Na rozpoczęcie karnawału w Pałacyku Zielińskiego usłyszeliśmy utwory Mozarta, Straussa, Bacha oraz innych wielkich kompozytorów, w wykonaniu kwartetu smyczkowy OMEGA w składzie:

• Dorota Bałaga – wiolonczela,
• Dorota Wolna – altówka,
• Grzegorz Jerzak – kontrabas,
• Mariusz Połomka – skrzypce.

Koncert poprowadziła Agnieszka Nowak-Zagóra.

Wszystkie głosy na pokład! Podczas XIII Noworocznej Wokalnej Bitwy Morskiej spotkali się specjaliści od walki a cappella: Klang z Podkarpacia oraz North Cape ze Śląska.

Klang: Przemysław Burek, Paweł Delikat, Sławomir Gołąb, Grzegorz Mazur, Łukasz Skowroński, Mirosław Szpyrka.

North Cape: Juliusz "Bufet" Krzysteczko, Michał „Bagis” Bagniewski, Krzysztof „Tyrion” Ściepłek, Łukasz „Kuka” Malcharek, Paweł „Pavella” Malcharek.

Dr Marek Prawda to były dyrektor Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce, wcześniej m.in. przedstawiciel Polski przy Unii Europejskiej, ambasador Polski w Niemczech i Szwecji.

Prowadzenie red. Marzena Sobala.

Najnowszy, na bieżąco aktualizowany, autorski program Krzysztofa Daukszewicza, w którym satyryk opisuje i wyśmiewa absurdy, do których dochodzi na co dzień w kraju nad Wisłą. Każdy występ różni się od poprzedniego, w zależności od tego, co akurat dzieje się w świecie polityki.

Krzysztof Daukszewicz to polski satyryk, artysta kabaretowy, felietonista, poeta, autor tekstów, piosenkarz, gitarzysta i kompozytor.

Działalność estradową rozpoczął w 1975. Pełnił wtedy funkcję dyrektora Miejskiego Domu Kultury w Szczytnie oraz współtworzył kabaret Gwuść. W 1976 otrzymał drugą nagrodę na I Biesiadzie Humoru i Satyry w Lidzbarku Warmińskim za swój autorski program Dookoła Wojtek. W 1977 otrzymał nagrodę Złote Rogi Kozicy na przeglądzie kabaretów w Zakopanem. Po przeprowadzce w 1978 do Warszawy zaczął występować w kabarecie Na Pięterku Związku Polskich Autorów i Kompozytorów, z którym przestał współpracować po 3 latach. W latach 1979–1984 był kierownikiem literackim Teatru na Targówku, w którym wystawiono dwa jego programy: satyryczny Dziury na drodze oraz musical dla dzieci Dzieci taty Zeusa. W latach 1983-1986 współtworzył z Januszem Gajosem kabaret Hotel Nitz. W 1986 otrzymał III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie na sztukę teatralną za antywojenną farsę Cycek. Od 1986 do 1990 występował w kabarecie Pod Egidą. Występuje z własnymi programami satyrycznymi, realizował programy w telewizji. Jest autorem kilkunastu książek. Od 2005 jest stałym gościem programu publicystyczno-satyrycznego Szkło kontaktowe, nadawanego na antenie TVN24. W latach 2020-2021 był także komentatorem Halo.Radia. Na antenie tej rozgłośni wraz z Mariuszem Rokosem omawiał w lżejszy i czasem humorystyczny sposób wydarzenia polityczne z Polski i ze świata.

Artur Zieliński – doktor habilitowany, profesor Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Geograf od czasów studiów związany ze Studenckim Kołem Naukowym Turystyki „Bez Nazwy” UJK. Organizator wielu imprez turystycznych. Uczestnik Ekspedycji Antarktycznej Polskiej Akademii Nauk (pierwszy człowiek z regionu świętokrzyskiego, który zimował na Antarktyce). Z zamiłowania podróżnik zafascynowany poznawaniem georóżnorodności świata. Miał okazję odwiedzić pięć kontynentów, w tym kilkadziesiąt państw.

Wystąpiło trio akustyczne w składzie: Natalia Lubrano – wokal; Piotr Dziubek – fortepian, akordeon; Krzysztof Żesławski – gitara basowa, gitara akustyczna.

Osiecka Jazzowo to muzyczny projekt znanego wrocławskiego muzyka Krzysztofa Żesławskiego współpracującego z zespołami Tax Free i Wolna Grupa Bukowina, który do współpracy zaprosił charyzmatyczną wokalistkę Natalię Lubrano oraz wyśmienitego pianistę Łukasza Perka. W grudniu 2016 roku ukazała się pierwsza płyta zespołu. Krzysztof Żesławski od wielu lat jest propagatorem twórczości Agnieszki Osieckiej pełni również funkcję kierownika muzycznego Festiwalu Twórczości Agnieszki Osieckiej „Bardzo Wielka Woda” we Wrocławiu. W 2020 roku Krzysztof Żesławski skomponował muzykę do tekstu Agnieszki Osieckiej „Piosenka o ostatnim Doboszu", która pojawiła się w filmie dokumentalnym pt. „Świat został stworzony dla mnie" o życiu literata Andrzeja Dobosza. Natalia Lubrano ma za sobą współpracę m. in. z Andrzejem Smolikiem, zespołem Miloopa. W 2012 r . ukazała się solowa płyta Natalii pt R.E.S.P.E.C.T, jest również laureatką PPA we Wrocławiu gdzie otrzymała nagrodę publiczności za brawurowe wykonanie piosenki „Wariatka tańczy”. W kwietniu 2014 roku zdobyła nagrodę publiczności oraz specjalną nagrodę jury za walory wokalne na ogólnopolskim Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. W czerwcu wystąpiła w koncercie „SuperDebiuty” na 51. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Pod koniec września ukazał się album koncertowy zatytułowany Live Sessions, który zawierał zapisy z koncertu Natalii Lubrano i Maćka Czemplika. Jesienią 2015 roku Natalia Lubrano z zespołem The Lions brała udział w dziesiątej edycji programu Must Be the Music. Tylko muzyka. Ostatecznie doszła z nim do finału. W listopadzie tego samego roku wystąpiła jako support przed koncertem grupy LemON w Warszawie. Pod koniec listopada 2016 roku ukazała się płyta zatytułowana Osiecka Jazzowo, którą piosenkarka nagrała wspólnie z Kwartetem Krzysztofa Żesławskiego ku czci Agnieszki Osieckiej. W 2020 r. współpracę z zespołem zawiązał Piotr Dziubek – akordeonista, pianista, kompozytor i aranżer.

Aż 37 900 zł udało się wylicytować (za niemal 60 przedmiotów) podczas Finału 30. Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w Pałacyku Zielińskiego w Kielcach. Najdrożej (za 4 200 zł) wylicytowana została unikalna płytka ceramiczna z Paradyża, z autografem Jurka Owsiaka. Wóz strażacki STAR 244 zmienił właściciela za 4.150 zł. Inne przedmioty, też uzyskiwały wysokie ceny, a o niektóre toczyła się zażarta walka, którą – jak zwykle – znakomicie poprowadził Jarek „Foka” Bukowski. Całe wydarzenie swoimi występami uświetnił zespół Wołosatki, który także przekazał na licytację swoje płyty oraz voucher na prywatny koncert – za 1 100 zł wylicytowała go, z własnych oszczędności, kilkuletnia Hania.

Dziękujemy wszystkim, którzy wzięli udział w licytacji i dołożyli się do podniesienia standardów diagnostyki i leczenie wzroku u dzieci. Dziękujemy też wszystkim, dzięki którym wydarzenie to mogło się odbyć!

W ramach cyklu „Podwieczorek z Gwiazdą” gościlismy Karola Strasburgera. Spotkanie tradycyjnie poprowadzi red. Leszek Bonar.

Karol Strasburger to aktor teatralny i filmowy oraz prezenter telewizyjny. Na ekranie zadebiutował w 1970 w serialu Kolumbowie. Po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej został zaangażowany do Teatru Dramatycznego w Warszawie, gdzie pracował do połowy lat 80. W latach 70. zagrał wiele ról w filmach wschodnioniemieckich i czechosłowackich. Wystąpił w kilkudziesięciu polskich filmach i serialach, m.in. Czarne chmury, Polskie drogi, Wielki Szu, Ekstradycja, Klan, Na Wspólnej, czy M jak miłość.

Od 17 września 1994 r. prowadzi teleturniej Familiada w TVP2.

Walentynkowy koncert Ballady na dwa serca w wykonaniu duetu, który od lat zachwyca słuchaczy swoim talentem scenicznym, poczuciem humoru i repertuarem, na który składają się ballady oraz pieśni żeglarskie.

Andrzej Korycki – członek legendarnego zespołu Stare Dzwony. Zasłynął przede wszystkim jako twórca utworów: Magda, Struna za struną, Chciałem być żeglarzem, Byle dalej, Załoga, Rejs tawerną, Plasterek cytryny i ja.

Dominika Żukowska – obdarzona krystalicznym głosem wokalistka i znakomita gitarzystka. Zadebiutowała na scenie szantowej w 1998 r. na festiwalu piosenki żeglarskiej „Mały Kubryk” w Łodzi.

Spotkanie z Katarzyną Żak, w ramach cyklu „Podwieczorek z Gwiazdą”, tradycyjnie poprowadził red. Leszek Bonar.

Katarzyna Żak to polska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna oraz wokalistka. Popularność zyskała dzięki rolom w serialach Miodowe lata, Całkiem nowe lata miodowe i Ranczo.

W 1986 ukończyła studia na Wydziale Lalkarskim w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. W latach 1986–1995 występowała w Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu. W latach 1995-2011 była aktorką warszawskiego Teatru Rampa w Warszawie. Występuje w warszawskich teatrach: Och-Teatr, Roma, Capitol, Syrena i Komedia.

W 1994 w ramach współpracy z Wojciechem Młynarskim nagrała płytę pt. Młynarski Jazz. W 2009 uczestniczyła w piątej edycji programu rozrywkowego Polsatu Jak oni śpiewają. W 2016 powróciła do śpiewania i nagrała płytę pt. Bardzo przyjemnie jest żyć, na którą teksty napisali Magda Czapińska, Artur Andrus, Wojciech Młynarski, Andrzej Poniedzielski, Jan Wołek i Michał Zabłocki. W 2019 nagrała album z piosenkami Agnieszki Osieckiej.

Historia zespołu VOŁOSI rozpoczęła się w 2010 roku, w którym skrzypek Krzysztof Lasoń i wiolonczelista Stanisław Lasoń spotkali niezwykle utalentowanych tradycyjnych artystów w samym sercu polskich Beskidów. Wraz z Janem Kaczmarzykiem, Zbigniewem Michałkiem i Robertem Waszutem stworzyli swój indywidualny styl, wymykający się tradycyjnym ramom: dynamiczny a zarazem bardzo wyrafinowany.

Wystąpili ponad 700 razy w 34 krajach świata.

Czytaj więcej...

Kartina Sadrak
Urodzona w 1978 r. Malarstwa uczyła się na pracowniach kieleckiego Plastyka, a następnie na Akademii Świętokrzyskiej, gdzie w 2003 roku ukończyła studia magisterskie z wyróżnieniem oraz uzyskała dyplom w pracowni rzeźby dr Henryka Sikory – również z wyróżnieniem. W 2021 roku ukończyła studia doktoranckie na wydziale sztuki UJK w Kielcach, uzyskując stopień doktora sztuki w dyscyplinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki. Jest członkiem prestiżowego Leeds Fine Artist oraz ZPAP O/Kielce. Artystka angażuje się w międzynarodową działalność upowszechniania twórczości innych artystów; była kuratorem i współorganizatorem wielu wystaw i projektów międzynarodowych przede wszystkim w Anglii, w Polsce i w Chinach. Od 2021 roku jako koordynator projektów artystycznych i kurator, odpowiada za ofertę artystyczną ogólnopolskiej sieci salonów sztuki firmy Goldenmark. Jako członek PTMA organizuje wystawy astrofotografii zwracając uwagę na korelację nauki i sztuki w tej dziedzinie. Uczestnik projektów naukowo-badawczych, konferencji naukowych; wielokrotnie reprezentowała Polskę i Anglię na międzynarodowych sympozjach malarskich i rzeźbiarskich, uczestniczyła w plenerach i koloniach malarskich na Bałkanach i w Armenii oraz rezydencjach artystycznych m.in. w Chinach. Zajmuje się głównie malarstwem olejnym. W swoim międzynarodowym dorobku artystycznym ma ponad 100 wystaw grupowych i indywidualnych, prace w przestrzeni publicznej, kolekcjach prywatnych i instytucjonalnych m.in.: w Hong Kongu, Chinach, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Macedonii, Serbii, Armenii, Montenegro i we Włoszech. W 2018 roku otrzymała Nagrodę Specjalną Muzeum Narodowego w Kielcach w konkursie Przedwiośnie 41, Nagrodę BWA Sandomierz w konkursie Przedwiośnie 42 oraz Nagrody Specjalne w 2018 i w 2021 w International Triennial of Graphic Art. Bitola, Macedonia.

UWAGA! PROMOCJA!
Kupując w kasie Pałacyku równocześnie bilet na koncert Jemioła Band oraz na Świętokrzyską Wiosnę Jazzową otrzymasz 30% zniżki na ŚWJ.

Skład: Łukasz Jemioła – wokal, gitary; Michał Iwanek – piano; Krzysztof Pachla – saksofon, klarnet.

Podczas koncertu Łukasz Jemioła zagrał standardy jazzowe ze złotych czasów amerykańskiego jazzu i swingu z polskimi (autorskimi) tekstami. Wśród perełek znalazły się utwory, których autorami byli m.in. Cole Porter, czy George Gershwin. Była to niezapomniana uczta muzyczna, podczas której nie zabraknie również interakcji z publicznością.

Łukasz Jemioła – rocznik 1985, urodzony w Limanowej, związany z Lublinem i Warszawą – wokalista, gitarzysta, twórca piosenek, który odnosi sukcesy na międzynarodowych i ogólnopolskich festiwalach muzycznych. Jego piosenki utrzymane są w stylu blues, folk, piosenka poetycka. Ma na koncie również dwie płyty nagrane z laureatem Grammy Włodkiem Pawlikiem. Łukasz Jemioła znakomicie czuje się w kontakcie z publicznością , o czym będą mieli Państwo okazję się przekonać już 13 marca w Pałacyku. Towarzyszyć mu będą znakomici muzycy, z którymi na stałe współpracuje.

sobota (19.03.2022 r.), godz. 17:00

• Just Jazz
  Skład: Wojciech Groborz – fortepian; Piotr Południak – kontrabas; Grzegorz Masłowski – perkusja; Jego Mizerność Chudziutki Janusz Nowak – puzon; Władysław Grochot - trąbka.

niedziela (20.03.2022 r.), godz. 17:00

• Wojtek Lipiński 4tet & Ola Lipińska
  Skład: Wojciech Lipiński – gitara elektryczna i klasyczna; Piotr Sitkowski – instrumenty klawiszowe; Patryk Miszczak – gitara basowa; Kuba Nowak – perkusja; Aleksandra Lipińska – śpiew.
• Grażyna Auguścik (wokal) i Jarosław Bester (akordeon)

Jazzowy gospodarz wieczoru: red. Leszek Ślusarski.

