te wszystkie rzeczy noszone przez nich na głowach. Niejednokrotnie są to olbrzymie konstrukcje, misternie układane kompozycje. Na przemian mnie zachwycają i zaskakują. Przyglądam się im, dla mnie to martwe natury, eksponowane w ten niesamowity sposób. „Kwikorera” stała się ogniwem łączących przeszłość z teraźniejszością. Przed masakrami, jak i w ich trakcie podczas ucieczek niesiono swój dobytek na głowach. Później Hutu uciekający przed zemstą i osądem czynili tak samo, niosąc na głowach między innymi blachę zrabowaną z dachów domów Tutsi, która w tamtym czasie miała dużą wartość. Jedne z pierwszych pytań, które zadałam sobie przed wyjazdem do Rwandy: czy potrafię się utożsamić z ofiarami ludobójstwa? Po pewnym czasie przestaję zauważać ich ciemny kolor skóry. Następnie nie są już dla mnie ani Hutu, ani Tutsi. Przed oczami przesuwają mi się tylko martwe natury umieszczone na ich głowach.

Wystawa składa się z prac, które prezentowane były w Szklanym Domu w Ciekotach podczas obchodów 5-lecia istnienia grupy „Kwiatki w betonie” 7 października 2017 roku. Na wystawie prezentuje się około 40 fotografii o wymiarach około 45/60 cm kilkunastu fotografów, które zostały wykonane od 2012 roku. Przedstawiają małą architekturę oraz prace plastyczne, jak witraże, murale i inne obiekty, powstałe w PRL-u, które znaleźć można w przestrzeni publicznej Polskich miast. Bogaty jest zbiór fotografii nadesłanych z okolicznych miejscowości, np. z Ożarowa czy Ostrowca Świętokrzyskiego. Zdarzają się też zdjęcia z oddalonych regionów Polski np. z Helu.

„Kwiatki w betonie” to ogólnopolskie przedsięwzięcie realizowane społecznie przez grupę zapaleńców, dla których ważne są dzieła sztuki użytkowej zdobiące przestrzeń publiczną, powstałe w latach 1945-1989. Mała architektura, rzeźby, witraże, murale i inne zdobienia elewacji budynków dodawały koloru ówczesnej szaro-burej rzeczywistości. Celem działań grupy jest zwrócenie uwagi na odchodzące bezpowrotnie „kwiatki w betonie”.

Działania zostały zapoczątkowane 9 marca 2012 r. w Gminnym Ośrodku Kultury i Sportu w Masłowie. Podczas inauguracji odsłonięto po renowacji witraż Adama Wolskiego oraz zaprezentowano fotografie Pawła Pierścińskiego dokumentujące twórczość artysty. Autorzy prac, które znajdują się na wystawie: Mateusz Fąfara, Kamil Smuga, Igor Bednarski, Barbara Brzoza, Magdalena Wolff, Agnieszka Radlak, Marcin Michalski, Sławomir Ożóg, Iwona Stachura, Artur Ptak, Małgorzata Chmiel, Tomasz Siudak, Krzysztof Zając, Agnieszka Gołębiowska, Magdalena Szczykutowicz, Maciej Wytrych, Joanna Biskup, Wojciech Walkiewicz.

Codzienne fascynacje. Leśnik i artysta grafik oraz doktor nauk humanistycznych, a przy tym człowiek o renesansowych zainteresowaniach, dr Piotr Wypych z zamiłowaniem uprawia twórczość fotograficzną. Rejestruje swoje najbliższe otoczenie: dom, rodzinę, znajomych, swoje miasto oraz trasy licznych podróży artystycznych. Fotografuje dużo i z zapałem kolekcjonuje obrazy. Krajoznawca dba o poziom merytoryczny dzieł, oraz o ich poziom estetyczny. Tworzy obrazy o wybitnych walorach plastycznych i znakomitym opracowaniu warsztatowym. Swoje fotografie układa w cykle, które obejmują różnorodne aspekty autorskiego świata codziennych fascynacji [...]. Dr Piotr Wypych z zapałem fotografuje napotkane obiekty architektoniczne. Dokumentuje układy urbanistyczne, ulice, place oraz budowle, aby zachować ich wygląd dla następnych pokoleń. Ze szczególnym upodobaniem szuka starych, zabytkowych elementów, odkrywa ich urodę, zapisuje unikalne formy, kształty, cienie rzucane na ściany okolicznych domów, a także obrazy latarni przeglądające się w ulicznych kałużach. Artysta kolekcjonuje wizerunki zabytków architektury, od wykopalisk archeologicznych, poprzez zespoły kościołów i klasztorów [znakomite wnętrza!], do średniowiecznych warowni, pałaców, dworów i zabytkowych ogrodów. Ważne miejsce w twórczości dr Piotra Wypycha zajmują krajobrazy i przyroda. Ukochane tematy autor fotografuje w wersji czarno białej, w różnych porach roku, przy różnych stanach atmosferycznych (pełne słońce, deszcz, śnieg, grad, mgła), w różnych porach roku, w świetle dnia, także w okresie wschodów i zachodów słońca, a często po zapadnięciu zmroku. Zapisuje pejzaże otwarte (często w formie panoram) oraz fragmenty krajobrazu. Zna swoje tematy, fotografuje pojedyncze drzewa, szeregi wierzb na otwartej przestrzeni, a także wnętrza lasu. Klasyczne krajobrazy fotografuje we mgłach poranka, lub z krążkiem zachodzącego słońca, a często z pochmurnym niebem, podkreślającym romantyczny nastrój przedstawianego widoku. Utrwala wygląd mieszkańców krajobrazu: żubry na śniegu, bociany w locie i na gnieździe, jelenie, sarny, pajęczynki i inne. Mistrz w utrwalaniu subtelnych nastrojów krajobrazu, w swojej twórczości fotograficznej kontynuuje i rozwija najpiękniejsze tradycje polskiej fotografii.

PAWEŁ PIERŚCIŃSKI, Kielce 2015 r.

Prezentowane prace artystów: Teresa Ślusarek, Katarzyna Ziołowicz, Maciej Zdanowicz, Justyna Pikulska, Marek Osman, Arkadiusz Sędek, Henryk Królikowski, Magdalena Szplit-Królikowska, Rafał Urbański, Wojciech Domagalski, Patryk Kuca, Ewelina Chyc, Aleksander Walijewski, Kamila Garbacz, Kamil Pięta, Emanuela Skierska, Anna Piven, Kamila Kościańska, Fatma Gurel, Anna Kaleta, Katarzyna Żugaj.

W związku z rozporządzeniem rządu o zamknięciu do 25 marca br. .m.in. galerii sztuki – ze względu na epidemię koronawirusa – wernisaż wystawy malarstwa Janusza Matuszewskiego pt: „na Wielki Post” jest odwołany.

Informujemy, że wernisaż wystawy „Najlepsi z Plastyka” zaplanowany na czwartek 19 marca 2020 r. godz. 17.00 w Galerii Sztuki Współczesnej zostaje odwołany. Za niedogodność serdecznie przepraszamy.

Fot.: ​St. Zbigniew Kamieński.