Just Jazz

Wojtek Lipiński 4tet & Ola Lipińska

Grażyna Auguścik i Jarosław Bester

Czytaj więcej...

Położenie Bułgarii na trasach dawnych traktów handlowych przyczyniło się do wymieszanie różnych kultur. Do dziś można podziwiać pozostałości skarbów trackich, greckich, rzymskich i tureckich. Po przyjęciu chrześcijaństwa powstały liczne klasztory i cerkwie, niektóre z nich umieszczono na liście UNESCO. Podróż w głąb kraju przenosi nas w XVIII i XIX wiek. Liczne wioski i dzielnice większych miast określa się jako skanseny architektury. Na każdym kroku czeka na nas wspaniała przyroda i spotkanie z kulturą ludową.

Najsłynniejsze serbskie trio gitarowe w składzie: Zoran Starcevic, Nikola Starcevic oraz Zeljko Starcevic wykonuje w niekonwencjonalny, wirtuozerski sposób muzykę etniczną, jazzową, klasyczną. Prezentowana muzyka etniczna wywodzi się z rejonów: Serbii, Macedonii, Rumunii, Mołdawii, Węgier, Grecji. Cecha charakterystyczną są często nieparzyste rytmy. Znakiem rozpoznawczym Trio Balkan Strings jest sześć dłoni na jednej gitarze. Jeśli zatem lubisz muzykę gitarową oraz show zapraszamy na muzyczną wycieczkę na Bałkany.

W programie:

• piosenki Wolnej Grupy Bukowina – instrumentalnie,
• Grupa MIKROKLIMAT – wokalnie.

14 marca 1952 roku w Kwidzynie urodził się Wojtek Belon – założyciel Wolnej Grupy Bukowina. Będąc licealistą z Buska-Zdroju pierwszy raz wystąpił publicznie z własnymi piosenkami. Zadebiutował na IV Giełdzie Piosenki Turystycznej w Szklarskiej Porębie i zdobył jedną z głównych nagród. To dało początek Wolnej Grupie Bukowina. Pierwsza nagroda na Festiwalu Piosenki i Piosenkarzy Studenckich w Krakowie w 1974 r. spowodowała, że Wolna Grupa Bukowina znalazła się w gronie najlepszych i najpopularniejszych przedstawicieli piosenki studenckiej i turystycznej.

Podczas koncertu „Niechaj zabrzmi Bukowina” usłyszeliśmy fortepianowe wersje piosenek Wolnej Grupy Bukowina przygotowane, zaaranżowane i zagrane na fortepianie przez Stanisława Szczycińskiego. Towarzyszyli mu Maciej Szczyciński na kontrabasie i Szymon Linette na perkusji. Usłyszeliśmy m.in. muzyczne wersje piosenek: Bez słów (Chodzą ulicami ludzie), Majster Bieda, czy Bukowina I.

Ale podczas spotkania w Pałacyku Zielińskiego usłyszeliśmy także utwory własne Grupy MIKROKLIMAT, czyli do wspominanego trio instrumentalnego dołączyła Barbara Sobolewska i popłynęły pozytywne piosenki z Krainy Łagodności: Niedogotowana manna, Idzie jesień, czy Za potarganym zbożem.

Wystąpili: Stanisław Szczyciński – fortepian, wokal; Barbara Sobolewska – wokal; Maciej Szczyciński – kontrabas; Szymon Linette – perkusja.

Olga Bończyk to polska aktorka teatralna, filmowa i wokalistka.

Ukończyła wrocławską Państwową Szkołę Muzyczną I i II stopnia im. K. Szymanowskiego w klasie fortepianu. Jest absolwentką wydziału wokalno-aktorskiego Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Związana jest m.in. z teatrami: Piosenki we Wrocławiu; Rampa, „Roma”, Kamienica, Projekt Teatr Warszawa, teatrem impresaryjnym Ale! Teatr i teatrem „Capitol” w Warszawie. Wraz z czołowymi polskimi jazzowymi muzykami koncertuje z autorskimi recitalami, m.in. „Piąta rano” i „Piosenki z klasą”. Telewidzom znana jest m.in. z seriali „Na dobre i na złe”, „Prawo Agaty”, „Barwy szczęścia”, „Na wspólnej”, czy „Pierwsza miłość”. Na swoim koncie ma również kilkadziesiąt ról dubbingowych.

W 1999 wzięła udział w koncercie „Debiuty” podczas XXXVI Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. W 2007 w TVP2 prowadziła program SmaczneGO!, a w 2008 zajęła czwarte miejsce w trzeciej edycji programu Jak oni śpiewają. W 2012 zdobyła pierwszą nagrodę konkursu „Profesjonaliści Forbesa 2012”. Prowadziła cykl „On/a ma kota” w programie „Pytanie na śniadanie” oraz „Ocalić świat” na antenie TVP1. Brała udział w kulinarnym show „Top Chef. Gwiazdy od kuchni”. W 2013 wzięła udział w 50. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie z utworem „Nie zatrzymuj się” wzięła udział w koncercie SuperPremiery. Przez wiele lat koncertowała z zespołem Spirituals Singers Band. Jest ambasadorką akcji profilaktyki raka piersi „Zdrowy Nawyk – Zdrowe Piersi”. Była twarzą marki Art Deco. Jest ambasadorką marki RevitaLash.

Jako matka chrzestna, dokonała odsłonięcia pomnika kota niezależnego Cyryla na warszawskim Gocławiu.

Od 2021 roku należy do kabaretu PanDemon. Przez 7 lat była żoną aktora Jacka Bończyka.

Przez 2 lata – Tomasza Gorazdowskiego, dziennikarza radiowej Trójki. Zna język migowy (oboje jej rodzice byli niesłyszący). Jej o cztery lata starszy brat, Mirosław Bocek, jest koncertmistrzem (II skrzypce) w orkiestrze Agnieszki Duczmal.

Spotkanie poprowadził red. Leszek Bonar.

Serdecznie zapraszamy na spotkanie, podczas którego kieleccy Ludzie Pióra i Muzycy będą wspominać śp. Stanisława Nyczaja – Prezesa Oddziału Kieleckiego Związku Literatów Polskich. Wstęp wolny.

Janusz Kokot urodził się w Kaliszu w 1960 r. Studiował w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie w Instytucie Artystycznym. Uprawia malarstwo i rysunek. W latach 1988-2020 zrealizował 19 wystaw indywidualnych. Brał udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Jest laureatem 13 nagród i wyróżnień w konkursach ogólnopolskich.

Sztuka jest zadziwiającym zjawiskiem, żywym i dynamicznym. Na przestrzeni dziejów jej zasięg, rola i zadania nieustannie się zmieniają. Czasem sztuka służy wyłącznie wyrażaniu piękna natury, a czasem w zmyślny sposób używając tego piękna promuje teorie, poglądy i idee. Formuje się w style i kierunki. Wytycza trendy i kanony. Przymila się gustom mecenasów lub przeciwnie manifestuje swoją niezależność. I niezmiennie od wieków wychwala talent jej twórców. Artyści, którzy wytyczali jej drogi budzą mój podziw i szacunek, dlatego traktuję ich jak bohaterów.

Wystawa zawiera prace powstałe w latach 2013-2021. W okresie tym nastąpiły długie przerwy w mojej działalności artystycznej spowodowane kilkuletnią pracą na polu misyjnym w Afryce. Zawartość ekspozycji jest więc rezultatem prób poszukiwania artystycznej tożsamości po doświadczeniach życia w odmiennej kulturze, oraz formą dialogu z twórczością mistrzów sztuki współczesnej, rodzajem korespondencji z moimi idolami i bohaterami.

Cykl Listy do Rosalie są hołdem złożonym australijskiej artystce Rosalie Gascoine. Dłonie Ziemi to ukłon skierowany w stronę brytyjskiego twórcy Richarda Longa. Poliptyk HK powstał z inspiracji op-artowskimi obrazami Bridget Riley, a kompozycja Message jest w dużej mierze ,,portretem zbiorowym” twórców amerykańskich dwudziestego wieku. Frank Stella, Jackson Pollock, Kenneth Noland, Richard Serra, Franz Kline, to tylko niektórzy artyści, krórych indywidualny, niepowtarzalny styl widoczny jest w poszczególnych ,,literach” budujących poliptyk Message. To co łączy większość wyżej wymienionych osób, to podobne rozumienie idei dzieła sztuki. Cykle prac 12 linii, 5 linii czy poliptyk Bez tutułu stanowią dopełnienie tego dialogu i dowód na moje zamiłowanie do minimalizmu. Wystawę zatytułowałem POZA HORYZONT, jako wyraz tęsknoty za przekraczaniem granic i odkrywaniem nieznanego… w sobie samym.

To był niezapomniany wieczór muzyczno-literacki. Dwóch tytanów polskiej piosenki: Jacek Cygan i Jerzy Filar już blisko 50 lat temu założyli wspólnie zespół Nasza Basia Kochana, który zdobył I nagrodę na Festiwalu Piosenki Studenckiej 1976 w Krakowie. Dzisiaj dalej owocnie współpracują, czego owocem jest ostatnia płyta Jerzego Filara „Dwie dusze” (2017). Kanwą spotkania była prezentacja przez Jacka Cygana swoich wierszy, które piosenkami zilustrował Jerzy Filar. Nie zabrakło również żartów i opowieści oraz wspólnego śpiewania piosenek z krainy łagodności, czyli kręgu z którego wywodzą się obaj twórcy.

Jacek Cygan – poeta, prozaik, scenarzysta, autor musicalowy, juror i organizator festiwali muzycznych, a także osobowość telewizyjna. Znany jest jednak, przede wszystkim, jako autor tekstów piosenek, których napisał już ponad tysiąc. Wiele z nich stało się przebojami, które zna cała Polska, m.in.: Czas nas uczy pogody, Jaka róża taki cierń, Wypijmy za błędy, Dumka na dwa serca, To nie ja!, czy skierowane do dzieci: Laleczka z saskiej porcelany i niezapomniany Zakazany owoc.

Jerzy Filar – kompozytor i wykonawca piosenek z nurtu piosenki poetyckiej, także autor tekstów i animator kultury. Zadebiutował w roku 1972, współpracując ze studenckimi grupami muzycznymi. Wiele razy występował na FAMIE w Świnoujściu. Od początku lat 80. XX wieku występuje samodzielnie. W 1985 roku otrzymał I nagrodę na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu za utwór Star a nie. Szerokiej publiczności znany m.in. dzięki piosenkom: Samba sikoreczka, czy Za szybą (Całkiem spokojnie wypiję trzecią kawę), do której tekst napisał wspólnie z Jackiem Cyganem.

Bieżące zagadnienia społeczne i polityczne skomentowali Wojciech Zimiński i Krzysztof Daukszewicz.

AllDęte to rasowy polski brass band, wyróżniający się ze względu na skład, styl i repertuar. Muzycy zespołu to wspaniali instrumentaliści, których oprócz przyjaźni łączy chęć wspólnego koncertowania oraz tworzenie czegoś nowego na polskiej scenie muzycznej. Zespół AllDęte ma za sobą wiele koncertów w polskich miastach na wielu imprezach (m.in. Warszawa, Lublin, Sandomierz, Częstochowa, Gliwice, Zawiercie, Katowice, Wrocław) ale także za granicą (Czechy, Chorwacja). AllDęte to przede wszystkim doświadczenie, elegancja i profesjonalizm w każdym calu.

Skład zespołu to: trąbka, trąbka, saksofon, waltornia, puzon, tuba, perkusja, akordeon, wokal. W repertuarze zespołu znajduje się głównie autorski repertuar, zapowiadający nową płytę, której premiera planowana jest na jesień 2022, utwory z pierwszej płyty oraz covery światowych hitów w nowych aranżacjach. Ten zróżnicowany repertuar i oryginalny styl to gwarancja dobrej zabawy i niezapomnianej imprezy z AllDęte.

Cały koncert opatrzony jest dużą dawką humoru dzięki front-man'owi zespołu, który bezproblemowo złapie kontakt z każdą publicznością, począwszy od słów ,,Cześć, nazywamy się AllDęte....!''.

Wstęp wolny.

Natalia Przybysz to jeden z najciekawszych kobiecych głosów na rodzimej scenie muzycznej, ale także kompozytorka i autorka tekstów. Niedawno w stacjach radiowych pojawił się pierwszy singiel z jej nowej płyty. „Oko Cyklonu” zapowiada album „Zaczynam się od miłości”, który to tytuł stanowi parafrazę zbioru tekstów Kory wydanych w formie książki pt. „Miłość zaczyna się od Miłości”. Pomysł na album zrodził się podczas spotkania Natalii Przybysz i Kamila Sipowicza: spadkobierca dorobku Kory powierzył Natalii zebrane i niewydane dotąd w formie piosenek teksty legendy polskiej sceny muzycznej.

To wielka odpowiedzialność wziąć na warsztat teksty Kory. Słowa traktowałam jak perły z dna morza. Starałam się nie brać więcej niż było konieczne. Poezja Kory z precyzją akupunktury dotykała często rdzenia mojej emocjonalnej konstrukcji. Wiem, że nie jestem jedyną jej pacjentką, mam nadzieję, że moje melodie pomogą mocniej działać tej medycynie – mówi Natalia Przybysz.

Obok siedmiu tekstów Kory na płycie znajdują się dwie autorskie piosenki Natalii – „Zew” o terapeutycznych działaniach przyrody podczas pandemii oraz „Jest Miłość” o obcowaniu z twórczą energią drugiej kobiety.

„Dzieci o pokój w Ukrainie” to koncert młodych ukraińskich artystów z Winnicy. W koncercie wystąpił zespół „Kontrabas Band” czyli młodzi ukraińscy artyści w wieku 11-14 lat, uczestnicy ukraińskiej wersji programu „Mam talent”.

Na co dzień uczą się śpiewać w Studiu Wokalnym „Zoryana mriya” („Gwiezdny sen”) w Winnicy. W ich repertuarze znajdują się zarówno piosenki śpiewane w języku ojczystym, jak i covery znanych światowych wykonawców. Oprócz wokalistów na scenie pojawią się także młodzi muzycy.

Wstęp na koncert był darmowy. W zamian młodzi artyści zbierali datki do puszek, które wspomogą walczącą Ukrainę.

Tourne w Polsce koordynowało Miasto Kielce, które łączą z Winnicą przyjacielskie relacje od blisko 65 lat.

Grzegorz Dudała. Z wykształcenia historyk, archiwista i dokumentalista konserwatorski ochrony zabytków. Z zawodu instruktor w Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury i Sportu w Szczekocinach. Z zamiłowania wierszopisarz, malarz i wycinankarz, tworzący ażurowe kompozycje, zwykle w jednym kawałku papieru.

Wystawy wycinanek:

• VII 2015: Chmielnik (Ośrodek Edukacyjno-Muzealny „Świętokrzyski Sztetl”)
• VIII 2015: Lelów (XIII Święto Ciulimu-Czulentu)
• IV 2016: Szczekociny (Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu)
• IV-V 2016: Legnica (Herbaciarnia „Skrzydlate Myśli”)
• V 2016: Łazy (Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy)
• VIII-X 2016: Lelów (Gminny Ośrodek Kultury)
• III 2017: Szczekociny (Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu)
• VIII 2017: Lelów (XV Święto Ciulimu-Czulentu)
• III 2018: Szczekociny (Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu)
• VII-VIII 2018: Sędziszów (Samorządowe Centrum Kultury)
• VIII 2018: Lelów (XVI Święto Ciulimu-Czulentu)
• III 2019: Zawiercie (Filia Wojewódzkiej Biblioteki Pedagogicznej)
• V 2019: Szczekociny (Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury i Sportu)
• V-VI 2019: Zawiercie (Galeria „ZAWartE”, Miejski Ośrodek Kultury)
• VIII 2019: Gostyń (Gostyński Ośrodek Kultury „Hutnik”)
• IX-X 2019: Rybnik (Zabytkowa Kopalnia „Ignacy”)
• XI 2019:Warszawa (Galeria „Korekta”)
• XI-XII 2019: Piotrków Trybunalski (Centrum Idei „Ku Demokracji”)

Już od roku Muzeum Hammonda działa pod skrzydłami Domu Środowisk Twórczych w Kielcach. 15 maja 2022 r. odbyły się urodziny! Było dużo muzyki i całkiem spora dawka wiedzy o organach Hammonda.

Hydroplexiglass

Czterech dżentelmenów podejmujących próbę obrony tezy, że jak nuta atrakcyjnie wykonana, to i muzyki klasycznej czasami da się posłuchać...

Misternie wybrane tematy bądź najbardziej charakterystyczne fragmenty ze znanych i najbardziej rozpoznawalnych dzieł muzyki klasycznej, wykorzystane jako konstrukcja tematu standardowej formy oraz inspiracja do rozbudowanych instrumentalnych improwizacji. Nie zabraknie więc subtelnej jazzowej ballady, sensualnych dźwięków bossa novy, latynoskich pulsujących rytmów czy też odważniejszego dynamicznie męskiego grania. Pojawią się Piotr Czajkowski w wydaniu fussion, Mozart z dredami leniwie palący skręta na Jamajce, Edvard Grieg flirtujący z electric jazzem czy Maurice Ravel, który zamiast rytmu ostinato w Bolero wybierze tym razem osadzoną w latynoskiej stylistyce zawiłą rytmicznie strukturę montuno.

Skład: Zbigniew "Pan Zbyszek" Zagóra (drums & perc), Mariusz "Muchax" Mucha (bass guit.), Damian "Pięć Minutek" Szydłowski (piano/keys & hammond), Michał "Berlin" Berliński (guit.)

Paweł Serafiński

Absolwent Akademii Muzycznej w Łodzi. Laureat wielu nagród jazzowych m.in. Nagroda Stowarzyszenia Jazzowego „Melomani” i Prezydenta Miasta dla Najlepszego Łódzkiego Jazzmana (rok 1997, 2001 i 2004). Wykładowca w Łódzkiej Państwowej Wyższej Szkołle Filmowej, Teatralnej i Telewizyjnej). Wielokrotnie wyróżniony w ankiecie Jazz Top miesięcznika Jazz Forum. Od wielu lat współpracuje z czołówką polskiego jazzu oraz z gwiazdami polskiej estrady. Był członkiem Grupy Vox i Alex Band. Grał z takimi Bluesmanami jak John Broadway Tucker, Carlos Johnson, John Jaworowitc. Czynnie uczestniczy w życiu kulturalnym miasta Łodzi. Współpracuje z Teatrem Studyjnym, Teatrem Nowym (muzyka do spektakli Kadish, Powłoki, Wesele, Długi Świąteczny Obiad). Opiekun artystyczny Festiwalu Muzyki Filmowej organizowanego przy Muzeum Kinematografii. Współpracuje z Kwartetem Rubinsteina. Posiada w swoim dorobku bogatą dyskografię. Dwukrotna Platynowa Płyta (Wojciech Gąsowski) – producent. Nominowany do nagrody Fryderyka w kategorii Hip-Hop z zespołem Thinkadelic. Producent i aranżer, znany z jazzowych opracowań muzyki filmowej Zygmunta Koniecznego, Andrzeja Korzyńskiego, Krzesimira Dębskiego, Henryka Warsa. Komponuje muzykę Kameralną m.in. „Kwartkwartet”, „Pamiętaj DekaloQ” na sopran, kwartet smyczkowy i organy Hammonda.

Horpyna to czołowy przedstawiciel ukraińskiej sceny muzycznej w Polsce, istniejący nieprzerwanie od 1999 roku, powstały w środowisku studenckim Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. W ubiegłym roku zespół obchodził swój jubileusz XX-lecia istnienia. Przez te wszystkie lata „Horpyna” ewoluowała od tradycyjnego folku przez utwory ludowe grane w stylistyce rocka, aż do tworzenia własnych kompozycji o folkowo-rockowym brzmieniu.

Dziś, repertuar Horpyny to folk-rock osadzony w klimatach ukraińskich, w których czuje się zadziornego kozackiego ducha, a bogata historia zespołu pozwala uznać go za jedną z najbardziej rozpoznawalnych grup muzycznych w Polsce i jednocześnie prekursora tego nurtu wśród zespołów ukraińskich. Za Horpyną kilkaset występów zarówno w kraju i zagranicą. W swoim dorobku ma 7 płyt i kilka teledysków. Koncerty Horpyny to niezwykle emocjonalna podróż po etnicznych brzmieniach, żywiołowe spotkanie pełne energii i uczuć. Przekaz, to główny cel wytworzenia więzi między muzykami i publicznością.

Zespół „Trzeci Oddech Kaczuchy” w składzie Maja Piwońska i Andrzej Janeczko tworzy program muzyczno-kabaretowy będący ciągłym dialogiem z publicznością. Podczas koncertu posłuchamy piosenek kabaretowych, parodii znanych i lubianych utworów, a także lirycznych ballad.

„Trzeci Oddech Kaczuchy” narodził się w styczniu 1981 r. w Olsztynie. Jeszcze tego samego roku zadebiutował na XVIII Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie, gdzie zdobył Grand Prix oraz Nagrodę Dziennikarzy. W dalszych latach Trzeci Oddech Kaczuchy zajął stałe miejsce w kręgach wykonawców piosenek studenckich i kabaretowych. Zespół ma na swoim koncie cztery płyty długogrające oraz liczne recitale dla radia i telewizji.

Koncert Najpiękniejsze arie operetkowe zagrał Strauss Ensemble – zespół muzyki wiedeńskiej działający od 1999 roku. Tworzą go w większości muzycy Filharmonii Świętokrzyskiej. Od początku istnienia Strauss Ensemble cieszy się popularnością i uznaniem krytyki. Repertuar zespołu jest bardzo bogaty i zróżnicowany. Składa się na niego kilkaset utworów, w tym muzyka Straussów, walce, polki, marsze, czardasze, fokstroty, muzyka popularna, filmowa i taneczna.

Podczas 1. STACJONARNEJ DOMÓWKI wystąpili laureaci Internetowych Festiwali Piosenki Uziemionej, których zorganizowaliśmy cztery edycje w latach 2020 i 2021 podczas lockdownów:

• Piotr Kędziora,
• Tomek Motyka,
• TRIOdoKWARTETU.

Elvis’56 to odnoszący sukcesy na arenie krajowej i europejskiej zespół interpretujący na nowo utwory z lat złotej ery rock’n’rolla. W repertuarze zespołu znajdziemy znane hity z pierwszych miejsc list przebojów z lat ‘50 i ‘60 XX wieku takich wykonawców ja Elvis Presley, The Beatles, Chuck Berry, Jerry Lee Lewis, The Animals, Dell Shannon, Cliff Richard, czy Carl Perkins, jak i mniej znane utwory gwiazd rock’n’rolla, które w nowej interpretacji zespołu zyskują świeżą energię i pozwalają widzom czerpać radość z odkrywania na nowo zapomnianych piosenek, które tworzyły podwaliny muzyki rozrywkowej. Podstawą repertuaru zespołu Elvis’56 są utwory Elvisa Presleya, zarówno z początków jego twórczości jak i te najbardziej znane publiczności piosenki z okresu występów w Las Vegas.

W 2019 roku zespół odniósł europejski sukces na międzynarodowym festiwalu European Elvis Fesitval EEF 2019 w niemieckim Bad Nauheim zdobywając nagrodę główną w konkursie interpretatorów twórczości Elvisa Presleya. Międzynarodowa publiczność doceniła przede wszystkim świeże i energetyczne interpretacje piosenek Króla, które pozwoliły widzom poczuć się jak na szalonych koncertach w pierwszych latach rock’n’rolla. Tę energię zespół oddaje podczas swoich żywiołowych koncertów, swoją pasją do muzyki i energetycznym graniem prawdziwego Rock'n'Rolla porywając publiczność do wspólnej zabawy i spontanicznej reakcji na każdym występie. W 2021 zespół wystąpił ponownie, już jako gwiazda na EEF 2021 w Bad Nauheim. Ponadto zespół z powodzeniem koncertuje w klubach, na imprezach plenerowych i festiwalach w całej Polsce.

Zespół występuje w składzie: Szczepan Sollich – śpiew, gitara; Marcin Sonnenberg – śpiew, piano; Grzegorz Kuś – śpiew, gitara; Marek Piotrowicz – gitara basowa; Janusz Zygadło – perkusja.

Robert Kasprzycki to autor słynnego „Nieba do wynajęcia”. W jego muzyce odnaleźć można ślady wielu inspiracji: „Niebo do wynajęcia” było mieszanką flamenco, popu, jazzu, bossanowy i folka, „Światopodgląd” – popisem rockowej energii, „Piosenki i Nie” – znakomitym nawiązaniem do tradycji klasycznej ballady, „Cztery” zaś połączeniem poetyckiej i rockowej wrażliwości – zresztą to właśnie wielojęzyczność i szerokie spektrum zainteresowań określają jego styl muzyczny i tworzą dla tekstów smakowitą oprawę. Zagrał ponad 1500 koncertów: solo, konno i pieszo, z bandem, z big-bandem, na festiwalach piosenki autorskiej, poetyckiej, na festiwalach folkowych (Colours of Ostrava), rockowych (Węgorzewo Rock Festiwal, Woodstock) a nawet na festiwalach muzyki współczesnej (Sacrum Profanum). Pisze, gra, śpiewa, komponuje. I nie zamierza przestać.

Mili Morena, Edie Sanchez, Junior Arto & FORTET, to najlepsze możliwe połączenie tradycyjnej muzyki kubańskiej, i w ogóle latynoamerykańskiej, z autentycznym, pełnym energii podejściem do tego „mixu” muzyków z jazzowym rodowodem, w większości absolwentów wydziału jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach. Fortet jest praktycznie jedyną w Polsce konsekwentnie grającą latin jazz ekipą. Dlatego oprócz kubańskich standardów (m.in z Buena Vista Social Club), oczywiście oryginalnie zaaranżowanych, grają także własne kompozycje, oparte na karaibskich rytmach.

Gwiazdami koncertu byli:

Mili Morena, Kubanka rodem z Hawany, wokalistka i tancerka. Ukończyła szkołę baletową Prodanza i muzyczną (Paolita Concepcion). W ekskluzywnej formacji „Conjunto Folclorico”, Mili poznała tajniki afrokubańskich tańców i osiągnęła w nich najwyższy poziom.

Edie Sanchez z Kolumbii basista, perkusista, gitarzysta, który zaczynał swoja karierę grając kolumbijska muzyką andyjską w rytmach bambuco, pasillo, guabina.

Junior Arto urodzony w Minas Gerais w centralnej Brazylii, wychowywał się w muzycznej rodzinie. Od swojego dziadka, akordeonisty, uczył się tradycyjnej muzyki brazylijskiej forró, a razem z ojcem gitarzystą miał najgłębszy kontakt z bossa nową, sambą i innymi gatunkami popularnej muzyki brazylijskiej. Zaczął grać na gitarze w wieku 11 lat. W tym czasie zaczął także profesjonalne śpiewanie. Współpracował z wieloma Brazylijskimi grupami muzycznymi jako gitarzysta, wokalista i perkusista. Podczas wielu karnawałowych festiwali; capoeiry, forró, tambor de criola opanował rytmy charakterystyczne dla wszystkich regionów olbrzymiego kraju. Aktualnie studiuje grę na gitarze w prywatnej szkole jazzowej w Krakowie. W Kielcach, z akompaniamentem zespołu Fortet zaśpiewa i zagra najważniejsze standardy muzyki brazylijskiej /bossanowa,samba/. Znane na całym świecie Tristeza, Mais qe nada, Brasil i inne. To muzyka prawdziwej energii i radości.

Grupa FORTET w składzie: Jarek Kaczmarczyk na saksofonie; Thomas Celis Sanchez (Meksyk) na instrumentach perkusyjnych; Łukasz Kurek na perkusji; Kosma Kałamarz na gitarze basowej; Tadeusz Leśniak na fortepianie.

Zespół EKT Gdynia powstał w 1986 roku. Początkowo związany z nurtem piosenki turystycznej występował i zdobywał nagrody na festiwalach piosenki turystycznej i studenckiej. Twórczość zespołu to piosenki turystyczne, ballady, piosenki o tematyce piwnej i oczywiście piosenki żeglarskie. Te ostatnie dominują w twórczości zespołu. Od wielu lat EKT Gdynia to jeden z najlepszych i najpopularniejszych zespołów szantowych. Występuje z powodzeniem na scenach największych i najlepszych festiwali szantowych.

BELTAINE to jeden z najciekawszych zespołów polskiej sceny folkowej. Swoje niepowtarzalne brzmienie BELTAINE osiągnął dzięki szczególnej umiejętności łączenia tradycyjnej muzyki celtyckiej z muzyka współczesna. „Grupa utalentowanych muzyków pozwala sobie na muzyczne eskapady w rejony znane tylko współczesnej muzyce popularnej. To właśnie jest najbardziej charakterystyczne w twórczości Beltaine, bycie poza stylistyczną klamrą. Umiejętność zacierania granic pomiędzy folkowo-celtyckim brzmieniem a współczesnymi trendami w muzyce szczególnie sprawdza się w występach na żywo przed publicznością”. Od początku ogromną siłą Beltaine były żywiołowe koncerty, entuzjastycznie przyjmowane przez publiczność na każdej szerokości geograficznej. Grupa koncertowała m.in. w Malezji, Meksyku, USA i Kanadzie; jest regularnie zapraszana na prestiżowe festiwale w całej Europie.

Zespół tworzą: ADAM ROMAŃSKI – skrzypce, JAKUB SZCZYGIEŁ – whistle, flety JAN GAŁCZEWSKI – irish bouzouki, dudy gaita, JAN KUBEK – tabla, darabuka, djembe, cajon, instrumenty perkusyjne, ŁUKASZ KULESZA – gitara akustyczna, ADAM STODOLSKI – gitara basowa, PIERRE – perkusja.

Zespół kończy obecnie prace nad piątym albumem studyjnym, którego premiera przewidziana jest na jesień 2022.

Na tradycyjnym odbywającym się w ramach Święta Kielc pałacykowym koncercie z Krainy Łagodności wystapiła Basia Stępniak-Wilk – wybitna autorka i wykonawczyni m. in. takich przebojów jak „Bombonierka” (duet z Grzegorzem Turnauem), czy „Słodka chwila zmian”– piosenek, które gościły na najwyższych miejscach listy przebojów radiowej Trójki i wielu innych rozgłośni – polskich i polonijnych. Jej utwory to różne smaki i barwy, a że artystka ma w swoim dorobku m.in. cztery autorskie płyty i nieustająco współpracuje ze znakomitymi kompozytorami (A. Zarycki, A. Brzeziński), jej repertuar jest bogaty i niezwykle kolorowy. Basia Stępniak-Wilk jest ceniona zarówno w świecie piosenki popularnej, jak i tej niszowej, kojarzonej z nastrojową, poetycką Krainą Łagodności.

W sobotę, 25 czerwca, w Domu Środowisk Twórczych z okazji jubileuszu 25-lecia partnerstwa Miasta Kielce z Gotha, miastem w Turyngii w środkowej części Niemiec, zaplanowano Dzień Niemiecki. W programie jest między innymi bezpłatna degustacja lokalnych produktów z Turyngii oraz o 20:30 koncert Kwintetu z Orkiestry Dętej Policji z Gotha, na który serdecznie zapraszamy – wstęp wolny.

To wybitny, uznany zespół z reprezentacyjnego, policyjnego zespołu Gotha, który zagra nowoczesne utwory we własnych aranżacjach, a także… klasykę Baroku dla wysublimowanych odbiorców. W tym samym czasie punkt promocji (zlokalizowany również w ogrodzie Pałacyku) będzie przybliżał mieszkańcom Kielc atrakcje Gotha. Zatem zapraszamy. Wystąpią: Nils-Henrik Wepler - trąbka Mark Leimbach - trąbka Iulian Zbarcea - waltornia Tino Göttermann - puzon Wadim Polle - tuba.

Utwory z repertuaru jednego z najsławniejszych zespołów rockowych na świecie – Dire Straits – zagrał na Letniej Scenie Pałacyku Zielińskiego coverband SolidRock. Któż nie zna lub nie słyszał super-przebojów z lat 80-tych „Money for nothing” czy „Walk of live”!? Na koncercie SolidRock mogliście sobie je przypomnieć, ale usłyszeć też nie mniej znane „Sultans of swing”, „Calling Elvis”, „So far away”.

SolidRock to kawał dobrej muzyki gitarowej, a członkowie zespołu to muzycy z wieloletnim doświadczeniem: Andrzej Waluk – gitarzysta, wokalista i założyciel zespołu; Remek Olszewski – wokalista, gitarzysta; Przemek Lenart – basista; Zbyszek Chrzanowski – perkusista; Krzysztof Partyka – instr. klawiszowe. To była solidna dawka porządnego energetycznego rocka!

Wieczór ze swingiem, przy znakomitej muzyce grupy Boba Jazz Band, która jest obecnie jednym z najlepszych polskich i czołowych w Europie zespołów wykonujących swingujący jazz tradycyjny w najczystszej postaci.

Liderem zespołu jest pianista Jan Boba, którego sukcesy artystyczne sięgają lat 60-tych, był między innymi wieloletnim liderem Jazz Band Ball Orchestra. W 1986 roku Boba otrzymał dyplom z rąk prezydenta Regana za krzewienie kultury Amerykańskiej. W 1990 roku założył zespół, w którego skład wchodzą dwa pokolenia muzyków. Zespół ten zaczął firmować swoim nazwiskiem i tak powstał Boba Jazz Band. Brali udział w najważniejszych festiwalach światowych, grając razem z najważniejszymi przedstawicielami jazzu europejskiego i amerykańskiego, w tym z Glenn Miller Orchestra.

Od 26 czerwca zapraszamy miłośników sztuki plastycznej na wystawę prac wybitnej niemieckiej artystki Bettiny Schünemann. Wystawa jest wydarzeniem towarzyszącym obchodom Jubileuszu 25-lecia partnerstwa Miast Kielce - Gotha (w niemieckiej Turyngii, z której pochodzi artystka) i będzie w naszej Galerii gościła niezwykle krótko, bo tylko do 3 lipca 2022.

Pełne aluzji asamblaże i wielkoformatowe obrazy Bettiny Schünemann poruszają się w zróżnicowanym obszarze napięć między zmysłowymi dotykowymi powierzchownymi zjawiskami, a obrazem ziemi, jaki sami sobie tworzymy. Połysk i matowość, piasek, drewno, lakier, pigmenty, metal, folia, szelak, grafit i wiele innych materiałów spotyka się z abstrakcyjnymi, jak i precyzyjnymi, z konkretnymi, jak i uniwersalnymi obrazami i znakami, topografiami i nakładkami. Wszystko to pokazuje własne obrazy świata, które otwierają artystyczny wszechświat i pozwalają go doświadczyć. Mamy niezwykłą przyjemność obcować z oryginalną wizją artystyczną, do czego Państwa gorąco zachęcamy.

Wystawie towarzyszy ekspozycja prac Thomasa Offhausa, współpracownika Artystki, który realizuje swoje koncepcje artystyczne (malarstwo, grafika, książka artystyczna, instalacja lub ekspresje muzyczno-performatywne), czerpiąc inspiracje zarówno ze swojej biografii, jak i z historii sztuki czy literatury, z mieszanki intuicyjnych i świadomie stosowanych alienacji/wyobcowania - zawsze umotywowane subiektywnie. Oboje artyści są uznanymi twórcami, wielokrotnie nagradzanymi. Ich dzieła prezentowane na całym świecie wzbudzają aplauz i gorące dyskusje.

Polecamy i zapraszamy do Galerii Oranżeria (DŚT, ul. Zamkowa 5, Kielce).

Colorado Band powstał w 1992 roku w Łodzi. Inspiracją i wyzwaniem do stworzenia własnego, niespotykanego w Polsce brzmienia stał się Amerykański rock z elementami country. Od początku swojego istnienia zespół jest regularnie zapraszany na Piknik Country w Mrągowie. Colorado Band z powodzeniem występował również na Międzynarodowym Festiwalu Country „Visagino” na Litwie. Zespół wielokrotnie koncertował z gwiazdami muzyki country, takimi jak: George Hamilton IV, George Hamilton V, Elizabeth Cook, czy Michał Lonstar.

Czytaj więcej...

W ogrodzie Pałacyku Zielińskiego gościliśmy Konkurs Piosenki Harcerskiej 49. Międzynarodowego Harcerskiego Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej Kielce 2022. Na Letniej Scenie zaprezentowali się uczestnicy Festiwalu, których oceniało profesjonalne jury. Gwiazdą wieczoru był zespół „Pod wiatr”.

Repertuar zespołu „Pod wiatr” oscyluje między folkiem irlandzkim, liryczną balladą żeglarską oraz żywiołowymi elementami bluegrassu, ale również piosenką turystyczną czy poezją śpiewaną. W przekazaniu treści swoich utworów zespół wykorzystuje bogate instrumentarium: skrzypce, banjo, low i tin whistle, flet poprzeczny, akordeon, bodhran, gitary akustyczne oraz bas akustyczny.

Spotkanie z dr. Maciejem Laskiem, wybitnym ekspertem ds. badania wypadków lotniczych, autorem książki „Kłamstwo Smoleńskie? Cała prawda nie tylko o Katastrofie”.

Zapraszamy wszystkich zainteresowanych. Wstęp wolny.

„Wysocki osobisty – Wachnowski & Ochwanowski” – koncert w ramach promocji najnowszej płyty Tomka Wachnowskiego.

„Wysocki osobisty” to tytuł koncertu i albumu pieśni Włodzimierza Wysockiego w nowych przekładach Adama Ochwanowskiego. Interpretacji oraz aranżacji muzycznych tych utworów podjął się kompozytor i piosenkarz Tomek Wachnowski pozostawiając na nich bardzo osobisty ślad.

Razem z Tomkiem Wachowskim na scenie wystąpili: Wojciech Front (kapitalny kontrabasista) i Oleg Dyyak (akordeonista z wyobraźnią).

Czytaj więcej...

Dikanda swoje granie określili jako „muzykę czterech stron Wschodu”. Ich inspiracją są ludowe melodie świata słowiańskiego, ale także Cyganów, Żydów, Hindusów czy bogatej w rytmy i dźwięki Afryki. Zadziwiają pomysłami, aranżacjami, wielowątkowością, czy wreszcie żywiołowością na scenie. Oni nie grają tylko na instrumentach, oni sami są instrumentami. Nie ma znaczenia czy ze sceny płynie smutna, cygańska ballada, wesoła rosyjska pieśń czy żywiołowy, bałkański taniec. Zapraszamy zatem na ucztę folkowych brzmień szeroko rozumianego Orientu – od Bałkanów przez Izrael, Kurdystan, Białoruś po Indie.

Dezerter to zespół punkrockowy, który powstał w maju 1981 r. w Warszawie. Pierwszy singiel „Ku przyszłości” wydali w 1983 r. Dwa lata później ukazały się dwie kompilacje z piosenkami Dezertera: „Fala” i „Jak punk to punk”. Rok 1987 przyniósł wydanie w USA pierwszej długogrającej płyty Dezertera – „Underground Out Of Poland” oraz pierwszej (ocenzurowanej) płyty w kraju – „Kolaboracja”. Rok 1989 to kolejny album – „Kolaboracja II”, a 1990 – „Wszyscy przeciwko wszystkim” (wydana w Polsce i we Francji) oraz dwumiesięczna trasa po Europie Zachodniej (Szwajcaria, Niemcy, Francja, Holandia) i Japonii.

Kolejne lata działalności przyniosły ważne płyty dla polskiej sceny niezależnej, m.in. „Blasfemię” (1992), „Ile procent duszy?” (1994), „Mam kły mam pazury” (1996), „Ziemia jest płaska” (1997). W XXI w. ukazały się trzy studyjne albumy: „Nielegalny zabójca czasu” (2004); „Prawo do bycia idiotą” (2010), który został doceniony wyjątkowo nie tylko przez słuchaczy, ale i przez branżę muzyczną, czego wyrazem była nagroda Fryderyk 2010; oraz „Większy zjada mniejszego” (2014). Zespół aktywnie koncertuje nie tylko kraju, ale również w wielu krajach Europy (Czechy, Niemcy, Wielka Brytania, Finlandia) oraz w Stanach Zjednoczonych. Przez lata piosenki Dezertera ukazywały się na wielu składankach w Polsce i na świecie oraz trafiły na ścieżki dźwiękowe kilku filmów.

Dezerter to: Robert Matera – gitara, śpiew; Krzysiek Grabowski – perkusja, teksty; Jacek Chrzanowski – bas.

Heavy Metal Sextet powstał na początku marca 1982 roku z inicjatywy kontrabasisty Mariusza Bogdanowicza. Pierwszy występ odbył się 26 marca na konkursie Jazz Juniors ‘82 w krakowskiej Rotundzie i przyniósł pierwsze miejsce w kategorii zespołowej oraz trzy nagrody indywidualne dla muzyków – wszyscy członkowie pierwszego składu studiowali wówczas na jedynym w Polsce Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. W krótkim okresie istnienia (1982-84) HMS wywołał spore „zamieszanie” i zdobył liczne nagrody: Klucz do kariery na Pomorskiej Jesieni Jazzowej (1982). Jan Ptaszyn Wróblewski przyznał HMS nagrodę Złotego Dyzia (1982). Nowa nadzieja (1982), trzeci Zespół roku (1983) oraz drugi (1984) w ankiecie Jazz Top Jazz Forum. I miejsce na konkursie w Dunkierce (Francja, 1984). II miejsce w Jazz Hoeilaart (Belgia, 1984). W 1983 ukazuje się pierwsza płyta HMS i w 1984 druga, obydwie wydane przez wydawnictwo Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego – Poljazz.

Heavy Metal Sextet w momencie powstania sięgał do tradycji hard-bopowej, po niedługim czasie rozszerzył stylistykę o wpływy jazz-rockowe. Do standardów z ery Kind of Blue i Jazz Messengers dołączono kompozycje Bogdanowicza, Kowalskiego i Szymańskiego.

W grudniu 1984 roku HMS zawiesił działalność. Reaktywował się w 2010 roku i nadal koncertuje. HMS – już w „nowożytnych” czasach – czterokrotnie wystąpił na Letnim Festiwalu Jazzowym Piwnicy pod Baranami, na festiwalach: Jazz w Lesie w Sulęczunie, Jazz na Kresach w Zamościu, na Gdańskich Nocach Jazsowych oraz wziął udział w Benefisie Mariusza Bogdanowicza.

Obecnie trzon zespołu tworzą „weterani”: Mariusz Bogdanowicz, Janusz Kowalski i Mirosław Sitkowski, którzy do tego składu zapraszają muzyków młodszego pokolenia; w Kielcach towarzyszli im: Dominik Mietła, Marcin Ślusarczyk i Adam Jażmik.

31 lipca 2022 r. na Letniej Scenie Pałacyku Zielińskiego, w sąsiedztwie Muzeum Hammonda, podczas premierowego „Koncertu na organy Hammonda i gitarę” spotkali się dwaj znakomici instrumentaliści: Kajetan Galas – oficjalny artysta Hammond Polska i gitarzysta Robert Lubera – muzyk, wokalista i kompozytor.

Aby przed koncertem wczuć się w klimat i brzmienie organów Hammonda warto było zajrzeć do jedynego takiego na świecie Muzeum Hammonda, gdzie możecie nie tylko obejrzeć, ale nawet samodzielnie zagrać na jednym z kilkudziesięciu instrumentów.

Kajetan Galas – organista, pianista, edukator, od 2010 w czołówce a także laureat pierwszego miejsca w kategorii organy według ankiety krytyków magazynu Jazz Forum w 2020 roku oraz pierwszego miejsca według ankiety czytelników w 2021 roku, oficjalny artysta Hammond Polska. Absolwent klasy fortepianu jazzowego Akademii Muzycznej w Krakowie oraz Krakowskiej Szkoły Jazzu i Muzyki Rozrywkowej, studiował również w ArtEZ Enschede w klasie Organów Hammonda. Stypendysta Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, wielokrotny stypendysta rektora Akademii Muzycznej w Krakowie, laureat nagrody fundacji My Polish Heart; laureat konkursów jazzowych m.in. Blue Note Jazz Competition, Jazz nad Odrą, Azoty Tarnów International Jazz Contest, Novum Jazz Festival, Krokus Jazz Festival. Lider autorskiej formacji Organ Spot, z którą wydał debiutancki album w 2012 roku. Członek wielu zespołów, m.in. Yarosh Organ Trio, Patrycjusz Gruszecki Trio, Tomasz Pruchnicki Quartet, Krzysztof Lenczowski Trio, Jacek Niedziela-Meira Trio, Margo Zuber Quartet, Aldo Joshua Quartet. Przez kilka lat współpracował z Januszem Muniakiem współtworząc jeden z jego ostatnich muzycznych projektów. Nagrał jedenaście długogrających albumów muzycznych wydanych na płytach CD. Od 2019 roku prowadzący klasę teorii, fortepianu i organów Hammonda w Krakowskiej Szkole Jazzu i Muzyki Rozrywkowej oraz od 2021 roku wykładowca Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu w klasie organów Hammonda.

Robert Lubera – muzyk; wokalista, kompozytor, autor tekstów, aranżer, producent, grający m.in. w zespołach Sagittarius, The End, Robert Gawliński, Artur Gadowski, Maciej Balcar, Piotr Nalepa Breakout Tour, Róże Europy, Nie-Bo. Mąż aktorki Marty Bizoń. Początek jego działalności to lata osiemdziesiąte, w których był liderem blues-rockowej grupy Sagittarius. Z tym zespołem został laureatem OMPP 84/85 (odpowiednik dzisiejszego „Idola”). Uczestnik festiwalów: Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu koncert „Debiuty 85”, Blues TOP Sopot, Jesień z Bluesem, Rawa Blues, Jarocin (występ nagrany przez radiową „Trójkę”), a także Muzyczny Camping w Brodnicy. Utwory „Deszczowy blues” i „Stary jeep” często gościły na antenie krajowych stacji radiowych, a także znalazły się na pierwszym miejscu listy przebojów Uniwersytetu Columbia w USA. Sagittarius występował na wielu koncertach w kraju i poza jego granicami. Grał między innymi z Tadeuszem Nalepą. W 1993 roku rozpoczął współpracę z Robertem Gawlińskim. Z liderem zespołu Wilki nagrał płyty „Solo” oraz „Kwiaty jak relikwie”. W trakcie czteroletniej współpracy wiele koncertował między innymi w USA, nagrał dwa koncerty telewizyjne, czterokrotnie występował na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1997 rozpoczął działalność koncertową w solowym projekcie Artura Gadowskiego. Brał udział w licznych koncertach, programach telewizyjnych, a także poprzedzał solowy koncert gitarzysty zespołu Queen, Briana Maya. W 1999 napisał muzykę do spektaklu pt. Błysk rekina w reżyserii Jerzego Fedorowicza rozpoczynając tym samym współpracę z Teatrem Ludowym w Krakowie. Skomponował i nagrał piosenkę do filmu „Krugerandy” z Maćkiem Stuhrem w roli głównej. Ma również na swoim koncie udział w filmach „Anioł w Krakowie” i „Zakochany Anioł”, a wraz z zespołem Nie-Bo w serialu telewizyjnym „Majka” (TVN). Jako lider krakowskiej grupy Nie-Bo koncertował u boku m.in. Piotra Nalepy, Macieja Balcara, Eweliny Flinty, Ewy Bem, Krzysztofa Zalewskiego, Macieja Maleńczuka, Wojtka Waglewskiego, Piotra i Wojtka Cugowskiego, Patrycji Markowskiej, Małgorzaty Ostrowskiej. W 2007r oku rozpoczął współpracę z Piotrem Nalepą w projekcie Potr Nalepa Breakout Tour – to ponad trzysta koncertów pamięci Tadeusz Nalepy i Miry Kubasińskiej zagranych między innymi w USA Austrii Niemczech Czechach. Dwadzieścia z nich to koncerty z orkiestrami symfonicznymi. Jeden z nich odbył się w legendarnym Teatrze Copernicus w Chicago. Kolejny warty wyróżnienia koncert odbył się w studiu koncertowym Polskiego Radia i był transmitowany na antenie „Trójki”. Razem Z Piotrem Nalepą jest kuratorem festiwalu „Rzeszów Breakout Days”. W 2011 koncertował z zespołem Nie-Bo wraz z Maciejem Balcarem promując jego najnowszą płytę „Ogień i woda” oraz w 2012 album „Live Trax 12”. 27 grudnia 2011 r., z okazji 50-lecia nadania praw miejskich, zagrał w Nowej Dębie benefisowy koncert zespołów Sagittarius, The End i Nie-Bo. Album z tego koncertu (DVD+CD) został wydany w grudniu 2012. W roku 2016 nagrał płytę z zespołem Sagittarius pt.: „Sagittarius Blues Rock Band”, której premiera odbyła się w Chicago.

Kwartet smyczkowy „Omega” powstał w 1994 roku z inicjatywy kontrabasisty Aleksandra Rudkowskiego. Tworzą go muzycy Filharmonii Świętokrzyskiej w Kielcach: Mariusz Połomka – skrzypce, Magdalena Lisowska – altówka, Anna Czarnomska-Połomka – wiolonczela, Grzegorz Jerzak – kontrabas. Zespół posiada w swoim repertuarze muzykę klasyczną, salonową, popularną, filmową i rozrywkową. Koncertował w kraju i za granicą, między innymi w Belgii, Niemczech i Szwajcarii.

Koncert poprowadziła Agnieszka Nowak-Zagóra.

Zapraszamy do ogrodu Pałacyku Zielińskiego na koncert zespołu WARSZAWSKIE COMBO TANECZNE w składzie: Jan Emil Młynarski – śpiew, bandżola; Piotr Zabrodzki – śpiew, banjo; Anna Bojara – piła; Karol Szczubełek – gitara; Tomasz Duda – baryton sax, klarnet; Maurycy Idzikowski – trąbka; Wojtek Traczyk – kontrabas.

Postanowili ocalić od zapomnienia piękne piosenki, prezentując je we współczesnym brzmieniu i aranżacjach bliskich oryginałom. Repertuar Warszawskiego Combo Tanecznego to w przeważającej mierze piosenki przedwojenne, które 80 i więcej lat temu bawiły i wzruszały publiczność na rewiach, dansingach, a także na stołecznych ulicach i podwórkach. Zespół narodził się spontanicznie, a za jego powstanie odpowiedzialny jest Jan Emil Młynarski. Wraz z przyjaciółmi powołał do życia grupę, kierując się miłością, pasją i poczuciem obowiązku wobec tradycji, w jakiej się wychował. Szlify Warszawskie Combo Taneczne zdobywało grając na podwórkach Mokotowa, Pragi, Śródmieścia i w warszawskich lokalach. Wzorem muzyków sprzed lat wychowali sobie swoją publiczność, a koncertując wypracowali ciekawy, trafiający do ludzi repertuar.

16 września 2014 r. wyszła debiutancka płyta Combo pt. „Przyznaj się”. Znalazło się na niej 16 piosenek, głównie przedwojennych. W maju 2016 r. ukazał się drugi album zespołu zatytułowany „Dancing, Salon, Ulica”. 20 kwietnia 2018 r. ukazał się trzeci longplay w dorobku Combo, zatytułowany „Sto lat panie Staśku!”. Jest to płyta wyjątkowa, bo nagrana specjalnie z myślą o setnej rocznicy urodzin ikony warszawskiej piosenki podwórkowej – Stanisława Grzesiuka. 21 maja 2021 odbędzie premiera najnowszego albumu, nagranego razem z Kapelą Zdzisława Kwapińskiego, pt. „Skarałeś Mnie Boże”.

Ani cepeliada orkiestry ulicznej, ani folklor miejski opakowany na nowo w stylu Szwagierkolaski. Piosenki starej Warszawy można wykonać fascynująco, śpiewając je i grając ot tak, po prostu, wystarczy brzmieniem oddać klimat lokalu rozrywkowego sprzed wojny i zgromadzić grupę muzyków, którzy tę knajpę odegrają pięknie. Janowi Emilowi Młynarskiemu, synowi Wojciecha, perkusiście jazzowemu i liderowi różnych muzycznych eskapad, ta sztuka się udała. – Bartek Chaciński – Polityka.

Tego zespołu przedstawiać już dziś w Polsce nikomu nie trzeba. Od roku 2005 konsekwentnie pracuje ukazując światu nowe, absolutnie świeże spojrzenie na spuściznę słowiańskiej muzyki ludowej. To za sprawą tej piątki pasjonatów dowiedzieliśmy się o „polskim neofolku”. Wzorem najlepszych kapel tworzących styl „innovative folk” w Skandynawii, czy innych krajach Europy, poznaliśmy wyjątkowo przyswajalny gatunek czerpiący całymi garściami z polskiej spuścizny kulturowej. Czerpiąc z takich zespołów jak Hedningarna czy Hoven Droven zapodaje nam Żywiołak podróż szlakami przedchrześcijańskiej zachodniej i wschodniej Europy. Bez wątpienia jako pierwszy w sposób absolutnie bezkompleksowy odkurzył temat mało znanej słowiańskiej mitologii. Bez wątpienia jako pierwszy przyczynił się do „boomu” zainteresowania kulturą rodzimą, jaki ma obecnie w Polsce miejsce. Bez wątpienia stał się inspiracją dla wielu projektów muzycznych, które od tej pory zaczęły u nas powstawać. Dziś nikogo nie dziwi już fakt, że muzykę folkową możemy już od pewnego czasu posłuchać w największych klubach Polski, a sam nurt stał się równoprawny z innymi gatunkami muzycznymi.

Czytaj więcej...

Kraków Street Band to zespół, który w ekspresowym tempie stał się wizytówką zarówno swego rodzinnego miasta, jak i polskiej sceny muzycznej. Grupa od kilku lat nie zwalniając tempa zdobywa coraz większą popularność, zgrabnie balansując między nowoczesnym folkiem, jazzem i bluesem. Zespół zagrał niezliczoną ilość koncertów zarówno klubowych, jak i festiwalowych (m.in. Pol'and'Rock, czy węgierski Sziget), a płyta „Going Away” otrzymała nominację do nagrody Fryderyki 2019 w kategorii Album Roku Blues / Country.

I trochę historii zespołu...

Czytaj więcej...

Antonio Russo Galante – artysta plastyk, pedagog, prezes stowarzyszenia Associazione Artistica Culturale Lacarvella.

Pseudonim artystyczny Antonio Russo Galante. Urodzony w 1981 w Mediolanie, mieszkający w Apulii w mieście Trani, zaczął malować już gimnazjum. Licencjonowany magister sztuki złotniczej i metalurgicznej – Dekoracja Malarska. Antonio Russo ukończył z wyróżnieniem Akademię Sztuk Pięknych w Bari w zakresie grafiki i dekoracji, ukończył też Akademii Sztuk Pięknych Brera w Mediolanie. Od zawsze pracowała w branży dekoracyjnej i graficznej. Swoje prace prezentował na wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą m.in.: w Australii, Bułgarii, Grecji, Włoszech, Polsce i Hiszpanii. Otrzymał liczne nagrody i stypendia. Obecnie uczy sztuki i wizerunku w gimnazjach. Założyciel w 2000 roku stowarzyszenia artystycznego Lacarvella.

Trzecia kawa, klimat schroniska i chleb ze smalcem... Koncert poprowadził Jerzy Filar.

Wystąpili: Janusz Strąkowski, Wołosatki, Jerzy Filar.

Janusz Strąkowski swoją przygodę z piosenką turystyczną rozpoczął w roku 1972 w Łodzi. Rok później z grupą koleżanek i kolegów z uczelnianego klubu turystycznego Płazik wystąpił na Bazunie, gdzie piosenka „Grosza nie mam” zdobyła wyróżnienie. Efektem tego sukcesu był pomysł stworzenia w Łodzi przeglądu piosenki turystycznej. Na pierwszej Yapie w 1974 roku wystąpił z piosenką „Mój świat”, która zrobiła furorę i jest śpiewana do dziś...

Wołosatki to zespół wokalno-instrumentalny o harcerskich korzeniach. Powstał w 1974 roku przy okazji I Festiwalu Piosenki Turystycznej w Wołosatem. Na co dzień ich domem rodzinnym są Kielce. Zespół swoją twórczością i akustycznym brzmieniem wpisuje się w nurt piosenki turystycznej i poezji śpiewanej. Grupa prezentuje przeważnie utwory własne, kultywując ideę śpiewania wielogłosowego, łącząc jednocześnie tradycję ze współczesnymi kierunkami muzyki. Zespół Wołosatki wylansował wiele przebojów śpiewanych przez całą harcerską i turystyczną Polskę. Nagrał i wydał ponad 20 płyt oraz dziesięć edycji „Śpiewniczka Bieszczadniczka”. Liczne występy w telewizji, radiu, koncerty w kraju i za granicą przyniosły mu wiele nagród i wyróżnień.

Jerzy Filar – kompozytor i wykonawca piosenek z nurtu piosenki poetyckiej, także autor tekstów i animator kultury. Zadebiutował w roku 1972, współpracując ze studenckimi grupami muzycznymi. Wiele razy występował na FAMIE w Świnoujściu. Od początku lat 80. XX wieku występuje samodzielnie. W 1985 roku otrzymał I nagrodę na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu za utwór „Star a nie”. Szerokiej publiczności znany m.in. dzięki piosenkom: Samba sikoreczka, czy Za szybą (Całkiem spokojnie wypiję trzecią kawę), do której tekst napisał wspólnie z Jackiem Cyganem.

Od 2019 r. Francois DUO koncertuje regularnie w kraju prezentując obszerny i zróżnicowany repertuar rozrywkowy. Wykonywana muzyka konfrontuje vis-a-vis dwie kultury: francuską i polską, poprzez adaptacje istniejących przebojów (francuskie przeboje w polskim brzmieniu oraz polskie w języku francuskim) jak i poprzez przedstawienie autorskich utworów. Muzycy kołyszą swoich widzów między językiem francuskim a polskim, między śmiechem piwnicznych kabaretów a wzruszeniem poezji lirycznej.

W 2021 r. ukazała się pierwsza płyta zespołu Francois „Vis-à-Vis” – de la Vistule à la Seine, na której znalazło się 11 najpiękniejszych piosenek polskich wykonanych w przekładzie francuskim. To zupełnie nowa odsłona dobrze znanych i lubianych piosenek jak Naprawdę nie dzieje się nic, czy Lubię wracać tam, gdzie byłem.

Francois jest piosenkarzem mieszkającym w Krakowie, ale pochodzącym z Wandei we Francji. Jego ojciec, Roger Martineau, ze swoim bratem Patrice stworzyli zespół muzyczny, les frères Martineau („Bracia Martineau”) i to właśnie dzięki nim pokochał muzykę i poezję francuską, a szczególnie filary piosenki francuskiej ostatniego wieku: Jacques Brel, Charles Aznavour, Georges Brassens itp. Karierę sceniczną rozpoczął w Polsce w 2018 r. po otrzymaniu złotego przycisku w konkursie telewizyjnym „Mam Talent”. Jest również Laureatem w XV Ogólnopolskim Festiwalu im. Jonasza Kofty „Moja Wolności” w 2021 r. – dzięki francuskiej adaptacji utworu „Jej portret”.

Mateusz Gurgul jest absolwentem Akademii Muzycznej w Krakowie na wydziale instrumentalnym w klasie dr Janusza Patera oraz podyplomowych studiów w zakresie Zarządzania kulturą w wymiarze europejskim. Brał udział w prawykonaniach kameralnych utworów akordeonowych współczesnych kompozytorów oraz w pracach jury krajowych konkursów akordeonowych. Pracę dydaktyczną, z licznymi sukcesami na konkursach ogólnopolskich i międzynarodowych, kontynuuje nieprzerwanie od 2007 r. Szczególne miejsce w jego działalności artystycznej zajmuje wykonawstwo muzyki rozrywkowej. Od lat zapraszany jest do udziału w licznych projektach z udziałem takich artystów jak m.in.: Grażyna Łobaszewska, Kuba Badach, Sławek Uniatowski, Jan Nowicki, Piotr Cyrwus i Mirosław Czyżykiewicz. Na swoim koncie ma występy z różnymi formacjami na licznych festiwalach. Lider formacji GURGUL BAND, z którą od 2011 roku koncertuje w kraju i poza jego granicami, m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Akkordeon Akut Festival 2013 w Halle (Niemcy).

Zapraszamy Państwa na niepowtarzalny koncert „Piotr Nalepa Breakout Tour”.

15 lat temu 4 marca 2007 roku Tadeusz Nalepa, uważanego za ojca chrzestnego polskiego bluesa, przeszedł na drugą stronę tęczy… Projekt „Piotr Nalepa Breakout Tour” powstał w 2007 roku i do dziś jest z sukcesem realizowany. Liderem zespołu jest Piotr Nalepa – polski gitarzysta i kompozytor, syn Tadeusza Nalepy i Miry Kubasińskiej. Swoją karierę rozpoczynał u boku ojca, w którego zespole występował nieprzerwanie od 1993 roku. Obecnie wraz z gitarzystą Robertem Luberą – twórcą krakowskiej grupy Nie-bo, z sukcesem odtwarzają to, co było najlepsze w repertuarze zespołu Breakout i Tadeusza Nalepy. Skład zespołu uzupełnia m.in: wokalistka Żaneta Lubera – znana z programu The Voice of Poland.

Skład zespołu: Piotr Nalepa – gitara, Żaneta Lubera – śpiew, Robert Lubera – gitara śpiew, Wojtek Famielec – gitara basowa, Józef Rusinowski – perkusja.

Kobranocka to legendarna toruńska kapela, która gra nieprzerwanie ponad trzydziestu pięciu lat. Liderem zespołu jest Andrzej „Kobra” Kraiński, wokalista i gitarzysta. Drugim założycielem kapeli był Szybki Kazik, który gra w zespole do dziś (z kilkuletnią przerwą na solowy projekt „Atrakcyjny Kazimierz”).

W 1984 roku „Kobra”, uciekając przed poborem do wojska, trafił do oddziału zamkniętego szpitala psychiatrycznego w Toruniu. Tam poznał Andrzeja „Ordynata” Michorzewskiego – ordynatora oddziału, który zaprezentował mu swoje teksty (w tym „List z pola boju”). Tak powstał zespół Latający Pisuar, który po dwóch koncertach zmienił nazwę na Kobranocka.

Pierwszy koncert jako Kobranocka miał miejsce w sierpniu 1985 roku w warszawskiej Riwierze na festiwalu „Poza Kontrolą”. W styczniu 1986 roku Kobranocka nagrała 9 piosenek, w tym samym miesiącu muzycy wystąpili na „I Zlocie Młodzieży Ery Atomowej” w Gdyni. Po pochlebnych opiniach, Kobranocka zadebiutowała w Rozgłośni Harcerskiej, gdzie po kilku tygodniach dwa utwory zdobyły szczyt listy przebojów rozgłośni. W 1986 roku Kobranocka wystąpiła w Jarocinie, zdobywając największą liczbę głosów publiczności. A w 1987 roku zespół nagrał debiutancki album „Sztuka jest skarpetką kulawego”. Album przyniósł przeboje „Ela czemu się nie wcielasz?” oraz „I nikomu nie wolno się z tego śmiać”. W 1988 roku powstał utwór „Gorycz w chlebie”, w którym zaśpiewała gościnnie Kayah.

W 1989 roku Kobranocka zarejestrowała materiał na drugi album „Kwiaty na żywopłocie”, z którego pochodzi piosenka „Kocham cię jak Irlandię”. W 1994 roku ukazał się album „Niech popłyną łzy”, na którym pojawiły się m.in.: Katarzyna Nosowska, Martyna Jakubowicz, czy Edyta Bartosiewicz. Zabrakło Szybkiego Kazika, który wówczas tworzył jako „Atrakcyjny Kazimierz”. W kolejnych latach Kobranocka wydała jeszcze albumy: „Gold” (1999), „O miłości i wolności” (2001), „Koncert” (2002), „Sterowany jest ten swiat” (2006), „Kocham cię jak Irlandię. Przystanek Woodstock 2007 Kostrzyn nad Odrą” (2008), „SPOX!” (2010), „My i Oni” (2018).

Skład zespołu: Andrzej „Kobra” Kraiński – gitary, śpiew; Jacek „Szybki Kazik” Bryndal – gitara basowa, śpiew, klawisze; Jacek Moczadło – gitara; Mateusz Senderowski – perkusja.

Roman „Pazur” Wojciechowski

1ONE

Piotr Pociask Quartet

Kajetan Galas Trio

Czytaj więcej...

Jest to kontynuacja i połączenie VI Ogólnopolskiego Festiwalu z potrzebą prezentacji artystów amatorów z Ukrainy przebywających na terenie Naszego Kraju. Rozszerzenie konwencji festiwalu z Ogólnopolskiego do Międzynarodowego umożliwi prezentacje artystyczne zarówno Polakom i Ukraińcom.

Festiwal skierowany jest do przedszkolaków, uczniów szkół podstawowych, ponadpodstawowych, a także do osób dorosłych z całej Polski oraz zespołów kameralnych.

Uczestnicy:

• kategoria I – Przedszkolaki
• kategoria II – szkoła podstawowa klasy I-V – soliści
• kategoria III – szkoła podstawowa klasy VI-VIII – soliści
• kategoria IV – szkoły ponadpodstawowe – soliści
• kategoria V – osoby dorosłe – soliści
• kategoria VI – zespoły kameralne szkoły podstawowe i ponadpodstawowe do 6 osób
• kategoria VII – zespoły kameralne osoby dorosłe do 6 osób

KSU to legenda polskiego punk rocka. Zespół powstał pod koniec lat 70. XX w. w niewielkich, prowincjonalnych Ustrzykach Dolnych, położonych w zapomnianej części Polski, u progu dzikich Bieszczad. Mimo pozornego odcięcia od „wielkiego” świata, to właśnie członkowie KSU, dzięki olbrzymiej pasji, własnemu sprytowi i znajomościom „z zachodu”, byli jednymi z prekursorów ruchu punkowego w Polsce, wypracowując oryginalny styl zarówno ubioru, jak i muzyczny, różniący się od tego, jaki wykształcił się w innych częściach kraju.

Od początku ich działalność mocno związana była z lokalnym patriotyzmem, członkowie grupy z przyjaciółmi zawiązali organizację Wolna Republika Bieszczadzka, kontestującą komunistyczną rzeczywistość, promującą Bieszczady i Ustrzyki i ich pogmatwaną historię, działając w zakresie promowania regionu, ekologii, dywersji politycznej, aż po zwykłe chuligaństwo.

Na początku swej działalności, członkowie zespołu byli zafascynowani muzyką takich zespołów jak Black Sabbath, Deep Purple i Led Zeppelin, ale to dzięki m.in. Sex Pistols i Wire, KSU weszło na punkową ścieżkę. Dzięki przyjaźni z Kazikiem Staszewskim, KSU po raz pierwszy wystąpiło w 1980 r. na pierwszym ogólnopolskim festiwalu zespołów rockowych Nowej Fali w Kołobrzegu, co zakończyło się wielkim sukcesem zespołu. W maju 1988 r. muzycy nagrali materiał na swoją pierwszą płytę „Pod prąd”, a ich nagrania trafiły do rozgłośni radiowych oraz wylądowały na listach przebojów, m.in. na prowadzonej przez Marka Niedźwieckiego Liście Przebojów Trójki.

Z czasem grupa kolegów, wspólnie muzykujących dla przyjemności i zdobywających spore uznanie na scenie krajowej, rozpadła się w konfrontacji z życiowymi wyborami i kolejami dorosłego życia. Pierwszy album grupa wydała w 10 lat po rozpoczęciu działalności, a po wydaniu dwóch kolejnych niemalże zaniknęła. Od drugiej połowy lat 90. XX w. jedynym członkiem zespołu z oryginalnego składu pozostał wokalista i gitarzysta Siczka. Różne są od tego czasu koleje losu grupy, przez którą przewinęła się wręcz niezliczona ilość muzyków, wciąż bardzo rzadko wydaje płyty i która – co istotne – rozwinęła muzyczną formułę mocno odchodząc w stronę rocka, również w mocniejszych odmianach... Niemniej jednak Siczka już ponad 40 lat, który to jubileusz zespół obchodził roku 2018, niestrudzenie podtrzymuje legendę zespołu, a jego muzyka mając status „kultowej”, wciąż zdobywa nowe rzesze fanów.

Artystka o sobie:

Urodziłam się w 1976 roku w Przemyślu. Ukończyłam Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Katarzyny Kobro w Zduńskiej Woli dyplomem z wyróżnieniem w Pracowni Ceramiki artystycznej oraz Akademię Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi dyplomem z wyróżnieniem w Pracowni Rysunku i Malarstwa pod kierunkiem prof. Włodzimierza Stelmaszczyka, zrealizowałam również dyplom z rysunku. Na przestrzeni lat zajmowały mnie różne dziedziny sztuki od ceramiki artystycznej, misternych, delikatnych form po rzeźbę ceramiczną oraz grafikę warsztatową. Obecnie mój obszar poszukiwań dotyczy malarstwa i szeroko pojętego rysunku.

Prezentowana wystawa przedstawia cykl prac malarskich o wspólnym tytule „Horyzonty”. Obrazy są numerowane jak kolejne drzwi do moich światów. Wystawę otwiera „Horyzont 0”, praca dająca początek wszystkiemu czego szukam z czasem. Horyzont to dla mnie miejsce pełne magii, pozorne zetknięcie nieba z ziemią. Miejsce spotkania nierealnego z namacalnym. Szukam miejsca dla siebie, czegoś pomiędzy, czegoś bardzo ulotnego związanego z wielką tajemnicą ludzkiego życia i śmierci. Moje prace przedstawiają krainy nierealne, z pogranicza jawy i snu, bardzo odległe, niekiedy dostępne. Tu wszystko jest ulotne i niedopowiedziane. Punktem wyjścia moich poszukiwań jest natura, jej ogrom i piękno. W niej znajduję nieustające zapatrzenie, towarzyszące mi od zawsze. Nie da się pominąć faktu, że błądzę w mroku, który jest moją wielką fascynacją. Nie jest to jednak stan destrukcyjny a raczej niosący spokój. Ważne jest też poszukiwanie światła, które niesie ze sobą element wytchnienia i oddechu, chociaż często wyłania się jedynie z głębi obrazu.

Tytuł wystawy „I jaka cisza” nawiązuje do stanu, którego szukam w malarstwie. Za pomocą koloru, czyli emocji, staram się ukazać to, czego słowami wyrazić nie potrafię. Odnajduję to w szczególnym stanie jakim jest dla mnie cisza.

Protoplastą zespołu Limit Blues był amatorski zespół „Limit” założony w roku 1983 przez trzech kieleckich licealistów, który po sześciu miesiącach zawiesił bezterminowo swoją działalność. W roku 2012 jeden z założycieli dawnego „Limitu” – Paweł Wawrzeńczyk – reaktywował zespół, który w ciągu niespełna dwóch lat wydał pięć niskonakładowych albumów z własnymi kompozycjami oraz zagrał kilka koncertów, m.in. w ramach finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, okazjonalny koncert w Sali Kongresowej Pałacu Kultury i Nauki oraz koncert z okazji 30-lecia Zespołu. W roku 2013 Paweł Wawrzeńczyk podjął decyzję o rozszerzeniu nazwy zespołu, który od tego czasu funkcjonuje pod nazwą Limit Blues.

W roku 2014 w skład zespołu weszli zawodowi muzycy, a praca studyjna zaowocowała wiosną roku 2015 pierwszym oficjalnym albumem „Inaczej”. W roku 2015 zespół zagrał szereg koncertów oraz występował na festiwalach bluesowych m.in. na największej imprezie bluesowej w Polsce – Suwałki Blues Festival.

Skład: Paweł Wawrzeńczyk – wokal, Jarek Zarychta – Hammond, Zbyszek Zagóra – perkusja, Jarek Telka – bas, Kuba Kowalski – trąbka, Łukasz Borkowski – gitara, Alicja Wawrzeńczyk – chórki.

Spotkali się w 2017 roku by stworzyć jedną piosenkę potrzebną w projekcie, ale po roku regularnego grania i paru koncertach poczuli, że tworzą zespół – tak powstał Gędzi Chór. Dziś już nie wyobrażają sobie życia bez spotkań, prób, koncertów.

Na początku 2020 roku ujrzała świat ich debiutancka płyta „Świętokrzyska Raga”. Znajduje się na niej 13 utworów, w większości do tekstów suchedniowskiego poety Jana Gajzlera, który w niezwykle piękny sposób opisał walory ziemi świętokrzyskiej – chcą tę poezję ocalić od zapomnienia. Tworzą autorską muzykę nieprzypisaną do żadnego konkretnego stylu; niektóre utwory bliskie są poezji śpiewanej, inne piosenki aktorskiej, piosenki turystycznej a niektóre ocierają się o tzw.“neofolk” czyli czerpią ze źródeł muzyki ludowej w sposób bardzo swobodny i dowolny. Trzon instrumentalny to dwie gitary wzbogacone o brzmienie skrzypiec, liry korbowej, cytry, kalimby czy fletu. Czasami śmieją się z siebie mówiąc, że nie tyle grają i śpiewają, co... Gędzą.

Zespół wystapi w składzie: Ewa Skowerska – śpiew, kij deszczu; Hanka Macierzanka Konieczkiewicz – śpiew, dzwonek, rurki peszla; Magda Piasta-Bolechowska – skrzypce, kalimba; Norbert Koniu Konieczkiewicz – gitary; Łukasz Mazur – instrumenty perkusyjne; Mariusz Kosmalski - śpiew, gitary, lira korbowa, harmonijka, flet.

Kolektyw „Józef Skrzek i przyjaciele” w składzie: Józef Skrzek, Marek Michalak, Marek Stryszowski, Łukasz Kurek, Piotr Pawęska, Piotr Fiodorczuk i Paweł Fiodorczuk prezentować będzie premierowe wykonanie wspólnego projektu muzycznego pod nazwą „Blues dla Jasia”. Całość dedykowana jest pamięci wybitnego muzyka Sławomira Piwowara.

Sławomir Piwowar – polski gitarzysta jazzowy i rockowy, klawiszowiec, kompozytor, aranżer, muzyk sesyjny. Związany m.in z grupą "PARADOX", gitarzysta zespołu towarzyszącego Czesławowi Niemenowi „Aerolit” („Niemen Aerolit"), w latach 1979-1980, 2006 i 2014 był gitarzystą formacji SBB, współpracował jako klawiszowiec z Grzegorzem Ciechowskim (występującym wówczas jako Obywatel G.C.), w późniejszym okresie z działającym w Norwegii zespołem Spitfire, z Robertem Cichowiczem, Kasią Kowalską, Eweliną Flintą oraz Urszulą.

8 października 2022 r. w Pałacyk Zielińskiego odbędzie się koncert muzyki karaimskiej pt. „Życie w pieśni karaimskiej – Ukraina, Litwa, Polska" w wykonaniu Michała Kuliczenki i Karoliny Matuszkiewicz. Koncert jest częścią Tygodnia Kultury Karaimskiej „Swoi nieznani" organizowanego przez Muzeum Historii Kielc w ramach zadania „Kulturalne Kielce” – organizacja czasu wolnego z zakresu kultury i edukacji kulturalnej dla obywateli Ukrainy.

Muzyka karaimska ma wiele cech kosmopolitycznych, a Karaimi często wykorzystywali w swoich aranżacjach melodie sąsiadów – polskie, ukraińskie, rosyjskie czy po prostu krymskie. Wielobarwny potencjał muzycznego dziedzictwa Karaimów zainspirował artystów w poszukiwaniu własnych interpretacji karaimskiego tradycyjnego dziedzictwa.

Karolina Matuszkiewicz i Michał Kuliczenko poznali się współtworząc projekt Karaimska Mapa Muzyczna, gdzie towarzyszą Karolinie Cichej. Kuliczenko śpiewa i gra na gitarze, a Matuszkiewicz gra na skrzypcach i kemancze. We dwójkę przedstawią swój wybór pieśni karaimskich zarówno tradycyjnych miłosnych czy biesiadnych z Krymu, takich jak „Bachczałarda kestane”, czy „Kemane benden”, jak i pełne tęsknoty za nadchodzącą miłością do kobiety, czy miejsc ukochanych, pisanych przez karaimskich poetów z Trok i Warszawy.

Towarzystwo Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich w Kielcach zaprasza, w ramach XVII Dni Lwowa w Kielcach, do Pałacyku Zielińskiego na koncert Kapeli TOŃKO z Dynowa.

Koncert rozpocznie się we wtorek 11 października o godz. 18:00. Zespół zaprezentuje lwowskie piosenki, a po spektaklu odbędzie się degustacja kresowych specjałów przygotowana przez Restaurację DUMKA.

Wstęp wolny!

„Radio którego już nie ma” leży na Myśliwieckiej. Dokładnie w miejscu, w którym nadal stoi jego gmach. W czasach, kiedy dostać się tam było czymś wyjątkowym i zaszczytnym, Bukartyk był jednym ze szczęśliwców. Przez piętnaście lat, tydzień w tydzień nachodził redaktora Manna, odwdzięczając mu się za gościnę świeżymi piosenkami. Państwu się to nawet podobało, szczęście jednak nie trwa wiecznie i pewnego dnia państwo zmieniło zdanie. Cóż było robić – na wyprawę w poszukiwaniu nowego świata redaktor zabrał ze sobą parę osób, w tym Bukartyka i – co najważniejsze – swoich słuchaczy. Pokonali wspólnie mniej więcej 6 i pół kilometra i odnaleźli Nowy Świat I znowu jest jak dawniej, a nawet lepiej, bo teraz spotykają się we czterech – Bukartyk przychodzi jak zwykle z Krzyśkiem Kawałko, a redaktor Mann z Marianem. Za to na Myśliwieckiej podobno dudni – taki przeciąg – ale kto by tego słuchał…

Piotr Bukartyk to autor i kompozytor piosenek, artysta kabaretowy, prezenter telewizyjny i konferansjer. W 1980 roku zaczął występować na krajowych turniejach poezji śpiewanej. W 1982 i 1983 zajął pierwsze miejsce w Olsztyńskich Spotkaniach Zamkowych. W następnych latach zdobywał kolejne nagrody, m.in. na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie (1984 i 1985) oraz Ogólnopolskich Spotkań Twórców i Wykonawców Piosenki Autorskiej. W latach 90. wystąpił na festiwalu w Opolu (dwukrotnie), a w 1991 roku wygrał Kabareton. W latach 1991–1997 współpracował z kabaretem Pod Egidą.

Kariera muzyczna Bukartyka początkowo skupiała się na występach solowych, podczas których akompaniował sobie na gitarze akustycznej. W trakcie koncertów w niemal całej Polsce prezentował głównie autorski materiał. Pierwszy album („Szampańskie wersety”) nagrał dopiero w 1997 r. W 1998 roku rozpoczął współpracę z zespołem Sekcja. Jej efektem był wydany rok później album zatytułowany „Z głowy”. Kolejną płytę („Ideały”) nagrał w roku 2003 roku, a w radiowej Trójce promował ją utwór „Małgocha”. W listopadzie 2007 premierę miał album „Live, czyli 25 l wody w ustach”, który jest zapisem koncertu w studiu im. Agnieszki Osieckiej z 13 maja tego roku.

Piotr Bukartyk komponuje także utwory dla innych artystów – jego piosenki wykonywali m.in. Varius Manx, Mieczysław Szcześniak czy Andrzej Krzywy.

Krzysztof Kawałko to doświadczony gitarzysta o imponującym dorobku muzycznym. Wśród wielu artystów z którymi współpracował należy wymienić takie nazwiska jak Piotr Bukartyk, Monika Borzym, John Porter i Anita Lipnicka, Reni Jusis czy Pendofsky. Grywał również z Eweliną Flintą i Dorotą Miśkiewicz.

Maria Anna Niciejewska – kielczanka od 22 lat mieszkająca w Zagnańsku. Ukończyła Liceum Sztuk Plastycznych w Kielcach oraz Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Pracowała w Wydziale Kultury Powiatowej Rady Narodowej w Kielcach oraz w Banku Gospodarki Żywnościowej w Kielcach. Od szkoły średniej poprzez okres pracy zawodowej swój czas poświęcała również pracy społecznej za którą odznaczona była m.in. odznaką „Za zasługi dla Kielecczyzny”, „Zasłużony Działacz Ruchu Spółdzielczego” oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi. Jej pasją jest malarstwo. Pisze również ikony. Praca nad ikoną jest dla niej wielkim wyzwaniem. W ramach warsztatów „Zagnańsk radosna jesień” prowadziła zajęcia z rękodzieła artystycznego. Pracuje również społecznie – jest członkiem Rady Lokalnej Grupy Działania „Dorzecze Bobrzy” oraz Kieleckiego Obszaru Funkcjonalnego realizującego program senioralny. Aktualnie swoje artystyczne umiejętności rozwija w Szkole Ikony „Ostium”.

W ramach cyklu „Podwieczorek z Gwiazdą” spotkaliśmy się z Teresą Lipowską. Tradycyjnie spotkanie poprowadzi red. Leszek Bonar.

Teresa Maria Lipowska-Zaliwska z domu Wittczak (ur. 14 lipca 1937 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Pierwsze lata życia spędziła w Warszawie, po wojnie zamieszkała z rodziną w Łodzi. W dzieciństwie rozpoczęła naukę gry na fortepianie, poza tym grała w przedstawieniach szkolnych i recytowała wiersze, a w wieku dziewięciu lat zadebiutowała na deskach teatru, grając królewnę-żabkę w spektaklu „Za siedmioma górami” wystawianym w Teatrze Lutnia w Łodzi. Mając 13 lat debiutowała na ekranie jako statystka w filmie „Pierwszy start” Leonarda Buczkowskiego.

W 1955 ukończyła średnią szkołę muzyczną w klasie fortepianu w Łodzi, dwa lata później ukończyła studia na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi. W latach 60. zaczęła występować w Teatrze Telewizji, pracowała też w Teatrze Polskiego Radia. W latach 1957–1975 występowała w warszawskim Teatrze Ludowym, a następnie – do 1985 – w Nowym. Grała też w Teatrze Współczesnym i Teatrze Muzycznym „Roma”. W latach 1985–1992 była etatową aktorką Teatru Syrena w Warszawie, w którym kontynuowała pracę także po przejściu na emeryturę. Przez wiele lat była związana z kabaretem „Dudek”.

Od 2000 występuje jako Barbara Mostowiak, nestorka rodu w serialu TVP2 „M jak miłość”.

Koncert „Nieobecni?” to projekt poświęcony pamięci zmarłych artystów. Muzycy zaprezentowali utwory: Andrzeja Zauchy, Czesława Niemena, Bogusława Meca, Zbigniewa Wodeckiego i kompozycje Piotra Goljata do słów: Juliana Tuwima, Jonasza Kofty i Jerzego Kozarzewskiego. To bardzo klimatyczny, nastrojowy i wzruszający koncert. Śpiewał, znakomicie prowadzi łi grał na fortepianie Piotr Goljat, a towarzyszli mu Kamil Szewczyk na gitarze i Marcin Saktura na gitarze basowej.

Czytaj więcej...

Jędrzejowskie Spotkania Chóralne to kulturalna wizytówka tego miasta. Co roku zapraszane są chóry z różnych miast i krajów na wspólne śpiewanie i koncertowanie. W tym roku będziemy uczestnikami już XI edycji Spotkań.

Gospodarzem Spotkań jest Jędrzejowski Chór Miejski, którego 10-letnią historię wypełniają udziały w licznych konkursach śpiewaczych. Chór zdobywał laury na najbardziej renomowanych festiwalach w międzynarodowej obsadzie.

Dyrygentką chóru jest Alicja Gaweł-Kramarz, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie na Wydziale Twórczości, Interpretacji i Edukacji Muzycznej w klasie dyrygowania prof. Stanisława Krawczyńskiego. Ukończyła także wydział wokalny Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia im. W. Żeleńskiego w Krakowie. Na co dzień prowadzi dwa chóry: Jędrzejowski Chór Miejski oraz Chór Bazyliki Grobu Bożego w Miechowie. Współpracuje jako chórzystka z wieloma renomowanymi zespołami śpiewaczymi: Chórem Polskiego Radia, Chórem Filharmonii Krakowskiej, Górecki Chamber Choir czy Chórem Mieszanym Katedry Wawelskiej, z którymi ma możliwość koncertowania w Polsce i poza jej granicami.

Jędrzejowski Chór zaprosił na kilkudniowe wspólne śpiewanie i koncertowanie unikalny zespół – Chór Kameralny „Krystynopol” z Czerwonogrodzkiego Domu Ludowego (województwo lwowskie). Chór powstał w 2016 roku i od samego początku prowadzony jest przez Natalię Zińkiw dyrektorkę miejscowej szkoły muzycznej. „Krystynopol” już w 2020 otrzymał zaszczytny tytuł Chór Narodowy, jaki przysługuje zespołom o najwyższym poziomie wykonawczym. Zespół tworzą wykładowcy szkół muzycznych i artyści na co dzień zajmujący się zawodowo działalnością muzyczną. Chór ma za sobą występy i laury na najbardziej prestiżowych międzynarodowych i krajowych konkursach. Szczególne uznanie Chór „Krystynopol” za mistrzowskie wykonanie cerkiewnych utworów oraz kolęd, które przysporzyły chórzystom uznanie daleko poza granicami Ukrainy.

Oba zespoły łączy bardzo wiele – umiłowanie tradycyjnego śpiewu chóralnego, pieśni cerkiewne i kościelne, piękne pieśni ludowe ukraińskie i polskie. Podczas tego nadzwyczajnego koncertu w Pałacyku Zielińskiego usłyszymy taki właśnie repertuar.

A na koniec ich występu, prawdziwa perełka – wspólne wykonanie m.in. najstarszej polskiej pieśni religijnej Gaude Mater Polonia oraz hymnu Pomarańczowej Rewolucji „Czerwona Kałyna”.

AtmAsfera to wybitny, nowoczesny ukraiński zespół world music / yoga music / Indie music / muzyka niezależna /, który dzieli się muzyką dotykającą serca – muzyką, która rozgrzewa od środka i topi wewnętrzny lód. Ich oryginalny styl stanowi połączenie elementów etno, wywodzących się głównie z bogatej kultury Ukrainy z nowoczesnym brzmieniem.
 Muzyczną ekspresję podczas koncertu osiągają dzięki własnemu talentowi oraz wykorzystaniu niecodziennego zestawu instrumentów: flet, harfa, harmonium, djembe, aż po intrygujący ksylofon czy buzuki. To, co w czasie ich koncertu dzieje się na scenie, można określić jednym słowem – magia, czyli niezwykłe duchowe doświadczenie, które przenosi widzów w inny świat.

AtmAsfera została okrzyknięta najlepszym zespołem amerykańskiego portalu „Musical Discoveries” (2012), otrzymali także nominację do amerykańskiej nagrody Round Glass Music Awards 2018, która wyróżnia najbardziej postępowych twórców, którzy swoją muzyką wywierają globalny wpływ i komponują utwory przynoszące dobro, zdrowie, podnoszące świadomość ekologiczną i wzywające do pokoju. Ukraiński multiinstrumentalny indie-band zwyciężył w kategorii „Enlightened Musician of the Year”. W wyniku wojny na Ukrainie zespół znalazł się poza jej granicami. Pragnąc jak najlepiej przysłużyć się swojej ojczyźnie muzycy robią to co umieją najlepiej dzieląc się swoją muzyką, podnosząc nastroje rodaków, organizując koncerty ze zbiórkami pieniędzy na pomoc Ukrainie oraz eventy relaksacyjne w Domach Uchodźców.

AtmAsfera – видатний, сучасний український гурт world music/yoga music/Indie music/dependent music/, який ділиться музикою, яка торкається серця, – музикою, яка зігріває зсередини та розтоплює внутрішній лід. Їх оригінальний стиль – це поєднання етно-елементів, в основному які походять з багатої культури України, з сучасним звучанням. Вони досягають музичної виразності під час концерту завдяки власному таланту та використанню незвичайного набору інструментів: від флейти, арфи, фісгармонії, джембе до інтригуючого ксилофону чи бузукі. Те, що відбувається на сцені під час їхнього концерту, можна описати одним словом – магія, тобто надзвичайний духовний досвід, який переносить публіку в інший світ.

AtmAsfera визнано найкращим гуртом американського порталу «Мюзикл Відкриття »(2012), вони також були номіновані на американську премію Round Glass Music Awards 2018, яка відзначає найпрогресивніших творців, які за допомогою музики мають глобальний вплив, ствровюють витвори, які приносять добро, здоров’я, підвищення екологічної свідомості та заклик до миру. Український мультиінструмент інді-гурт переміг у номінації «Освічений музикант року». Внаслідок війни в Україні колектив опинився за її межами. Бажаючи якнайкраще служити своїй Батьківщині, музиканти роблять те, що вміють найкраще, ділячись своєю музикою, піднімаючи настрій співвітчизникам, організовуючи концерти зі збором коштів на допомогу Україні та релаксаційні заходи в Домівках для біженців.

Wolna Grupa Bukowina stale, od ponad 50 lat, z nieustającym powodzeniem koncertuje w Polsce zdobywając sobie coraz to nowe pokolenia wiernych słuchaczy. Stała się na polskiej scenie muzycznej zjawiskiem trwałym i znaczącym.

Wolna Grupa Bukowina zadebiutowała w 1971 roku na Giełdzie Piosenki Turystycznej w Szklarskiej Porębie. Zespół przyjechał z Buska-Zdroju, a założył go ówczesny maturzysta Wojciech Bellon. Piosenką Wojtka „Ponidzie” wyśpiewali jedną z głównych nagród. Miała formułę zespołu otwartego, toteż występowało z nią wielu znanych polskich wykonawców i muzyków. Trzon zespołu stanowili: Wojciech Bellon – twórca tekstów większości piosenek, Grażyna Kulawik, Wojciech Jarociński i Wacław Juszczyszyn. Poza sporym dorobkiem fonograficznym zespół ma na swym koncie wielokrotnie nagrodzone występy w licznych polskich festiwalach w tym na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie, udział w studenckich festiwalach FAMA oraz dwukrotny występ dla 150 tysięcznej widowni na Przystanku Woodstock. Zespół ma też za sobą wielokrotne występy zagraniczne w Europie a także dla Polonii w Kanadzie, USA i Irlandii.

Obecny skład Wolnej Grupy Bukowina to: Grażyna Kulawik (śpiew), Wojciech Jarociński (śpiew, gitara), Wacław Juszczyszyn (śpiew, gitara), Krzysztof Żesławski (śpiew, gitara basowa).

IMPREZA ODWOŁANA!

Koncert „Przedkominkowe impresje”, który miał się odbyć w czwartek 17.11.2022 r., z powodu choroby wokalistki zespołu „Ponad Chmurami” zostaje odwołany.
Przepraszamy za wszelkie niedogodności.
O szczegółach zwrotów biletów informujemy niżej.

Czytaj więcej...

Grupa CARRANTUOHILL istnieje od 1987 roku. Wykonuje zarówno tradycyjną muzykę celtycką rodem z Irlandii i Szkocji, jak i własne opracowania aranżacyjne oparte na „celtyckich korzeniach”. Wykorzystuje przy tym bardzo stylowe instrumentarium (skrzypce, uilleann pipes, bouzuki, cittern, bodhran, flety, tin whistles, akordeon, mandolina, gitara akustyczna) poszerzając brzmienie o instrumenty perkusyjne, klawiszowe oraz gitarę basową.

Seamus Heaney – irlandzki poeta, laureat Nagrody Nobla w 1995 r. – po kilku spotkaniach z zespołem stwierdził: …nieoczekiwanie poczułem się jak w domu podczas spotkania z zespołem Carrantuohill, polskimi muzykami grającymi irlandzkiego jiga i reela w takim stylu i z takim szelmostwem, że nawet Irlandczycy nie zrobiliby tego lepiej.

Mauritius to państwo wyspiarskie położone w południowo-zachodniej części Oceanu Indyjskiego. Poza samą wyspą Mauritius do kraju należy także wyspa Rodrigues, archipelag Cargados Carajos i Wyspy Agalega. Mauritius razem z wyspami Reunion i Rodrigues jest częścią archipelagu Maskarenów, który powstał miliony lat temu w wyniku podwodnych erupcji wulkanicznych.

Na Mauritiusie do jednego z najtrudniejszych górskich ultramaratonów na świecie aklimatyzował się kielczanin Wojtek Kotarba, który w październiku (jako 13 Polak w historii) ukończył 100-milowy „Diagonale des fous”, czyli „przekątną szaleńców” na wyspie Reunion.

24 listopada 2022 r. w Pałacyku Zielińskiego opowiedział on o swoim starcie, przygotowaniach, ultracodzienności oraz o turystycznym spojrzeniu na Mauritius.

Olek Grotowski na XII Andrzejki Waligórskie przygotował specjalny zestaw militarno-wojennych ballad satyrycznych napisanych przez Andrzeja Waligórskiego.

Andrzej Waligórski zasłynął jako twórca tekstów piosenek wykonywanych między innymi przez Tadeusza Chyłę („Ballada o cysorzu”) i Olka Grotowskiego z Małgorzatą Zwierzchowską (około tysiąca piosenek). Sam określał siebie często jako „tekściarza”. Stworzył postać Dreptaka (symbol przeciętnego Polaka z jego wadami i zaletami), był autorem m.in. „Bajeczek Babci Pimpusiowej”, felietonu radiowego Pocztówki z Karłowic oraz popularnego słuchowiska radiowego „Rycerze” nadawanego w magazynie „60 minut na godzinę”, parodiującego Trylogię Henryka Sienkiewicza (pochodzi z niego piosenka „Hej, szable w dłoń”).

Wszystkich tych spośród Was, którzy poczują muzyczny niedosyt po 10. Jubileuszowym Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Poetyckiej i Turystycznej „Przy Kominku” Kielce 2022 proponujemy przedłużenie kominkowej atmosfery z Krainy Łagodności podczas Pokominkowych Reminiscencji w Pałacyku Zielińskiego. Zagraja dla Was Kasia Harabin-Żesławska Trio oraz Irena Salwowska z Zespołem.

Kasia Harabin-Żesławska to wokalistka wywodząca się z nurtu poezji śpiewanej. Muzyczną przygodę rozpoczęła w harcerskim zespole Wołosatki z Kielc, z którym koncertowała w całej Polsce, wielu krajach Europy i na Kubie. Jako solistka otrzymała nagrody i wyróżnienia na wielu festiwalach m. in. na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie, czy Śpiewajmy Poezję w Olsztynie. Można ją usłyszeć na płytach Andrzeja Poniedzielskiego, zespołu TAX FREE (finalisty Must be the Music). Współpracuje również z legendarną Wolną Grupą Bukowina.

Kasia wystąpi z mężem Krzysztofem Żesławskim – multiinstrumentalistą i kompozytorem oraz z Tomaszem Grabowym – słynnym polskim basistą.

Irena Salwowska to laureatka wielu festiwali, przeglądów i konkursów piosenki poetyckiej. Wygrała między innymi takie festiwale jak: Bakcynalia, Kropka, Wrzosowisko, Limanowa – Festiwal Piosenki. Jest laureatką kultowych festiwali piosenki studenckiej, poetyckiej i autorskiej: Bazuna, YAPA, Ogólnopolska Turystyczna Giełda Piosenki Studenckiej, Danielka, Kwiaty Na Kamieniach itd. Może pochwalić się również nagrodą Kryształowego Kamertonu Związku Artystów i Kompozytorów Rozrywkowych ZAKR oraz dwiema statuetkami audycji MIKROKLIMAT Polskiego Radia Rzeszów. Ogromnym sukcesem w działalności artystycznej było zdobycie GRAND PRIX na festiwalu Przy Kominku w Kielcach, oraz GRAND PRIX Międzynarodowego Festiwalu Bardów im. Jonasza Kofty w ramach Ogólnopolskiego Przeglądu Piosenki Autorskiej OPPA w Warszawie. Wspólnie ze Zbyszkiem Pomianem (twórcą legendarnej grupy Braci Pomian) wygrała również telewizyjne show „Ja Cię Kręcę” emitowane na antenie TV4, prowadzone przez Artura Andrusa.

Obecnie artystka wykonuje utwory autorskie, w których zawiera opowieści o ludziach, wydarzeniach... O tym co w życiu najważniejsze. Niebanalne, życiowe teksty ubrane w barwne melodie tworzą ciepłe, trafiające do serca i duszy piosenki. Repertuar Ireny Salwowskiej wzrusza, bawi i skłania do refleksji. Przyjazny kontakt artystki z publicznością sprawia, że jej koncerty na długo zapadają w pamięć.
W marcu światło dzienne ujrzała debiutancka płyta Ireny, pt. „Na drogę”. Została ona bardzo ciepło przyjęta wśród miłośników nurtu tzw. Krainy Łagodności. W plebiscycie Bazy Ludzi z Mgły Radia Rzeszów krążek otrzymał status Najlepszy Dubiut Roku 2021.

Irenę na scenie wspierają wspaniali wrocławscy muzycy: Maciek Kałamarski (gitary), Sławek Kubas (skrzypce, gitara, śpiew), Zbyszek Pomian (gitara, śpiew, perkusjonalia), Zbyszek Kamionka (gitara basowa).

Zapraszamy na wernisaż Muzycznej Alei Sław autorstwa artysty rzeźbiarza Sławomira Micka. Przed Wejściem głównym do Pałacyku Zielińskiego od strony ul. Zamkowej będzie można podziwiać kilkanaście popiersi muzyków, aktorów, poetów. Wystawa będzie prezentowana przez cały grudzień.

Spotkanie 3 grudnia rozpoczniemy w Sali Koncertowej Pałacyku Zielińskiego krótkim show-happeningiem muzycznym. Potem udamy się przed budynek Pałacyku, aby wspólnie z Autorem otworzyć Muzyczną Aleję Sław.

Wstęp wolny.

Podczas XV KFiK-u gośćmi Artura Andrusa byli:

• Tomasz Jachimek,
• Sławomir Maciejewski,
• Łukasz Rybarski,
• Kabaret Czyści Jak Łza.

„Ogarnijmy to razem- Grafika Warsztatowa” to cykl warsztatów graficznych jaki odbył się w pracowni Stowarzyszenia Przystań dla Sztuki. W warsztatach wzięli udział mieszkańcy Kielc, zarówno dzieci, młodzież, osoby dorosłe, niepełnosprawne, jak i podopieczni Kieleckich Środowiskowych domów samopomocy i innych organizacji pomagających ludziom ze specjalnymi potrzebami. Wiek, zdolności manualne i artystyczne nie miały tu znaczenia. Liczyło się spotkanie, integracja i kreatywna zabawa z grafiką. Spotkania pozwoliły uczestnikom nie tylko poznać grafikę warsztatową, jej techniki, narzędzia i możliwości, ale również spędzić czas w twórczy sposób. Oderwać myśli od codziennych spraw i poddać się arteterapeutycznym właściwościom sztuki, z dala od ekranów i bodźców cyfrowych. Zwieńczeniem projektu jest wystawa, na której zaprezentujemy Państwu autorskie kompozycje graficzne uczestników projektu, oparte na ich uczuciach, trudnościach, postrzeganiu siebie, swoich relacji i otaczającej przestrzeni.

Projekt współfinansowany jest ze środków Samorządu Województwa Świętokrzyskiego.

Spotkanie autorskie z Tomaszem Piątkiem poprowadzi Beata Molik. Książki do sprzedaży wystawi Księgarnia Pod Zegarem.

Wstęp wolny.

Bieżące zagadnienia społeczne i polityczne skomentowali Tomasz Sianecki i Krzysztof Daukszewicz.

Zapraszamy do Kolumbii – państwa Ameryki Południowej nazwanego od odkrywcy Nowego Świata, który tutaj nigdy nie był. W trójkolorowej fladze kraju najszerszy żółty kolor oznacza bogactwo – złoto i suwerenność, niebieski oceany, rzeki oraz szacunek, wreszcie czerwony odwagę i nawiązuje do krwi przelanej w walce o niepodległość. Kolumbijska flaga doskonale koresponduje z mottem „wolność i porządek”, kraju który często kojarzy się z przemocą, korupcją i narkotykami. Kolumbia to ojczyzna legendy o „El Dorado”, szmaragdów, tajemniczych zabytków kultur prekolumbijskich w tym megalitycznych grobowców i wielu autentycznych miast kolonialnych. Kraj zaskakuje zróżnicowaniem etnicznym, geograficznym i przyrodniczym. Tutaj podziwiamy ośnieżone szczyty Andów, plaże dwóch oceanów, spacerujemy wśród palm woskowych, które są narodowym symbolem i tak jak w ogrodzie oglądamy katleje, które już w XIX wieku oczarowały europejskich miłośników kwiatów. W Kolumbii wszędzie można napić się doskonałej kawy wpisanej w 2011 roku na listę UNESCO.

Galeria Sztuki Współczesnej Oranżeria i Polskie Stowarzyszenie Edukacji Plastycznej Delegatura w Kielcach zapraszają na Wystawę poplenerową z cyklu Świętokrzyskie Krajobrazy – Architektura – Busko-Zdrój 2022.

W ramach cyklu „Podwieczorek z Gwiazdą” zapraszamy na spotkanie z Tomaszem Raczkiem, które tradycyjnie poprowadzi red. Leszek Bonar.

Tomasz Raczek – teatrolog, krytyk filmowy i publicysta, autor programów telewizyjnych i radiowych, wydawca Instytutu Wydawniczego Latarnik im. Zygmunta Kałużyńskiego, w latach 2012–2013 redaktor naczelny miesięcznika „Film”. Od 2017 redaktor naczelny miesięcznika „Magazyn Filmowy” wydawanego przez Stowarzyszenie Filmowców Polskich. Laureat Wiktora (1986) oraz nagród za osiągnięcia w dziedzinie krytyki artystycznej. Jako krytyk współpracował ze stacjami telewizyjnymi: TVP1, TVP2, Canal+, Kino Polska, nFilm HD, nFilm HD 2; a także stacjami radiowymi: Polskie Radio, Tok FM, RMF FM. Prowadzi swój autorski kanał Wideorecenzje Tomasza Raczka na portalu YouTube oraz cotygodniową audycję Raczek Movie w internetowym Radiu Nowy Świat.

OD BACHA DO AC/DC czyli o muzyce na wesoło… Wyjątkowy stand-up przy fortepianie, w trakcie którego w nietuzinkowy sposób porozmawiamy o muzyce. Połączenie stand-upu, performance’u i koncertu – całość doprawiona odważnym, specyficznym poczuciem humoru oraz niezwykłą energią pianisty Adama Snopka – jeden śpiewający pianista i fortepian na scenie potrafią wyczarować magiczny, pełen pasji i emocji performance, który na długo pozostanie pamięci.

Adam Snopek – absolwent Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. Laureat I Nagrody na II Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach. Korepetytor i aranżer muzyczny śląskich teatrów. W spektaklu „Skazany na Bluesa” w reż. Arkadiusza Jakubika wciela się w postać Bergera oraz kieruje zespołem muzycznym. Niezwykle charyzmatyczny, ekspresyjny, posiadający nieskończone pokłady energii pianista i showman.

Przedwyborczy rok 2022 był pełen dynamicznych wydarzeń, których nawet wróźbita by nie przewidział. Codziennie dowiadujemy się, że jednak może być jeszcze gorzej, niż myśleliśmy. I co z tym zrobić? ZABIJEMY ŚMIECHEM!

Wystąpili: Jacek Fedorowicz, Krzysztof Piasecki, Krzysztof Skiba.